Η κατάθεση του καθηγητή του Συνταγματικού Δικαίου Νίκου Αλιβιζάτου στην πολιτική σκευωρία κατά της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ
ανήκει πλέον στο παρελθόν. Τόσο, όμως, ο απόηχός της όσο και η
συστηματική προσπάθεια των καθεστωτικών ΜΜΕ να παρουσιάσουν την συντριβή
του εν λόγω μάρτυρα κατηγορίας ως… πράξη γενναιότητας, μας δίνουν το
έναυσμα να σχολιάσουμε εκ νέου το τελικό αποτέλεσμα αυτής της
κατάθεσης-«φιάσκο». Μετά την πρώτη ημέρα κατάθεσης του Αλιβιζάτου,
είχαμε δύο σχεδόν πανομοιότυπα κείμενα με σχεδόν ανάλογους τίτλους σε
δύο ημερήσιες εφημερίδες.
Υπό τον τίτλο «Γενναιότητα» ο Μιχάλης Μητσός στα «Νέα» έγραφε ανάμεσα σ’ άλλα, και τα εξής για την κατάθεση του Αλιβιζάτου: «Όταν οι ιστορικοί του μέλλοντος αναλύσουν τα αίτια της ανόδου και της πτώσης της Χρυσής Αυγής, θα σταθούν οπωσδήποτε σε εκείνα τα πρόσωπα, τους επώνυμους και ανώνυμους, που δεν δίστασαν να ορθώσουν το ανάστημά τους, συχνά μόνοι, για να υπερασπίσουν τη δημοκρατία. […] Το σκεπτικό αυτό ανέπτυξε επί μακρόν ο Αλιβιζάτος και στη χθεσινή 5ωρη γενναία κατάθεσή του στο Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων, όπου εξετάστηκε ως μάρτυρας κατηγορίας. […] Στη δίκη της οργάνωσης δεν διώκονται οι ιδέες της, πρόσθεσε, αλλά οι πράξεις της, τα περιστατικά βίας στα οποία πρωταγωνιστεί, που έχουν αυξηθεί μετά το 2012 λόγω του θάρρους που της έδωσαν τα εκλογικά της ποσοστά. […] Δεν είναι απλή αυτή η στάση ούτε στερείται κινδύνων. Ο Αλιβιζάτος δεν αγορεύει ενώπιον φοιτητών, δεν μιλά σε μια παρουσίαση βιβλίου, επιχειρηματολογεί με πάθος εναντίον του τρίτου κόμματος στις εκλογές. Δεν ζητά όμως από τη δημοκρατία να εκδικηθεί. Ζητά από τους δικαστές να κάνουν το καθήκον τους. Να μιμηθούν το παράδειγμα του Γεώργιου Τερτσέτη και του Αναστάσιου Πολυζωίδη, του Παύλου Δελαπόρτα, του Χρήστου Σαρτζετάκη, του Γιάννη Ντεγιάννη και του Στέφανου Ματθία. Για να εκλείψει για πάντα το καρκίνωμα της Χρυσής Αυγής».
Ξεκινώντας από το τέλος, από την δική μας μεριά ελπίζουμε να εκλείψει για πάντα το καρκίνωμα του ΔΟΛ, παρά τις οικονομικές «ενέσεις» υπέρ του και σε βάρος του Ελληνικού Λαού. Για να μην πούμε για το επιεικώς άτυπο παράδειγμα των Τερτσέτη και Πολυζωίδη, οι οποίοι ακριβώς επειδή ήσαν έντιμοι Άνθρωποι και Δικαστές φρόντισαν να αποδομήσουν την σκευωρία εναντίον του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη και όχι να την ενισχύσουν, με ό,τι συνεπάγεται αυτό για τα σύγχρονα δεδομένα της σκευωρίας κατά της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ.
