Γράφει ο Σ. Παιδάκος
Πάντα
μία καλοστημένη σκευωρία λαμβάνει χώρα από τις δυνάμεις της αριστεράς,
και δη σε κυβερνητικό επίπεδο, όταν προκύπτει θέμα σχετικά με το
ξεπούλημα των ασημικών της Πατρίδας μας. Τώρα ήταν η σειρά της ΔΕΗ να
λάβει το δρόμο του αφελληνισμού της και στον αντίποδα αυτής της εξέλιξης
να διαδραματίζεται ανάμεσα στα κυβερνητικά στελέχη μία «ανείπωτος»
θλίψη για την τραγωδία που βρήκε την Ελλάδα. Από τη μία ακούμε για βέτο
της περιβόητης ομάδας των «53»+ με αρχηγό τον Τσακαλώτο- οξύμωρο δεν
είναι από τη μία να υπογράφει και από την άλλη να σκούζει;- από την άλλη
τον Σκουρλέτη να «κλαίει και να μοιρολογεί» , και τέλος το Μαξίμου να
διαμηνύει:
«Κανείς δεν είναι περισσότερο ευαίσθητος ή περισσότερο αριστερός από τον πρωθυπουργό». Η
στάση αυτή δεν είναι τυχαία, ούτε είναι η πρώτη φορά που παρουσιάζεται
στην πολιτική σκηνή της Χώρας. Άλλος ήταν ο πρώτος διδάξας τέτοιων
ανάλογων περιστατικών και μάλιστα τότε διακυβεύονταν η εδαφική
ακεραιότητα της Χώρας μας. Ιδού ένα τρανταχτό παράδειγμα, που
αποδεικνύει, αν μη τι άλλο, ότι κινήσεις αυτού του είδους δηλώνουν
προδοτικές κινήσεις. Κατά τη διάρκεια του Α ΠΠ, όταν οι δυνάμεις της
«εγκαρδίου» συνεννόησης (Αντάντ) τα έβρισκαν σκούρα στο Βαλκανικό
μέτωπο, έταζαν ότι φαίνονταν πιο ελκυστικό στα μη μετέχοντα στον πόλεμο
κράτη, ώστε τα τελευταία να προσχωρήσουν στις τάξεις της συμμαχίας. Ένα
από τα διάφορα ταξίματα, που σημειωτέον ήταν προφορικά και όχι γραπτά,
ήταν να δώσουμε στους Βούλγαρους τη Καβάλα και οι Άγγλοι να μας
παραχωρήσουν την ….. Σμύρνη. Ευκολόπιστος όπως ήταν ο Βενιζέλος αλλά και
για αν εκπληρωθεί ο καημός του για τη Μεγάλη Ιδέα, συμφωνούσε πάντα με
τα λεγόμενα των Άγγλων. Ιδού τι ανέφερε σε υπόμνημά του προς τον
Κωνσταντίνο Α προκειμένου να τον πείσει να δώσει τη συγκατάθεσή του και
να μπούμε στον Α. Π. Π.: «η παραχώρηση της Καβάλας είναι θυσία
οδυνηροτάτη, αισθάνομαι δε αίσθημα βαθυτάτου ψυχικού άλγους εισηγούμενος
αυτή. Αλλά δεν διστάζω να την προτείνω, ευθύς ως λάβω υπόψιν τινά
εθνικά ανταλλάγματα πρόκειται να εξασφαλισθώσι δια της θυσίας ταύτης.
Έχω το αίσθημα ότι αι παραχωρήσεις εν Μικρά Ασία, ων εισηγητής εγένετο ο
σερ Έδουαρδ Γκρέυ, δύνανται, αν μάλιστα υποβληθώμενεις θυσίας προς την
Βουλγαρίαν, να λάβωσιν έκταση τοιαύτην, ώστε εις την εκ των νικηφόρων
πολέμων προελθούσαν διπλήν Ελλάδα να προστεθεί άλλη μία εξίσου μεγάλη-
και όχι βεβαίως ολιγωτέραν πλουσία- Ελλάς.»* Αυτό έλεγε το υπόμνημα προς
τον Βασιλιά ο οποίος του απάντησε: δεν έχασα τριάντα χιλιάδες
αξιωματικούς και οπλίτες για να καταλάβουμε την Καβάλα και συ σήμερα να
την παραδίδεις με ελαφρά την καρδία. Και ο Βενιζέλος πείσμωσε.
Κάτι
ανάλογο συμβαίνει και σήμερα στην «ηθική» αριστερά όπου το ξεπούλημα
των ΔΕΚΟ και όχι μόνο, έχει ως αντάλλαγμα την παραμονή της στην εξουσία,
αλλά και από την άλλη δείχνει το τι κοστίζει στον Τόπο η ιστορική λήθη.
* από το βιβλίο «το όραμα της Ιωνίας» σελ 117, του Άγγλου ιστορικού M. Llewellyn Smith
Διαβάστε περισσότερα: https://ethnikismos.net/