Γράφει ο Σ. Παιδάκος
Μόνο αυτό
δεν τραγούδησαν στην προχθεσινή εκδήλωση του ΚΚΕ, στην οποία απέτειναν
φόρο «τιμής» στα 70 χρόνια από την ίδρυση του ΔΣΕ ή ΜΑΣ ( Μάζωξη
Ατάκτων Συμμοριτών) κατά την άποψή μας. Μέχρι και τη φωνή του Ζαχαριάδη
αναπαρήγαν οι βδέλλες της πολιτικής. Έγραψε και ο Ριζοσπάστης με
πηχυαίους τίτλους «τι κι αν έπεσε ο Γράμμος, εμείς συνεχίζουμε», τι τα
θέλετε τι τα γυρεύεται, ακόμη και σήμερα οι νοσταλγοί του Στάλιν και της
«μαγευτικής» σοβιετίας, είναι ακόμη μεθυσμένοι από την προχθεσινή τους
εκδήλωση*. Κάνοντας έναν παραλληλισμό, της αριστεράς του τότε με την
αριστερά του σήμερα, θα διαπιστώσετε, τηρουμένων πάντα των αναλογιών
ότι, τίποτε δεν έχει αλλάξει από τους κομμουνιστοσυμμορίτες του χθες με
τους σημερινούς επιγόνους τους που μας κυβερνούν.
Υπόψιν, ότι οι
κομμουνιστές του ΣΥΡΙΖΑ με τους κομμουνιστές του ΚΚΕ δεν διαφέρουν σε
τίποτα μεταξύ τους, άλλο που λόγω ονόματος κάποιοι υποτίθεται ότι κάνουν
αντίσταση στη σημερινή κυβέρνηση. Ο ΕΛΑΣ και η μετέπειτα μεταμόρφωσή
του σε ΔΣΕ, κυριαρχούσε στην Ελληνική ύπαιθρο μέχρι τη στιγμή που έπεσαν
και οι τελευταίοι κατσαπλιάδες του στο Γράμμο, τον Αύγουστο του 1949.
Δύο από τους κυριότερους λόγους** που οι αριστεροί ηττήθηκαν την περίοδο
εκείνη είναι, πρώτον ότι δεν κατάφεραν να πείσουν την Ελληνική κοινωνία
για τις προθέσεις τους, γιατί όταν άρχισε να φεύγει από πάνω τους ο
μανδύας του πατριωτισμού, η ελληνική κοινή γνώμη είδε τι πραγματικές
προθέσεις των κομμουνιστών. Όπως τα ψέματα είχαν τότε τον πρώτο λόγο για
να συσπειρωθεί ο κόσμος στις τάξεις του ΕΑΜ- ΕΛΑΣ και μετέπειτα στον
ΔΣΕ, κάτι αντίστοιχο συνέβη και σήμερα όπου προεκλογικά ο σύριζα δεν
υπήρχε πρόταση που να είπε και να ήταν αλήθεια, παίρνοντας κατ’ αυτό τον
τρόπο την εξουσία. Δεύτερος λόγος ήταν η βίαιη στράτευση στις τάξεις
του ΔΣΕ ( ανδρών, γυναικών και παιδιών – παιδομάζωμα), κάτι που
προκάλεσε τον αποτροπιασμό της κοινής γνώμης προς τους κομμουνιστές, συν
του ότι όσοι αρνούνταν τη στράτευση – άνδρες- εκτελούνταν. Ειδικά προς
το τέλος του 1948 όταν οι εφεδρείες των ανδρών άρχισαν να είναι
αισθητές και απειλούνταν η πολεμική ετοιμότητα των κομμουνιστών, το
φαινόμενο της βίαιης στράτευσης γυναικών και παιδιών πήρε διαστάσεις
επιδημίας. Προς το τέλος του 1948 που άρχισε να ενδυναμώνεται ο
Ελληνικός Στρατός, άρχισαν και οι λιποταξίες όλων των προαναφερθέντων
που είχαν βιαίως στρατευτεί στις τάξεις του ΔΣΕ. Αυτό είχε σαν
αποτέλεσμα να ξεμείνουν οι κομμουνιστές από μάχιμους συν του ότι είχαν
αποχωρήσει από τις τάξεις του και τα συντρόφια του Τίτο μετά τη ρήξη του
τελευταίου με τον ατσαλένιο μπαμπά. Κάτι αντίστοιχο θα μπορούσαμε να
πούμε ότι συμβαίνει και σήμερα, με τα εκλογικά ποσοστά της κυβέρνησης να
βρίσκονται πραγματικά σε κατάσταση φυγής, και η κυβέρνηση από εκεί που
φάνταζε παντοδύναμη τώρα να ακούμε τον επιθανάτιο βρόγχο της. Όπως τότε η
κραταιά στάση των κομμουνιστών ήτανε μόλις για τρία σχεδόν χρόνια, έτσι
και σήμερα- όπως όλα δείχνουν- θα συμβεί το ίδιο. Μέχρι τα τέλη του
2017, και πολύ λέμε, θα έχουν φάει τα μούτρα τους. Όταν η ιστορία
επαναλαμβάνεται την πρώτη φορά είναι τραγωδία και τη δεύτερη ως φάρσα,
μόνο που στην περίπτωση της Ελλάδος την φάρσα, ή την έκπληξη, θα τη
νοιώσουν έντονα στο πετσί τους οι «ηθικολόγοι» που μας κυβερνούν.
* «Γιορτή αγάπης» έπρεπε να την ονομάσουν, μιας και οι δικές μας είναι… γιορτές μίσους.
** Μία πολύ
καλή επιστημονική προσέγγιση δια τα αίτια του συμμοριτοπόλεμου γίνεται
στο βιβλίο «εμφύλια πάθη», όπου ξεβρακώνεται στην κυριολεξία όλη η
αριστερή ιδεολογία. Επειδή ένας εκ των συγγραφέων ( Μαρατζίδης) είναι
αριστερών πεποιθήσεων δεν λησμονεί σε δύο σημεία του βιβλίου να κάνει
και μία αρνητική αναφορά στη Χρυσή Αυγή. Εμάς βέβαια δεν μας ενοχλεί
καθόλου γιατί η αναφορά σε κάτι, είτε θετική είτε αρνητική, αποτελεί
πάντα διαφήμιση.
Διαβάστε περισσότερα : https://ethnikismos.net/