Γενική επισκόπηση – Ιδεολογικοπολιτική τοποθέτηση - Kοινωνικές προεκτάσεις
Συνεπέστατοι και με αδιάπτωτο ζήλο οι εκπρόσωποι του συγκυβερνητικού
μορφώματος εφαρμόζουν τις πλέον νοσηρές θέσεις και εναρμονίζονται με τις
αντικοινωνικές τάσεις - πτυχές του «πολιτισμικού μαρξισμού».
Η
κατεξοχήν ισοπεδωτική πτυχή του βδελυρού αυτού ιδεολογήματος στοχεύει
στην επιχείρηση αποδομήσεως αφενός του ακρογωνιαίου λίθου της
κοινωνίας, δηλαδή του Έθνους – κράτους, αφετέρου της κοινωνίας.
Έτσι μετά τα σχέδια νόμου περί συμφώνου συμβιώσεως, μετά το εκτρωματικό
νομοσχέδιο για την δυνατότητα νομικής αλλαγής ταυτότητας φύλου από την
ηλικία των 15, μετά πρόσφατο νομοσχέδιο του υπουργείου Υγείας με τα
διαβόητα «ΧΕΧ» (drug spots στην ουσία), οι εντριβείς νεομπολσεβίκοι του
πολιτισμικού μαρξισμού φέρουν προς ψήφιση νομοσχέδιο περί προωθήσεως της
διεμφυλικής παράνοιας, η οποία συνιστά τον κύριο άξονα της ιδεολογικής
επιβληθείσης τυραννίας της πολιτικής ορθότητας και των νεολογισμών και
διευκολύνσεως της απονομής ιθαγένειας, μια ενέργεια – βόμβα στα θεμέλια
της εθνικής υποστάσεως της ελληνικής κοινωνίας που κατατείνει στην
βαθμίαια και εντέλει πλήρη εξαλλοίωσή της.Το νομοσχέδιο λοιπόν σύγκειται από τις κατεξοχήν θέσεις του ισοπεδωτικού δόγματος του πολιτισμικού μαρξισμού:
α) Απλοποίηση της διαδικασίας απονομής ιθαγένειας με στόχο την ενίσχυση και εδραίωση του πολυπολιτισμικού μοντέλου και απαλοιφή της ιδιαίτερης ιδιοσυστασίας της ελληνικής κοινωνίας και
β) προαγωγή της διεμφυλικής τάσεως μέσω βεβαίως του επινοήματος περί υπάρξεως «έμφυλης βίας» άρα και ... ανάγκης καταπολεμήσεώς της.
Όπως είναι εμφανές λοιπόν, επιχειρείται μια ενοφθάλμιση - ενέργεια ενδεδυμένη ιδεολογικοκοινωνικού μανδύα - εντός του κοινωνικού ιστού όλων των «απόψεων» περί διεμφυλικών προτύπων και τοιούτων νεωτερίστικων τάσεων.
Η ελληνική κοινωνία έχει εισέλθει στο στόχαστρο των νέων καιρών και η εισαγωγή ενός νέου παρά φύσιν κόσμου, ο οποίος μας μιλά συμβίωση ατόμων ίδιου φύλου, για περισσότερα από 2 ανθρώπινα γένη, για δυνατότητα επιλογής φύλου, για αναδοχή παιδιών από ομόφυλα άτομα κτλ, αποτελεί διαρκές και διαχρονικό μέλημα των ιθυνόντων. Δυστυχώς για την ελληνική κοινωνία ο εσμός που έχει στελεχώσει τους κυβερνητικούς θώκους, την οδηγεί σε άγνωστους ατραπούς μη παραδεχόμενοι ότι τέτοια νομοθετήματα τα οποία ακροβατούν ανάμεσα σε μια παραληρηματική ιδεοληπτική σύγχυση και σε έναν νοσηρό «πολιτικό» ψυχισμό, θα έχουν σημαντικό κοινωνικό αντίκτυπο στις επόμενες γενεές.
