Γράφει ο Σ. Παιδάκος
Στο
ίδιο έργο θεατής είναι και πάλι η ελληνική κοινωνία με το έργο να
εξελίσσεται, ίδιο και απαράλλακτο, όπως ήταν και στις προηγούμενες
παραστάσεις: «Πάλι οι δανειστές δεν τηρούν τις υποσχέσεις», «Αλέξη
τρίξτους τα δόντια», «μέτρα δεν εφαρμόζονται αν δεν μειωθεί το χρέος»,
και φθάνοντας στο αμήν, ως δια μαγείας ψηφίζεται ό,τι και να ζητήσουν οι
δανειστές. Στον κυβερνητικό αντίποδα, η μείζων και ελάσσων αστική
αντιπολίτευση, να μάχεται μόνο για τα παρελκόμενα των μνημονιακών μέτρων
και στο βάθος να «χάνει» την ουσία.
Και η ουσία είναι αυτή που κρύβεται
επιμελώς στα παρασκήνια και δεν αφήνεται να βγει στην επιφάνεια γιατί
τους συμφέρει όλους αυτούς του «συνταγματικού» τόξου. Στα παρασκήνια
λοιπόν βρίσκονται σε εξέλιξη γεγονότα όπως, αποδόμηση της παιδείας,
έξαρση εγκληματικότητας, έξαρση αντικοινωνικής συμπεριφοράς,
αναποδογύρισμα αρχών και αξιών, το λαθρομεταναστευτικό, η παραβατικότητα
να μετατρέπεται σε ελαστική νομιμότητα με τον κατάλογο να μοιάζει
ατελείωτος. Και η αντίδραση της δήθεν αντιπολίτευσης αναλώνεται σε
αντίδραση χαδιού προς την κυβέρνηση μιας και όλοι τους είναι υπεύθυνοι
για το σημερινό μπάχαλο που επικρατεί στην κοινωνία. Πάρτε σαν
παράδειγμα την αντίδραση των κομμάτων στο νομοσχέδιο που προωθεί ο
Γαβρόγλου για τα ΑΕΙ. «Νάρκη βάζει στα ΑΕΙ ο Γαβρόγλου», φωνασκεί η Ν.Δ,
αλλά οι δικές της ναρκοθετήσεις στο χώρο της Παιδείας δεν λαμβάνονται
υπόψη. «Η κυβέρνηση είναι επικίνδυνη για τη Χώρα», ξανά φωνασκεί η
ψοφοδεξιά, ξεχνώντας ότι οι πολιτικές της κινήσεις του παρελθόντος,
έστρωσαν το δρόμο για την εξουσία των κομμουνιστών. Από την άλλη, το
«μεταλλαγμένο» ΠΑΣΟΚ έχοντας τη πρώτη θέση στη λίστα με τα κλεμμένα που
έφαγε, κάνει προτάσεις προς την κυβέρνηση για το πώς θα δοθούν χρήματα
στους αναγκεμένους. Αυτό κι αν είναι υποκρισία…. Και όλη αυτή η απαίσια
παράσταση γίνεται για ένα και μόνο λόγο. Για να δειχθεί στο πόπολο όσο
πιο αληθοφανή γίνεται, η εναλλαγή των κομμάτων του κλεπτοκρατικού τόξου
στη νομή της εξουσίας. Κάποτε ένας παλιός πολιτικό είχε πει: «όταν ο
λαός ψηφίζει στραβά υφίσταται και τις συνέπειες». Δυστυχώς, στα σαράντα
και πλέον χρόνια του μεταπολιτευτικού βίου μια μεγάλη μερίδα του
εκλογικού σώματος εξακολουθεί να ψηφίζει στραβά, συμπαρασύροντας στην
ανασφάλεια και στην μιζέρια και το υγειές κομμάτι της κοινωνίας. Οι
επιπτώσεις όμως των μνημονιακών πολιτικών τα τελευταία επτά χρόνια,
έχουν κάνει πολλούς Έλληνες να έχουν αρχίσει να αναθεωρούν τις απόψεις
τους για τα κόμματα που στήριζαν μέχρι πρότινος, και να στρέφονται σε
άλλους πολιτικούς σχηματισμούς. Κάλιο αργά παρά ποτέ, που λέει και ο
θυμόσοφος λαός μας, και ο νοών νοείτω.
Διαβάστε περισσότερα: https://ethnikismos.net/