Γράφει ο Σ. Παιδάκος
Στο λιμάνι της Μασσαλίας υπάρχει μία μαρμάρινη επιγραφή στην οποία αναφέρεται το εξής: «ευχαριστούμε πολύ τους Έλληνες για τα μυστικά του κρασιού που μας έμαθαν». Φαίνεται όμως ότι, για την αλήθεια που αναφέρεται στην επιγραφή, κάποιοι εδώ στην Ελλάδα σηκώνουν σπυριά. Επίσης, η επιγραφή στη Μασσαλία, δείχνει και τα οικονομικά μεγέθη από τα οποία επωφελείται η Χώρα μας από την παραγωγή κρασιού. Η Παρασκευή του κρασιού μας είναι γνωστή από τους Ομηρικούς χρόνους, κάτι που πέρασε ανά τους αιώνες από γενιές και γενιές φθάνοντας στα σημερινά δεδομένα. Τι λένε λοιπόν τα σημερινά δεδομένα; 63 εκατομμύρια ευρώ ήταν οι εξαγωγές της Ελλάδος κατά το 2014 στα εμφιαλωμένα κρασιά, σε χώρες τόσο ευρωπαϊκές, όσο και σε χώρες όπως οι ΗΠΑ και η Κίνα.
Μεσούσης της κρίσης, το εμφιαλωμένο κρασί αναδεικνύεται ένας από τους πλέον υγιείς τομείς της οικονομίας μας. Λένε επίσης τα δεδομένα ότι αυτή τη στιγμή κυκλοφορούν στην Ελλάδα άνω των 4500 εγχώριων ετικετών εμφιαλωμένου κρασιού. Πίσω από όλα αυτά βρίσκονται 150.000 Έλληνες οινοπαραγωγοί και 650 οινοποιεία που στηρίζουν αυτό το πραγματικά οικονομικό και πολιτιστικό εγχείρημα. Δυστυχώς, μέσα σε αυτά τα δεδομένα υπάρχει και το μαύρο πρόβατο που θέλει να ονομάζεται κυβέρνηση. Έσπασαν τα κινητά τηλέφωνα των συριζαίων βουλευτών χθες βράδυ στο κοινοβούλιο, κατά την διάρκεια της ολομέλειας, όπου θα περνούσε το νομοσχέδιο που θα επέβαλε φορολογία στα Ελληνικά εμφιαλωμένα κρασιά. Τους τηλεφωνούσαν, οινοπαραγωγοί, εξαγωγείς κρασιών, αμπελουργοί κάτι που ανάγκασε το προεδρείο να διακόψει την συζήτηση. Τα σημερινά δημοσιεύματα του τύπου κάνουν λόγο ότι, καμιά χώρα στον κόσμο που παράγει κρασί, δεν βάζει φόρο στο κρασί. Εμείς πάλι θα πρωτοτυπήσουμε ως Χώρα. Η κυβέρνηση ψάχνει εναγωνίως ισοδύναμα βάζοντας φόρους εκεί που δεν πρέπει, ή να το θέσω καλύτερα, βάζει φόρους όπου δεν υπάρχουν, νομίζοντας κατ’ αυτό τον τρόπο ότι θα εισπράξει 100 εκατομμύρια από τη φορολογία στο εμφιαλωμένο κρασί. Λέγουν επίσης οι κυβερνώντες ότι έτσι θα πατάξουν την φοροδιαφυγή στην πώληση του χύμα κρασιού. Εν τω μεταξύ, τα ποσοστά παραγωγής που κατέχει το χύμα κρασί αγγίζει το 60 % του συνόλου της εγχώριας παραγωγής. Λές και η οικονομία μας κουτσαίνει από την χύμα πώληση του κρασιού, ή του ούζου, ή του τσίπουρου.
Ένα άλλο πρόβλημα που διαφεύγει των κυβερνώντων, σκόπιμα κατά την δική μου κρίση, είναι ότι με την επιβληθείσα φορολογία στο εμφιαλωμένο κρασί, θα χαθεί ο ανταγωνισμός, μιας και τα ξένα θα πωλούνται φθηνότερα από τα Ελληνικά κρασιά, μέσα στη Χώρα μας. Μπορεί οι συριζαίοι να κόπτονται για επενδύσεις και ανάπτυξη όπως μας λένε, αλλά από την άλλη καταβάλλουν κάθε δυνατή προσπάθεια ώστε όποιος παραγωγικός τομέας της οικονομίας στέκει ακόμη όρθιος, να κοιτάνε πως θα τον τσαλαπατήσουν. Αναρωτιέμαι τι θα έχει σειρά μετά το κρασί, μήπως το ελαιόλαδο; Τους έχω ικανούς και γι’ αυτό τους κυβερνώντες…