Γράφει ο Σ. Παιδάκος
Μία ενέργεια μπορώ να την εκφράσω με διαφορετικούς τρόπους, φερ’ ειπείν:
Θα πάρω φόρα και θα βαρέσω το κεφάλι μου στον τοίχο, ή
θα εφορμήσω δρομέως και αφού διατρέξω την οικουμένη, με προτεταμένη την κεφαλή, θα επιπέσω επί του Σινικού Τείχους.
Και οι δύο προτάσεις λέγουν το ίδιο ακριβώς πράγμα. Η πρώτη είναι γραμμένη όπως ακριβώς λέγεται και στη καθομιλουμένη, ενώ η δεύτερη είναι γραμμένη πιο λογοτεχνικά θα έλεγα.
Ποιος τώρα ο λόγος να σας κουράζω με τέτοιου είδους επισημάνσεις; Ο λόγος δεν είναι άλλος, από τους συνήθεις αρθρογράφους που θέλουν να απασχολούν την Ελληνική κοινή γνώμη κάνοντας της πλύση εγκεφάλου με ανούσια θέματα. Στο φύλλο της «καθημερινής», περασμένης Κυριακής, υπάρχει ένα πολύ ωραίο άρθρο του κ. Θεοδωρόπουλου με τίτλο: «κι αν επιστρέφαμε στην καθαρεύουσα;». Το άρθρο, ομολογουμένως είναι πάρα πολύ καλό, και σας το προτείνω να το διαβάσετε ανεπιφύλακτα. Αφορά την καταστροφή της Ελληνικής γλώσσας, όταν καταργήθηκε η καθαρεύουσα και εδραιώθηκε η δημοτική, επί υπουργίας Ράλλη όταν ο τελευταίος μετείχε ως υπουργός α-Παιδείας στην κυβέρνηση του «ψευτοεθνάρχη», κατά το έτος 1976. Εντός του άρθρου γίνεται μία πολύ καλή ανάλυση για τα αρνητικά που έχει επιφέρει η καθιέρωση της δημοτικής στην μαθητιώσα νεολαία μας. Βέβαια το τόσο εποικοδομητικό άρθρο όταν φτάνει στο τέλος του δείχνει και την εμπάθεια του αρθρογράφου ενάντια στο κίνημά μας. Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι όταν διαβάζουμε ένα κείμενο να το απορρίπτουμε εξ’ ολοκλήρου πετώντας κατ’ αυτό τον τρόπο και τα όποια θετικά υπάρχουν μέσα σε αυτό.
Τελειώνοντας το άρθρο του ο κ. Θεοδωρόπουλος αναφέρει: «Παρ’ όλα αυτά πιστεύω ότι η πιο ανατρεπτική πολιτική πράξη στην Ελλάδα του 2015 θα ήταν η επαναφορά της διδασκαλίας της καθαρευούσης στη Μέση Εκπαίδευση. Πρώτον, τα παιδιά θα μάθαιναν ότι πάνε στο σχολείο για να μάθουν κάτι παραπάνω απ’ αυτό που ήδη ξέρουν κι ότι αυτό χρειάζεται προσπάθεια. Δεύτερον, θα μάθαιναν οι δάσκαλοι ότι για να διδάξουν ελληνικά, πρέπει οι ίδιοι να ξέρουν ελληνικά. Και, τρίτον, θα είχαν ένα μέτρο για να κρίνουμε τις ελληνικούρες των χρυσαυγιτών και των λοιπών υπερασπιστών της ελληνικής ταυτότητας.».
Μάλλον ο αρθρογράφος δεν είχε θέματα ώστε να ασχοληθεί με τη Χρυσή Αυγή, και προτίμησε να προσθέσει μία ευφυολογία που δεν κολλά πουθενά για πουθενά, με το υπόλοιπο άρθρο. Ειλικρινά δεν κατάλαβα, πώς όταν μιλάς απλά ελληνικά δεν έχεις δίκιο, ενώ αν μιλάς με ρητορικές κορόνες τότε το δίκιο σου είναι βουνό; Αυτό μόνο στο μυαλό του Θεοδωρακόπουλου μπορεί να αναλυθεί. Επί σαράντα και πλέον έτη χόρτασε ο Ελληνικός Λαός να ακούει τις ρητορικές κορώνες που εκτόξευε ο κάθε δεινός ρήτορας που ομιλούσε από βήματος της βουλής. Και το αποτέλεσμα ήταν οι δεινοί αυτοί ρήτορες να φέρουν τον τόπο στα σημερινά χάλια.
Λοιπόν κ. Θεοδωρόπουλε, ο Ελληνικός Λαός αγάπησε αυτή την απλή ομιλία που βγαινε απ’ την ψυχή των συναγωνιστών και ήταν λόγος κρυστάλλινος και καθαρός, αλλά συνάμα και βαθιά αληθινός, και αυτό είναι που σας πείραξε περισσότερο όλους εσάς του αντισυνταγματικού τόξου, και όχι τα απαρέμφατα και τα συναφή.
Σ. Παιδάκος
Τ.Ο. Αγρινίου