Αφήνοντας στην άκρη τις αηδίες περί «ιστορικών του μέλλοντος», «μοναχικών αγωνιστών» και «γενναίας κατάθεσης», ας δούμε ένα παρεμφερές κείμενο από την «Ελευθερία του Τύπου», όπου με τον σχεδόν πανομοιότυπο τίτλο «Ένας γενναίος πολίτης» ο Ηλίας Κανέλλης γράφει με την σειρά του, ανάμεσα σ’ άλλα, και τα εξής:
«Συνεπώς, η πράξη του καθηγητή Αλιβιζάτου να καταθέσει στη δίκη είναι εξαιρετικά γενναία. […] Ο καθηγητής Αλιβιζάτος καταθέτοντας στη δίκη, ανασύρει εκ νέου στην επικαιρότητα μια τεράστια εκκρεμότητα της πολιτείας: Να οδηγήσει στο τέλος της δικαστικής διερεύνησης μια υπόθεση που δηλητηριάζει τη δημοκρατία».
Αυτό το οποίο πρέπει οπωσδήποτε να σημειωθεί είναι ότι τα… υμνολόγια των αντιχρυσαυγιτών και καθεστωστικών έγιναν κατά την διάρκεια του «μονολόγου» του Αλιβιζάτου και με τις πολύ βολικές γι’ αυτόν ερωτήσεις (τοποθετήσεις επί της ουσίας) της πολιτικής αγωγής. Μετά, όμως, τις (ο Θεός να τις κάνει…) απαντήσεις του στις ερωτήσεις των συνηγόρων υπεράσπισης, οι υμνολόγοι του εξαφανίστηκαν εντελώς και δεν επανήλθαν. Για ποιον λόγο, άραγε;
Ας δούμε κάποια χαρακτηριστικά αποσπάσματα από τις απαντήσεις του: « Κυρία Πρόεδρε, εμένα η ενημέρωσή μου είναι από τις εφημερίδες. Οι εφημερίδες έλεγαν ότι αυτοί δίνουν τις εντολές». […] «Ρωτήσατε προηγουμένως αν ξέρω κάτι συγκεκριμένο που να έχει κάνει. Δεν ξέρω. Απλά υποθέτω ότι είναι πανταχού παρών και ελέγχει τα πάντα. Αυτά τα εικάζω όμως, δεν τα ξέρω. Είναι θέματα εικασίας, δεν μπορώ να έχω άποψη. Δεν γνωρίζω συγκεκριμένα γεγονότα ή εντολές. Μόνο ό, τι διάβασα από τις εφημερίδες»!
Ενδιαφέρον, επίσης, έχουν άλλες τοποθετήσεις του… γενναίου Αλιβιζάτου όπου… συμπεραίνει την «εγκληματική δραστηριότητα» της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ «με βάση το βλέμμα τους»(!), «από τον τόνο της φωνής τους»(!!), ενώ αίσθηση πλήρους ασχετοσύνης με το αντικείμενο αποτέλεσαν εκφράσεις του όπως «για τα γεγονότα που με ρωτάτε έχω μια θολούρα και αυτό μειώνει το βάρος των όσων λέω», «μόνο να εικάσω μπορώ», «αισθάνθηκα», «δεν μπορώ να το αποδείξω», «έχω ελαφρά γνώση», «δεν το θυμάμαι», «είπα τέσσερα ονόματα τυχαία».
Καταλαβαίνει ο οποιοσδήποτε γιατί οι πρόθυμοι υμνολόγοι του δεν επανήλθαν όταν κλήθηκε ο Αλιβιζάτος να απαντήσει σε καίριες ερωτήσεις και όχι σε βολικά λογύδρια ή να προβεί εκ νέου σε ακίνδυνους μονολόγους. Πώς να «υπερασπίσουν» ξανά έναν εντελώς άσχετο με την όλη υπόθεση τύπο, ο οποίος με τα λεγόμενά του φρόντισε να αποδομήσει από μόνος του κάθε ίχνος νομικής σοβαρότητας στην πολιτική σκευωρία κατά της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ; Το ακόμη πιο θλιβερό στην όλη υπόθεση είναι ότι αυτός ο «διανοούμενος», ο οποίος απογυμνώθηκε από κάθε ίχνος σοβαρότητας, φροντίζοντας τα όποια λεγόμενά του να αλληλογρονθοκοπούνται, προτάθηκε από φορέα του «συνταγματικού τόξου» για την υποψηφιότητα του ανώτατου θεσμού του Προέδρου της Δημοκρατίας… Όταν, όμως, η άπλετη ασχετοσύνη και η ιδεολογική εμπάθεια εναντίον της Τρίτης Πολιτικής Δύναμη βαφτίζονται ως «Γενναιότητα» και ο εκφέρων αυτά ως «Ένας γενναίος πολίτης», καταλαβαίνει ο καθένας την κυριαρχία της πλήρους σύγχυσης. ΖΗΤΩ Η ΝΙΚΗ!