Επιγραμματικώς το σχέδιο νόμου στο σύνολο του στοχεύει στην διευκόλυνση της απονομής ιθαγένειας σε άτομα παρανόμως εισελθόντα και διαμένοντα στην ελληνική επικράτεια και γενικώς στην απαλοιφή των ιδιαίτερων βιοψυχικών γνωρισμάτων των λαών και στην απίσχναση των εθνικών κρατών ως κύρια επιταγή της παγκοσμιοποιήσεως. Η ιδιοσυγκρασία όμως της ελληνικής κοινωνίας είναι εκ διαμέτρου αντίθετη και πλήρως ασύμβατη με τις εκφυλιστικές τάσεις της παρηκμασμένης δύσεως και της μηδενιστικής θεωρήσεως της αριστεράς και η προσπάθεια επιβολής τέτοιων τάσεων, δεν θα έχει κανένα αποτέλεσμα. Παρ΄ όλα αυτά, οφείλουμε ως Εθνική Αντιπολίτευση να επισημάνουμε, να καταγγείλουμε τέτοια νομοθετήματα, όχι γιατί φυσικά η ελληνική κοινωνία είναι θετική σε τέτοια «ήθη», αλλά για να αποσοβηθεί η βαθμιαία παρακμή και αλλοίωση της ελληνικής κοινωνίας και να διαφυλάξουμε το μέλλον της νέας γενιάς, την οποία έχουν προσεταιρισθεί οι «αρουραίοι» του πολιτικού συστήματος προσπαθώντας να καταστήσουν τη νεολαία έρμαιο του άκρατου καταναλωτισμού, των εκφυλιστικών τάσεων, της παγκοσμιοποιήσεως και φυσικά να καταδείξουμε τους «ευσεβείς πόθους» της κυβερνήσεως. Το γεγονός ότι η λαίλαπα της παγκοσμιοποιήσεως ως τέκνο του «πολιτικού μαρξισμού», έχει υποκαταστήσει σε μεγάλο βαθμό την εθνική θεώρηση και συνείδηση των πολιτών σε πολλές χώρες, δε σημαίνει ότι θα καταστούμε παρατηρητές της εν εξελίξει ψυχονοητικής παρακμής και πνευματικής καταπτώσεως. Άλλωστε η κοινωνία έχει έρθει αντιμέτωπη με τον εθνομηδενισμό (πολύ πριν την παγκοσμιοποίηση) έτσι όπως αυτός εξεφράσθη μέσα από το αντεθνικό πρίσμα του μυσαρού κομμουνισμού. Χρέος ως Κίνημα Εθνικής Αντιπολιτεύσεως είναι να ανατρέψουμε αυτό το «modus vivendi» και να ανασυνθέσουμε κομμάτι - κομμάτι το κύτταρο της Κοινωνίας.
Στο εν λόγω νομοσχέδιο λοιπόν πραγματεύονται την «ίση μεταχείριση» των φύλων και την «καταπολέμηση της έμφυλης βίας» μέσα φυσικά από τον παραμορφωτικό φακό της νέας αριστεράς. Προς επίρρωση αυτού, στην αιτιολογική δε έκθεση αναφέρεται χαρακτηριστικώς ότι «το παρόν σχέδιο νόμου επιδιώκει να διαμορφώσει τις βάσεις και τις προϋποθέσεις για την πραγμάτωση της ουσιαστικής ισότητας των φύλων και την άρση των έμφυλων διακρίσεων στο πλαίσιο της μακράς πατριαρχικής παραδόσεως» (!). Συνεπώς καθίσταται αντιληπτή η υφέρπουσα αντίληψη του ΣΥΡΙΖΑ ότι δεν στοχεύει φυσικά στην «αναβάθμιση» και αποκατάσταση του γυναικείου φύλου αλλά στην μετάλλαξη της παραδοσιακής κοινωνίας και της οικογένειας, από την οποία θέλει να στρεβλώσει και να απομειώσει τον καίριο ρόλο της γυναίκας και να εισάγει ως θέσφατο νεολογισμούς και νέα δόγματα περί τρίτων φύλων και γενικώς τη φαιδρή και αντιεπιστημονική άποψη ότι τα φύλα είναι κοινωνική κατασκευή κτλ…
Όσον αφορά την ιθαγένεια πρέπει να γίνει μια εννοιολογική προσέγγιση διότι η έννοια της ιθαγένειας έχει στρεβλωθεί. Οφείλουμε να καταδείξουμε την δόλια απατηλότητα και το λεκτικό παιχνίδι με τα οποία προσπαθούν να εμπαίξουν τον ελληνικό λαό, να ασελγήσουν στη κοινή λογική και να προτάξουν εις βάρος της αόριστες νομικίστικες ορολογίες. Διευκρινιστικώς, άλλο πράγμα είναι η εθνικότητα, άλλο η ιθαγένεια και άλλο η υπηκοότητα. Αυτά ισχύουν όμως σε θεωρητικό επίπεδο. Σε ρεαλιστικό όμως επίπεδο δυστυχώς η παγκοσμιοποίηση εμφιλοχωρεί και τείνει να «αλώσει» το διεθνές δίκαιο και έτσι η εθνικότητα δεν έχει καμία σημασία για αυτήν και το … παιγνίδι μετατοπίζεται στους όρους «ιθαγένεια» και «υπηκοότητα», οι οποίοι συμπτύσσονται σε έναν! Το νομικό περιεχόμενο της έννοιας της ιθαγένειας δηλαδή δεν ακολουθεί την ετυμολογία της.
