Μία ρήση του Τσίπρα στην ομιλία του ήταν αρκετή για να ανάψει πολιτική φωτιά στους νεοδημοκράτες, που «φυσάνε και δεν κρυώνει».
Συγκεκριμένα, ο Τσίπρας μιλώντας στην Βουλή έκανε λόγο για την σύσταση εξεταστικής επιτροπής για τον φάκελο της Κύπρου.
Σε αυτή την προοπτική η Χρυσή Αυγή είναι προφανώς θετική, όντας η
πολιτική δύναμη που πρώτη ζήτησε το άνοιγμα του φακέλου της Κύπρου.
Θυμίζουμε σε αυτή την κατεύθυνση τόσο το έγγραφο αίτημα για άνοιγμα του φακέλου που κατατέθηκε στις 3 Ιανουαρίου του 2013 από την Χρυσή Αυγή, όσο και το αντίστοιχο αίτημα του Ε.ΛΑ.Μ.
Η φράση αυτή του Τσίπρα ήταν λογικό να προκαλέσει πανικό στους κόλπους της Νέας Δημοκρατίας. Θυμόμαστε
άλλωστε παλαιότερα που η Βούλτεψη έφτασε μέχρι του σημείου να αλλάξει
την ημερομηνία έναρξης της επιχειρήσεως «Αττίλα ΙΙ», προκειμένου να
σώσει την υπόληψη του ιδρυτή της Νέας Δημοκρατίας, Κων/νου Καραμανλή,
που είπε τότε το περίφημο «η Κύπρος κείται μακράν».
Ως πρόφαση για αυτή την άρνηση ο Κουμουτσάκος έβαλε τον πολιτικό «χρόνο», γεγονός που προφανώς δεν ισχύει αφού οι νεοδημοκράτες είχαν αρνηθεί και το 2013 το άνοιγμα του φακέλου. Η πραγματικότητα είναι ότι δεν επιθυμούν γενικώς το άνοιγμα του φακέλου της Κύπρου, διότι τότε θα αναδεικνυόταν πέραν πάσης αμφιβολίας ο προδοτικός ρόλος της Νέας Δημοκρατίας εκείνο το μαύρο καλοκαίρι του 1974.
Και, βέβαια, το άνοιγμα του Φακέλου δεν πρόκειται να συμβεί γιατί ο Τσίπρας συγκυβερνά με τον Καμμένο, έναν άνθρωπο σάρκα εκ της σαρκός της Νέας Δημοκρατίας, αλλά και επειδή θα αναδείκνυε τον προδοτικό ρόλο της αριστεράς σε Ελλάδα και Κύπρο.
Συγκλονιστικά ντοκουμέντα μπορείτε να διαβάσετε στο άρθρο Φάκελος Κύπρου: Η προδοσία που εγκαθίδρυσε ένα πολιτικό κατεστημένο από το 13ο τεύχος του περιοδικού Μαίανδρος.
Σας παραθέτουμε ένα απόσπασμα του άρθρου που αναδεικνύει τις ευθύνες της Νέας Δημοκρατίας για τα όσα συνέβησαν στην Κύπρο ήδη από το 1959, πολύ πριν την εισβολή δηλαδή:
«Είχαν προηγηθεί οι προδοτικές Συμφωνίες Ζυρίχης και Λονδίνου, οι οποίες όριζαν ως εγγυήτριες δυνάμεις την Τουρκία, το Ηνωμένο Βασίλειο και την Ελλάδα και οι οποίες χρησιμοποιήθησαν ως προκάλλυμα για τις τουρκικές εισβολές και τον εξοπλισμό με οπλισμό των τούρκων που βρίσκονταν στην Κύπρο. Ενδεικτικό της καταστάσεως είναι απόσπασμα από το σημείωμα της ΚΥΠ προς τον Κωνσταντίνο Καραμανλή:
«Εκ των μέχρι τούδε υφισταμένων στοιχείων προκύπτει ότι, εκτός των εις χείρας των Τουρκοκυπρίων αστυνομικών και επικουρικών αστυνομικών περιστρόφων της βρετανικής διοικήσεως, η τουρκοκυπριακή μαχητική οργάνωσις ΤΜΤ διέθετε την εποχή της συνάψεως των Συμφωνιών Ζυρίχης-Λονδίνου μόνον 950 πιστόλια και περίστροφα... Εν συμπεράσματι, την εποχήν της συνάψεως των περί Κύπρου Συμφωνιών, η ΤΜΤ δεν διέθετε άνω των 1.000 πιστολίων και περιστρόφων. Κατά το εξάμηνον διάστημα μεταξύ Ιανουαρίου 1959 – Ιουλίου 1959 λαθραίως εισήχθησαν υπό των Τουρκοκυπρίων 6.000 όπλα, ήτοι βαρέα πολυβόλα, οπλοπολυβόλα, τυφέκια, πιστόλια και περίστροφα, ως και όλμοι των 2 και τριών ιντσών, ανελθόντος, ούτω, κατά Ιούνιον 1959 του αριθμού των υπό της τουρκικής κοινότητος κατεχομένων όπλων εις 7.000, μετά μεγάλου αριθμού σφαιρών. Μετά τον Ιούλιον 1959 μέχρι 2 Σεπτεμβρίου 1960 εσυνεχίσθη εις μεγάλην κλίμακα η λαθραία εισαγωγή όπλων και πυρομαχικών υπό Τουρκοκυπρίων, ώστε σήμερον να πιστεύεται ότι οι Τουρκοκύπριοι διαθέτουν όπλα ανερχόμενα εις 10.000 τεμάχια…»
Αυτό το σημείωμα της ΚΥΠ, σε συνδυασμό με την άκρως απόρρητη επιστολή της 19ης Απριλίου του 1963 από τον Αβέρωφ προς τον Μακάριο, όπου σημειώνεται η πρόθεση της ελλαδικής κυβερνήσεως Καραμανλή «να διαχωρίσωμεν και δημοσία την γραμμήν μας αν επιδιωχθεί μονομερής κατάργησις των Συμφωνιών ή μέρους αυτών», δείχνει τον ρόλο των δύο «Εθναρχών» στο μετέπειτα δράμα που βίωσε ο Κυπριακός Ελληνισμός, αφού ήταν υπαίτιοι για τον εξοπλισμό των τούρκων που βρίσκονταν επί της νήσου.»