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ
Υπό τον τίτλο «Γενναιότητα» ο Μιχάλης Μητσός στα «Νέα» έγραφε ανάμεσα σ’ άλλα, και τα εξής για την κατάθεση του Αλιβιζάτου: «Όταν οι ιστορικοί του μέλλοντος αναλύσουν τα αίτια της ανόδου και της πτώσης της Χρυσής Αυγής, θα σταθούν οπωσδήποτε σε εκείνα τα πρόσωπα, τους επώνυμους και ανώνυμους, που δεν δίστασαν να ορθώσουν το ανάστημά τους, συχνά μόνοι, για να υπερασπίσουν τη δημοκρατία. […] Το σκεπτικό αυτό ανέπτυξε επί μακρόν ο Αλιβιζάτος και στη χθεσινή 5ωρη γενναία κατάθεσή του στο Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων, όπου εξετάστηκε ως μάρτυρας κατηγορίας. […] Στη δίκη της οργάνωσης δεν διώκονται οι ιδέες της, πρόσθεσε, αλλά οι πράξεις της, τα περιστατικά βίας στα οποία πρωταγωνιστεί, που έχουν αυξηθεί μετά το 2012 λόγω του θάρρους που της έδωσαν τα εκλογικά της ποσοστά. […] Δεν είναι απλή αυτή η στάση ούτε στερείται κινδύνων. Ο Αλιβιζάτος δεν αγορεύει ενώπιον φοιτητών, δεν μιλά σε μια παρουσίαση βιβλίου, επιχειρηματολογεί με πάθος εναντίον του τρίτου κόμματος στις εκλογές. Δεν ζητά όμως από τη δημοκρατία να εκδικηθεί. Ζητά από τους δικαστές να κάνουν το καθήκον τους. Να μιμηθούν το παράδειγμα του Γεώργιου Τερτσέτη και του Αναστάσιου Πολυζωίδη, του Παύλου Δελαπόρτα, του Χρήστου Σαρτζετάκη, του Γιάννη Ντεγιάννη και του Στέφανου Ματθία. Για να εκλείψει για πάντα το καρκίνωμα της Χρυσής Αυγής».
Ξεκινώντας από το τέλος, από την δική μας μεριά ελπίζουμε να εκλείψει για πάντα το καρκίνωμα του ΔΟΛ, παρά τις οικονομικές «ενέσεις» υπέρ του και σε βάρος του Ελληνικού Λαού. Για να μην πούμε για το επιεικώς άτυπο παράδειγμα των Τερτσέτη και Πολυζωίδη, οι οποίοι ακριβώς επειδή ήσαν έντιμοι Άνθρωποι και Δικαστές φρόντισαν να αποδομήσουν την σκευωρία εναντίον του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη και όχι να την ενισχύσουν, με ό,τι συνεπάγεται αυτό για τα σύγχρονα δεδομένα της σκευωρίας κατά της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ.
Αφήνοντας στην άκρη τις αηδίες περί «ιστορικών του μέλλοντος», «μοναχικών αγωνιστών» και «γενναίας κατάθεσης», ας δούμε ένα παρεμφερές κείμενο από την «Ελευθερία του Τύπου», όπου με τον σχεδόν πανομοιότυπο τίτλο «Ένας γενναίος πολίτης» ο Ηλίας Κανέλλης γράφει με την σειρά του, ανάμεσα σ’ άλλα, και τα εξής:
«Συνεπώς, η πράξη του καθηγητή Αλιβιζάτου να καταθέσει στη δίκη είναι εξαιρετικά γενναία. […] Ο καθηγητής Αλιβιζάτος καταθέτοντας στη δίκη, ανασύρει εκ νέου στην επικαιρότητα μια τεράστια εκκρεμότητα της πολιτείας: Να οδηγήσει στο τέλος της δικαστικής διερεύνησης μια υπόθεση που δηλητηριάζει τη δημοκρατία».
