«Χθες 21-11, ωστόσο, και λίγη ώρα αφού η ΚΕΦΕ είχε εκδώσει ανακοίνωσε ότι όλα βαίνουν καλώς και το κόμμα είναι έτοιμο για την εκλογική διαδικασία, το μέλος της Επιτροπής και Διευθυντής του Διαγραμματειακού της ΝΔ κ. Αλ. Κόκκαλης, με δημόσια ανάρτησή του, σημείωνε πως «λίγες ώρες πριν ξεκινήσει η διαδικασία διαπιστώνω με αγωνία, ότι υπάρχουν ουσιώδη προβλήματα, υπάρχουν ενδείξεις ότι το σύστημα, ο εξοπλισμός και το έμψυχο δυναμικό ίσως να μην είναι επαρκή για να μπορέσουν να ανταπεξέλθουν, ενώ εγκύκλιοι και οδηγίες προς τους εμπλεκόμενους είναι αντικρουόμενες και δυσνόητες.» Αυτά αναρτήθηκαν στην ηλεκτρονική έκδοση της «καθημερινής της Κυριακής», χθες 22-11-015.
Πολλά τα ερωτήματα που γεννιόνται από το φιάσκο που σημάδεψε τις εσωκομματικές εκλογές της πάλαι ποτέ κραταιής δεξιάς. Εύλογα θα ρωτήσει κάποιος, καλά επί ένα μήνα δεν μπόρεσαν να βρουν 1000 νοματαίους με γνώσεις στους Υ/Η, ώστε να επανδρώσουν τα εκλογικά τμήματα, τη στιγμή που πλήρωναν με μισθό 1000 ευρώ κομπιουτεράδες να στήνουν σάιτ υβριστικά εναντίον της Χρυσής Αυγής; Μετά από τόσες μέρες προετοιμασιών, γιατί δοκίμασαν την τελευταία μέρα το λογισμικό καταγραφής- πιστοποίησης; Γιατί δεν συνεχίστηκε χειρόγραφα η εκλογική διαδικασία, με βάση τους ισχύοντες καταλόγους των εγγεγραμμένων μελών, σε περίπτωση που το λογισμικό έβγαινε δια παντός εκτός λειτουργίας; Είναι πολλά αυτά που θα μπορούσαν να τεθούν ως ερωτήσεις στους ιθύνοντες της εκλογικής διαδικασίας, αλλά θα μείνω σε αυτά που είναι αποδεδειγμένα προς στιγμήν.
Είναι αλήθεια ότι, κατά την προεκλογική περίοδο, ανά την Ελλάδα, των τεσσάρων υποψηφίων, οι τελευταίοι συναντούσαν την δυσαρέσκεια του εκλογικού σώματος, όσων βέβαια άντεχαν να πάνε να ακούσουν και να δουν, άλλη μία φανταχτερή νεοδημοκρατική κόπια από ατάκες και ανούσιες πολιτικές ρητορείες. Είναι επίσης αλήθεια ότι, η ΝΔ μας έφερε, μαζί με τον Σύριζα, το κουτί της Πανδώρας ( μνημόνιο 3), κουτί που άνοιξε ο Σύριζα, με φωνασκούσα, τάχα, την δεξιά. Ήταν πολύ μικρό το χρονικό περιθώριο, μεταξύ τρίτου μνημονίου και εσωκομματικών εκλογών, κάτι που συνάντησαν με αρνητικό τρόπο οι υποψήφιοι, στις περιοδείες τους. Είναι επίσης αλήθεια ότι, η εκτίμηση προσέλευσης των ψηφοφόρων για την εκλογή προέδρου της ΝΔ, σύμφωνα με έγκυρους κύκλους, δεν αναμένονταν να ξεπεράσει τις 200.000 ανά την επικράτεια, τη στιγμή που η εκλογή Σαμαρά είχε οδηγήσει στις κάλπες 600.000 νεοδημοκράτες. Όπως όλοι καταλαβαίνεται, μία τέτοιας μικρής έκτασης προσέλευση, θα απαξίωνε ακόμη περισσότερο την ήδη καταβαραθρωμένη αξιωματική αντιπολίτευση. Αυτές τις ενδείξεις δεν τις γνώριζαν οι τέσσερις υποψήφιοι για την προεδρία του κόμματος; Δεν είχαν επιτελείο ώστε να τους ενημερώνει για την πορεία των εκλογικών δρώμενων; Βεβαίως και είχαν, όπως βεβαίως ήξεραν εκ των προτέρων την κατάληξη που θα είχε η εκλογική διαδικασία μιας και οι «4» γνώριζαν, σύμφωνα με δηλώσεις τους σε στενούς τους συνεργάτες, ότι οι εκλογές δεν πρόκειται να γίνουν. Δημοσίως βέβαια αυτό δεν ακούστηκε από κανένα υποψήφιο, μιας και όλοι τους βρήκαν μία καλή ευκαιρία- αφορμή, ώστε να επιδοθούν σε προσωπικές επιθέσεις μεταξύ των. Δεν τους ένοιαξε ότι με αυτές τις κινήσεις απαξιώνουν περισσότερο τον πολιτικό χώρο που εκπροσωπούνε, δείχνοντας συνάμα και την ανικανότητά τους, αλλά τους ένοιαξε πως θα φανούν περισσότερο στα μάτια του κόσμου, έτσι νομίζουν, έναντι των αντίπαλων υποψηφίων. Κοντολογίς, συμπεριφέρθηκαν σαν ένοικοι σε πολυκατοικία που έπιασε φωτιά, και αντί να δουν πως θα σβήσουν τη φωτιά αυτοί έστησαν καυγά για το ποιος έβαλε τη φωτιά, εν τω μεταξύ η πολυκατοικία έγινε παρανάλωμα. Το ίδιο παρανάλωμα κοντεύει να γίνει και η Ελλάδα από αυτές τις ίδιες μεθόδους πολιτικής που ακολουθούνται χρόνια τώρα από τα συστημικά κόμματα εξουσίας. Η μόνη αφορμή που παρουσιάστηκε με το φιάσκο των εκλογών, είναι η ευκαιρία, κάποιος ή κάποιοι, να πράξουν τον απαραίτητο «καθαρισμό» στο χώρο της πάλαι ποτέ κραταιής δεξιάς, έστω και αν αυτό σημαίνει ότι θα μείνει αξιωματική αντιπολίτευση με 30-40 βουλευτές. Αυτό όμως χρειάζεται κότσια και συνάμα ηγετικές ικανότητες, πράγματα που σε κανέναν εκεί μέσα δεν διακρίνονται. Απέμεινε λοιπόν η αποσύνθεση του πολιτικού βίου της ψοφοδεξιάς και η οποία αποσύνθεση βρίσκεται σε εξέλιξη. Αυτή η αποσύνθεση σημαίνει βούτυρο στο ψωμί της Χρυσής Αυγής, κάτι που όλοι οι αντίπαλοί μας βλέπουν έντρομοι, αλλά κανείς τους δεν μπορεί αντιδράσει.