Ομιλία ενώπιον της Κεντρικής Επιτροπής του συνονθυλεύματός του έκανε
σήμερα ο Τσίπρας. Εκεί, ομίλησε περισσότερο απευθυνόμενος προς το ΠαΣοΚ,
λογικό άλλωστε αφού οι μισοί μέσα στην αίθουσα ήταν από το παλιό και σάπιο πυρήνα του κλεφτοΠαΣοΚ.
Στην ομιλία του ο Τσίπρας πέραν της τυπικής υπερασπίσεως των έργων
του, εν όψει των επικείμενων εκλογών, αναφέρθηκε στον μοναδικό φόβο του
καθεστώτος της κλεπτοκρατίας, που περιέγραψε με τις εξής φράσεις: «οι
δυνάμεις του εθνικού απομονωτισμού, η ακροδεξιά, ο λαϊκισμός, το
φάντασμα του νεοναζισμού και του φασισμού, συνιστούν πλέον μια
διογκούμενη απειλή για το ευρωπαϊκό οικοδόμημα και τους λαούς της
ηπείρου»
Αφού έκανε σαφές ότι ομιλεί για την Χρυσή Αυγή, απηύθυνε έκκληση προς το κλεφτοΠαΣοΚ και τις λοιπές… προοδευτικές δυνάμεις, λέγοντας ότι «αυτή η πολιτική μάχη προϋποθέτει τη μέγιστη δυνατή συσπείρωση δυνάμεων».Πως διαχωρίζονται, όμως, οι «προοδευτικές» δυνάμεις από τους… «αντιδραστικούς»; Ιδού πως το έθεσε ο Τσίπρας: «Η Συμφωνία των Πρεσπών διαπέρασε οριζόντια όλα τα κόμματα. Ως ένα ζήτημα βαθιά ταυτοτικό για κάθε χώρο, ανέδειξε μια σαφέστατη διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στον προοδευτικό πολιτικό κόσμο και στο πολιτικό προσωπικό της πιο βαθιάς συντήρησης και της αδράνειας.»
Συμφωνούμε, αναφανδόν, με τον ορισμό. Ναι, από την μία οι προδότες, ο Σύριζα, η ΝΔ, το ΠαΣοΚ και όλο το υπόλοιπο πολιτικό σύστημα και από την άλλη οι Έλληνες Πατριώτες της Χρυσής Αυγής.
Αυτός ο διαχωρισμός τον οποίο εύστοχα έθεσε ο Τσίπρας με άξονα την Συμφωνία των Πρεσπών, διατηρείται αυτούσιος όποιο σημαντικό ζήτημα της πολιτικής κι αν δούμε. Πάντα, έχουμε αυτό το «πλην Χρυσής Αυγής» που όλοι ξέρουν.