Αυτό το οποίο πρέπει οπωσδήποτε να σημειωθεί είναι ότι τα… υμνολόγια των αντιχρυσαυγιτών και καθεστωστικών έγιναν κατά την διάρκεια του «μονολόγου» του Αλιβιζάτου και με τις πολύ βολικές γι’ αυτόν ερωτήσεις (τοποθετήσεις επί της ουσίας) της πολιτικής αγωγής. Μετά, όμως, τις (ο Θεός να τις κάνει…) απαντήσεις του στις ερωτήσεις των συνηγόρων υπεράσπισης, οι υμνολόγοι του εξαφανίστηκαν εντελώς και δεν επανήλθαν. Για ποιον λόγο, άραγε;
Ας δούμε κάποια χαρακτηριστικά αποσπάσματα από τις απαντήσεις του: « Κυρία Πρόεδρε, εμένα η ενημέρωσή μου είναι από τις εφημερίδες. Οι εφημερίδες έλεγαν ότι αυτοί δίνουν τις εντολές». […] «Ρωτήσατε προηγουμένως αν ξέρω κάτι συγκεκριμένο που να έχει κάνει. Δεν ξέρω. Απλά υποθέτω ότι είναι πανταχού παρών και ελέγχει τα πάντα. Αυτά τα εικάζω όμως, δεν τα ξέρω. Είναι θέματα εικασίας, δεν μπορώ να έχω άποψη. Δεν γνωρίζω συγκεκριμένα γεγονότα ή εντολές. Μόνο ό, τι διάβασα από τις εφημερίδες»!
Ενδιαφέρον, επίσης, έχουν άλλες τοποθετήσεις του… γενναίου Αλιβιζάτου όπου… συμπεραίνει την «εγκληματική δραστηριότητα» της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ «με βάση το βλέμμα τους»(!), «από τον τόνο της φωνής τους»(!!), ενώ αίσθηση πλήρους ασχετοσύνης με το αντικείμενο αποτέλεσαν εκφράσεις του όπως «για τα γεγονότα που με ρωτάτε έχω μια θολούρα και αυτό μειώνει το βάρος των όσων λέω», «μόνο να εικάσω μπορώ», «αισθάνθηκα», «δεν μπορώ να το αποδείξω», «έχω ελαφρά γνώση», «δεν το θυμάμαι», «είπα τέσσερα ονόματα τυχαία».
Καταλαβαίνει ο οποιοσδήποτε γιατί οι πρόθυμοι υμνολόγοι του δεν επανήλθαν όταν κλήθηκε ο Αλιβιζάτος να απαντήσει σε καίριες ερωτήσεις και όχι σε βολικά λογύδρια ή να προβεί εκ νέου σε ακίνδυνους μονολόγους. Πώς να «υπερασπίσουν» ξανά έναν εντελώς άσχετο με την όλη υπόθεση τύπο, ο οποίος με τα λεγόμενά του φρόντισε να αποδομήσει από μόνος του κάθε ίχνος νομικής σοβαρότητας στην πολιτική σκευωρία κατά της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ; Το ακόμη πιο θλιβερό στην όλη υπόθεση είναι ότι αυτός ο «διανοούμενος», ο οποίος απογυμνώθηκε από κάθε ίχνος σοβαρότητας, φροντίζοντας τα όποια λεγόμενά του να αλληλογρονθοκοπούνται, προτάθηκε από φορέα του «συνταγματικού τόξου» για την υποψηφιότητα του ανώτατου θεσμού του Προέδρου της Δημοκρατίας… Όταν, όμως, η άπλετη ασχετοσύνη και η ιδεολογική εμπάθεια εναντίον της Τρίτης Πολιτικής Δύναμη βαφτίζονται ως «Γενναιότητα» και ο εκφέρων αυτά ως «Ένας γενναίος πολίτης», καταλαβαίνει ο καθένας την κυριαρχία της πλήρους σύγχυσης. ΖΗΤΩ Η ΝΙΚΗ!
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