Γράφει ο Ευάγγελος Καρακώστας
Ισχυρίζεται η φαιδρή κλίκα των στρατευμένων καθεστωτικών
δημοσιογράφων πως το αποτέλεσμα των γαλλικών προεδρικών εκλογών συνιστά
μια νίκη του Μακρόν, ενώ αχνότερα αλλά πάντως αισθητά, ακούγονται κι
εκείνες οι φωνές που θεωρούν το ίδιο αποτέλεσμα ως μια μεγαλειώδη
επιτυχία της Μαρίν Λεπέν. Για τους ρομαντικούς της Μεγάλης Ευρωπαϊκής
Ιδέας εντούτοις, ο πραγματικός θριαμβευτής των προεδρικών εκλογών της
Γαλλίας δεν ήταν ούτε η Λεπέν, ούτε ο Μακρόν: ήταν ο Dominique Venner!
Ο ακάματος Στρατιώτης της Ιδέας, ο αξιοζήλευτος πολεμιστής και φιλόσοφος Venner, είχε στείλει το τελευταίο του απεγνωσμένο και αγωνιώδες μήνυμα προς το Γαλλικό Έθνος και συνάμα προς το σύνολο των Εθνών της Ευρώπης τον Μάιο του 2013. Έχοντας βιώσει μια ζωή πλήρη δράσεων συμφώνως προς τα ακλόνητα πιστεύω του -εν αντιθέσει προς τους θλιβερούς ψευδοφιλοσόφους της συνειδητής αδράνειας και απραξίας- ο μεγάλος Γάλλος διανοητής έκρινε πως είχε φτάσει η ώρα για την ύστατη έκκλησή του. Μια έκκληση η οποία για να τύχει όχι της προβολής αλλά της μέγιστης δυνατής αφύπνισης και αντίδρασης, περνούσε αναπόφευκτα από το δραματικό πλην θαρραλέο στάδιο του τερματισμού της ζωής του.
Οι χρυσοπληρωμένοι κήρυκες του μίσους κατά της Ευρώπης των Προγόνων μας, της Ευρώπης των Λαών και των Πατρίδων, ενδεχομένως θα χλευάσουν τη λιτή μα επιβεβλημένη τούτη αναφορά. Θα συντριβούν μπρος στο Τείχος του υπέρλαμπρου Πνεύματος του Μεγάλου Νεκρού, όπως ακριβώς τσακίστηκε και η απόπειρα των πορνών του Σόρος που καλούνται Femen, να χλευάσουν την βαθιά συμβολική του πράξη και τον ίδιο.
Ως ελάχιστο Φόρο Τιμής στο Μεγάλο Θριαμβευτή, παραθέτουμε την επιστολή που άφησε στον τόπο της Θυσίας του, ευελπιστώντας στην ευαισθητοποίηση και αγωνιστική αφύπνιση των συμπατριωτών του και της Ευρώπης ολάκερης:
«Είμαι σώματι και πνεύματι υγιής και γεμάτος από την αγάπη της γυναίκας μου και των παιδιών μου. Αγαπώ τη ζωή και δεν περιμένω τίποτα πέρα απ’ αυτήν, παρέχων την διαιώνιση της φυλής και του πνεύματός μου. Ωστόσο, στο δειλινό αυτής της ζωής, μπροστά στους τεράστιους κινδύνους για την γαλλική και ευρωπαϊκή μου πατρίδα, αισθάνομαι το καθήκον να δράσω όσο έχω ακόμα τη δύναμη. Αισθάνομαι αναγκαίο το να θυσιαστώ για να σταματήσει ο λήθαργος που μας βαραίνει. Προσφέρω ότι απομένει απ’ τη ζωή μου, στοχεύοντας σε μια διαμαρτυρία και μια θεμελίωση. Διαλέγω ένα εξαιρετικά συμβολικό μέρος, τον καθεδρικό της Παναγίας των Παρισίων, τον οποίο σέβομαι και θαυμάζω, αυτόν ο οποίος χτίστηκε από την ευφυΐα των προγόνων μου πάνω σε αρχαιότερους λατρευτικούς τόπους και που θυμίζει την πανάρχαια καταγωγή μας.
Διαβάστε την συνέχεια στο antepithesi.gr
Ο ακάματος Στρατιώτης της Ιδέας, ο αξιοζήλευτος πολεμιστής και φιλόσοφος Venner, είχε στείλει το τελευταίο του απεγνωσμένο και αγωνιώδες μήνυμα προς το Γαλλικό Έθνος και συνάμα προς το σύνολο των Εθνών της Ευρώπης τον Μάιο του 2013. Έχοντας βιώσει μια ζωή πλήρη δράσεων συμφώνως προς τα ακλόνητα πιστεύω του -εν αντιθέσει προς τους θλιβερούς ψευδοφιλοσόφους της συνειδητής αδράνειας και απραξίας- ο μεγάλος Γάλλος διανοητής έκρινε πως είχε φτάσει η ώρα για την ύστατη έκκλησή του. Μια έκκληση η οποία για να τύχει όχι της προβολής αλλά της μέγιστης δυνατής αφύπνισης και αντίδρασης, περνούσε αναπόφευκτα από το δραματικό πλην θαρραλέο στάδιο του τερματισμού της ζωής του.
Οι χρυσοπληρωμένοι κήρυκες του μίσους κατά της Ευρώπης των Προγόνων μας, της Ευρώπης των Λαών και των Πατρίδων, ενδεχομένως θα χλευάσουν τη λιτή μα επιβεβλημένη τούτη αναφορά. Θα συντριβούν μπρος στο Τείχος του υπέρλαμπρου Πνεύματος του Μεγάλου Νεκρού, όπως ακριβώς τσακίστηκε και η απόπειρα των πορνών του Σόρος που καλούνται Femen, να χλευάσουν την βαθιά συμβολική του πράξη και τον ίδιο.
Ως ελάχιστο Φόρο Τιμής στο Μεγάλο Θριαμβευτή, παραθέτουμε την επιστολή που άφησε στον τόπο της Θυσίας του, ευελπιστώντας στην ευαισθητοποίηση και αγωνιστική αφύπνιση των συμπατριωτών του και της Ευρώπης ολάκερης:
«Είμαι σώματι και πνεύματι υγιής και γεμάτος από την αγάπη της γυναίκας μου και των παιδιών μου. Αγαπώ τη ζωή και δεν περιμένω τίποτα πέρα απ’ αυτήν, παρέχων την διαιώνιση της φυλής και του πνεύματός μου. Ωστόσο, στο δειλινό αυτής της ζωής, μπροστά στους τεράστιους κινδύνους για την γαλλική και ευρωπαϊκή μου πατρίδα, αισθάνομαι το καθήκον να δράσω όσο έχω ακόμα τη δύναμη. Αισθάνομαι αναγκαίο το να θυσιαστώ για να σταματήσει ο λήθαργος που μας βαραίνει. Προσφέρω ότι απομένει απ’ τη ζωή μου, στοχεύοντας σε μια διαμαρτυρία και μια θεμελίωση. Διαλέγω ένα εξαιρετικά συμβολικό μέρος, τον καθεδρικό της Παναγίας των Παρισίων, τον οποίο σέβομαι και θαυμάζω, αυτόν ο οποίος χτίστηκε από την ευφυΐα των προγόνων μου πάνω σε αρχαιότερους λατρευτικούς τόπους και που θυμίζει την πανάρχαια καταγωγή μας.
Διαβάστε την συνέχεια στο antepithesi.gr