Σύμφωνα λοιπόν με το βιβλίο «Διεθνές Δίκαιο» του νομικού Εμμανουήλ Ρούκουνα (εκδ. 2005), ιθαγένεια και υπηκοότητα ταυτίζονται (!) και η ιθαγένεια («ο φυσικός δεσμός του ατόμου με το λαό στον οποίο ανήκει») μετατρέπεται σε νομικό δεσμό...! Συνεπώς αυτό που έχει σημασία είναι ότι το Σχέδιο Νόμου πραγματεύεται την διαστρεβλωμένη και κακοποιημένη σημασία της ιθαγένειας (νομικός δεσμός πλέον) η οποία εντέλει αποδίδει και… εθνικότητα σε βάθος χρόνου (βλ. άρθρο 47), αφού όποιος έχει ιθαγένεια τεκμαίρεται καταχρηστικώς ότι κατέχει και όλο το οπλοστάσιο για να αποκτήσει με γεωμετρική πρόοδο και την αντίστοιχη εθνικότητα. Συνεπώς, το Σχέδιο Νόμου απλοποιεί και επιταχύνει την ελληνοποίηση λαθρομεταναστών με ό,τι αυτό συνεπάγεται σε εθνικό και κοινωνικό επίπεδο. Πλέον με την νομική ταύτιση ιθαγένειας με υπηκοότητα, διευκολύνεται η μαζική ελληνοποίηση αλλογενών.
Συγκεκριμένα λοιπόν το άρθρο 32 αλλάζει το πλαίσιο απονομής ιθαγένειας και περιγράφονται οι όροι απονομής της όπως π.χ. οι όροι πολιτογράφησης ατόμων άνω των 65 ετών, ατόμων με νοητική υστέρηση κλπ. Η ρύθμιση φυσικά των ατόμων με νοητική στέρηση μέσα σε αυτό το συμπίλημα τίθεται ευνοήτως και εσκεμμένως ως προμετωπίδα «κοινωνικής ευαισθησίας», αφού ούτως ή άλλως η τυραννία της πολιτικής ορθότητας σκοπίμως εντάσσει στο «ιδεολογικό» της πλέγμα» - αυτό των ανοιχτών συνόρων, του πολυπολιτισμού, της ανάγκης εντάξεως Ρομά, των LGBTQ – τα ΑμΕΑ άτομα για ευνόητους επικοινωνιακούς λόγους. Επίσης τροποποιείται ο κώδικας ελληνικής ιθαγένειας διευκολύνοντας τους αλλογενείς και μειώνοντας στα 550 το παράβολο απόκτησής της. Επίσης καθορίζει τους όρους παροχής ιθαγένειας σε Ρομά με μακρύ ιστορικό παραμονής στην Ελλάδα. Αξιοσημείωτο δε και χαρακτηριστικό της ανθελληνικής θεάσεως που κατατρύχει το αντισυνταγματικό τόξο είναι η θέση – κλαυσίγελος του Καπιταλιστικού Κόμματος της Ελλάδας ότι «μπορεί μεν να μειώνεται το χαράτσι για την αίτηση πολιτογράφησης από τα 700 στα 550 ευρώ, το ποσό ωστόσο παραμένει δυσβάσταχτο για τους ενδιαφερόμενους»! Ακόμη με την πρόβλεψη να γίνει υποχρεωτική η εξέταση στην ελληνική γλώσσα, το ΚΚΕ σημείωσε ότι «η όλη διαδικασία αφήνεται σε Υπουργικές Αποφάσεις και ότι οι αιτούντες θα πρέπει σε κάθε περίπτωση να βάζουν βαθιά το χέρι στην τσέπη αφού δεν υπάρχει ένα ολοκληρωμένο δημόσιο σύστημα διδασκαλίας της ελληνικής γλώσσας για τους μετανάστες.»! Κατά τον ουραγό δηλαδή των αντιλαϊκών και αντεθνικών μέτρων, θα έπρεπε να μειωθεί και άλλο και αν ήταν δυνατόν να καταργηθεί πλήρως, ώστε να απονέμεται μαζικώς η ιθαγένεια σε λαθρομετανάστες, όπως άλλωστε ήταν το σύνθημα του ΣΥΡΙΖΑ («άμεση και μαζική απονομή σε όλους τους μετανάστες»).
