Πληθώρα τα άρθρα «έγκριτων» νεοδημοκρατών, αναλυτών και πολιτικών, που κοσμούν τις στήλες φυλλάδων, ενόψει της εκλογής του νέου προέδρου του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Όλα στοχεύουν στο ότι, η δεξιά δεν απώλεσε τον πατριωτικό και ιδεολογικό της χαρακτήρα και ότι προσπαθεί ακόμη για το καλό του έθνους. Δεν θα μπω στη διαδικασία να σας μεταφέρω κάποια από αυτά τα άρθρα ώστε να αποδείξω το αυτονόητο. Το αυτονόητο αποδεικνύετε ρίχνοντας μία ματιά στο πρόσφατο παρελθόν της νεωτέρας πολιτικής ιστορίας της Χώρας μας, και όχι μόνο. Μπορεί η δεξιά να κέρδισε στα όπλα τον συμμοριτοπόλεμο, αλλά από το 1949 και έκτοτε, λόγω του αστικού της προσώπου, απώλεσε σε ιδεολογικό επίπεδο τον πόλεμο με την αριστερά. Η αριστερά επιβλήθηκε σε όλα, σε πολιτισμικό, σε ιδεολογικό και σε πνευματικό επίπεδο. Αν σήμερα, έστω και οι εκφυλισμένοι αριστεροί βρίσκονται στην εξουσία, το οφείλουν σε πολύ μεγάλο βαθμό στην σκόπιμη ατονία της επονομαζόμενης δεξιάς. Δεν ξέρω αν αυτό συνέβη επειδή η δεξιά ήταν απρόσεκτη, αλλά ξέρω ότι η αριστερά βοηθήθηκε, όσο κανείς άλλος πολιτικός φορέας, από τα τερτίπια της δεξιάς από τον πόλεμο και δώθε. Κατά τη γνώμη μου, ο μόνος ιδεολόγος και πατριώτης που ηγήθηκε της δεξιάς από το τέλος του συμμοριτοπόλεμου μέχρι και τις μέρες μας, ήταν ο στρατηγός Παπάγος, που απεβίωσε «ξαφνικά» ως διατελέσας πρωθυπουργός.