Ιστορική αναφορά σχετικώς με τον Ισοκράτη και το προσδοθέν «αντιρατσιστικό» του προφίλ
Συνεχίζοντας λοιπόν οι αμετροεπείς πολιτικάντηδες τη συνήθεια των προκατόχων τους με ακόμη περισσότερο ζήλο να αποδίδουν ιθαγένεια, αναφέρουν τον Ισοκράτη ως … αντιρατσιστή και επίκληση στην αυθεντία! Πρόκειται για την επιτομή της δόλιας πολιτικής απατηλότητας και πολιτικής αλητείας, αφού με τα σημερινά δεδομένα ο Ισοκράτης θα ήταν ένας εθνικιστής. Ας δούμε όμως τι λέει γι αυτόν ο Γερμανός ιστορικός ULRICH WILCKEN στο βιβλίο του «Αρχαία Ελληνική Ιστορία». Για την επίμαχη φράση «… Και μάλλον Έλληνες καλείσθαι τους της παιδεύσεως της ημετέρας ή τους της κοινής φύσεως μετέχοντας», ο Wilcken αναφέρει ότι ο Ισοκράτης εννοεί ότι η Αττική παιδεία είναι η κορωνίδα της αρχαίας ελληνικής σκέψεως και υπερέχει τόσο πολύ ώστε για να θεωρείται κάποιος Έλληνας δε φτάνει να είναι φυσικά μόνο Έλληνας (στο αίμα), αλλά να είναι και φορέας της αττικής σκέψεως! Χαρακτηριστικώς αναφέρει ο Γερμανός Ιστορικός ότι «με την φράση αυτή ο Ισοκράτης δεν θέλει να συμπεριλάβει (όπως υποστηρίχθηκε συχνά) στους Έλληνες και τους εξελληνισμένους αυτούς βαρβάρους, γιατί γι’ αυτόν οι βάρβαροι, ιδιαίτερα οι Πέρσες, εξακολουθούσαν να είναι οι “φυσικοί” εχθροί των Ελλήνων (Πανηγ. παρ. 158, πρβλ. Παναθ. παρ. 163).»
Εκεί λοιπόν ερείδεται η ψευδο - προπαγάνδα της «αντιρατσιστικής» εκδοχής (!) του Ισοκράτη, ενός διανοητή ο οποίος εισηγήθηκε την ανάγκη αναλήψεως κοινής εκστρατείας στο όνομα του Πανελληνισμού εναντίον των βαρβάρων!
Μετά τον Γοργία που επέστησε τη προσοχή των Ελλήνων για την ανάγκη συνενώσεώς τους και τον Λυσία το 384 που παρακίνησε τους Έλληνες να αναλάβουν τη διεξαγωγή κοινής εκστρατείας εναντίον του εχθρού, ο πιο γνωστός θιασώτης και κήρυκας της Πανελλήνιας Ιδέας ήταν ο Ισοκράτης, ένας άνδρας του οποίου η εικόνα, οι αντιλήψεις, και η πολιτική του θέαση έχουν διαστρεβλωθεί χυδαίως. Στους λόγους τους και στις επιστολές του σε Έλληνες βασιλείς, εκφράζεται στην πιο αγνή και ακατέργαστη μορφή το ιδανικό της Πανελλήνιας Ιδέας. Για αυτόν, η κοινωνική αστάθεια και οι επιζήμιες έριδες μεταξύ Ελλήνων θα έπαυαν, αν οι Έλληνες αναλάμβαναν κοινή εκστρατεία εναντίον των βαρβάρων και αποκτήσουν νέα εδάφη και φυσικούς πόρους. Γι’ αυτό ο "αντιρατσιστής" Ισοκράτης αποτελεί αποκύημα των μαρξιστόπληκτων ανιστόρητων, αφού με τη σημερινή θέαση ο Ισοκράτης ήταν εθνικιστής και η αρχαία ελληνική κοινωνία απείχε παρασάγγας από το πολυπολιτισμικό μοντέλο των σύγχρονων καιρών.
Γεώργιος Σύρος
Υποψήφιος με την «Ελληνική Αυγή για την Θεσσαλία»