1909 τη νύχτα της 14ης Αυγούστου στους
στρατώνες του Γουδή στην Αθήνα επικρατεί αναταραχή, περίπου 400
χαμηλόβαθμοι αξιωματικοί και 2500 οπλίτες στασιάζουν εναντίον της
κυβέρνησης του Δημητρίου Ράλλη. Αξιωματικοί και οπλίτες βαδίζουν
αποφασισμένοι προς τα ανάκτορα. Όλοι ἦσαν ένοπλοι δια περιστρόφων συμφώνως προς τας οδηγίας τας οποίας ειχον λάβει. Η
κυβέρνηση Ράλλη αιφνιδιάζεται. Οι στρατιωτικοί έχουν δυο γενικά
αιτήματα. Το ένα είναι η αναδιοργάνωση του στρατού και το άλλο είναι πιο
πολιτικό καθώς απαιτούν, ο σχεδόν πενόμενος ελληνικός λαός να
ανακουφισθεί από τους επαχθείς φόρους τους οποίους καταβάλει και οι
οποίοι άσπλαχνα κατασπαταλώνται για να διατηρηθούν οι πολυτέλειες, οι
περιττές υπηρεσίες και οι υπάλληλοι εξαιτίας της απαίσιας συναλλαγής.
Τα οικονομικά μέτρα είναι σκληρά και ο αγανακτισμένος λαός στηρίζει
το κίνημα. Ήταν 7 άτομα του διεθνούς οικονομικού ελέγχου οι οποίοι
επόπτευαν την πολιτική της Ελλάδας ασφυκτικά και οι Έλληνες πολιτικοί
και υπουργοί δεν μπορούσαν να ενεργήσουν μόνοι τους. Η φορολογία ήταν
άδικη και η Ελλάδα είχε ανάγκη από μεγάλες μεταρρυθμίσεις για να
ενταχθεί στον 20ο αιώνα. Οι δανειστές εισπράττουν απευθείας τα έσοδα από
τα τελωνεία της Σύρου και του Πειραιά. Από κει εισέρρεαν στα δημόσια
ταμεία πάρα πολύ σημαντικά χρηματικά ποσά. Λόγω όμως της χρεοκοπίας της
Ελλάδος του 1898 πήγαν απευθείας στους δανειστές (στην τότε τρόικα) και
στην εκπλήρωση της αποπληρωμής των αποζημιώσεων που όφειλε η Ελλάδα στην
Τουρκία λόγω της ήττας του 1897. Οι συντεχνίες προβάλλουν αιτήματα που
είχαν να κάνουν με την επιβίωση του λαού. Όπως τη μείωση της φορολογίας
και την προστασία των κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων.
Οι κινηματίες διώχνουν αμέσως από το στράτευμα τους πρίγκιπες και τον διάδοχο Κωνσταντίνο που με την προκλητική στάση και τις ατυχείς επιλογές τους είχαν εξαγριώσει τους αξιωματικούς. Οι βασιλόπαιδες θεωρούνταν υπεύθυνοι ως τότε ηγέτες για την ήττα του 1897. Η κυβέρνηση του Ράλλη παραιτείται. Ο επικεφαλής του κινήματος συνταγματάρχης Νικόλαος Ζορμπάς απειλεί με παραίτηση όταν του προτείνουν την πρωθυπουργία.
Ο αγανακτισμένος λαός σύντομα συντάσσεται στο πλευρό των κινηματιών στις 14 Σεπτεμβρίου, 80.000 αθηναίοι διαδηλώνουν στο πεδίο του Άρεως κραυγάζοντας ότι οι κυβερνήσεις πρέπει να είναι κυβερνήσεις και όχι πρακτορεία πλιατσικολόγων, λαφυραγωγών, μικρανθρώπων, κοράκων, καταχραστών και φαυλοβέων. Η νέα κυβέρνηση του Κυριακούλη Μαυρομιχάλη νομοθετεί 169 νέα νομοσχέδια σε 82 μέρες με τους αξιωματικούς να παρακολουθούν από τα θεωρία. Παρά το θεαματικό έργο κανείς δεν εμπιστεύεται πια τους παραδοσιακούς πολιτικούς, μετά από αλλεπάλληλες πολιτικές κρίσεις καλούνται να καλέσουν από την Κρήτη μια ισχυρή προσωπικότητα της πολιτικής, που πρωταγωνίστησε στην επανάσταση στο Θέρισσο.
Το παλάτι από την πρώτη στιγμή αντιδρά στην επιλογή του Βενιζέλου δεδομένου ότι είχε ένα παρελθόν αντιδυναστικό. Καθώς όμως κερδίζει στην πορεία την εμπιστοσύνη του παλατιού προχωράει στο έργο του, μια από τις πρώτες κινήσεις του ήταν να υλοποιήσει το αίτημα του Στρατιωτικού Συνδέσμου, αναδιοργανώνοντας τον στρατό καλεί έτσι ξένους επιτελικούς. Έτσι, ένας Άγγλος ναύαρχος ανέλαβε το ναυτικό και ένας Γάλλος τον στρατό ξηράς. Τα ανάκτορα αντέδρασαν αμέσως στην πρόκληση της γαλλικής αποστολής. Προτιμούσαν Γερμανούς αξιωματικούς για την εκπαίδευση του ελληνικού στρατού καθώς ο διάδοχος Κωνσταντίνος είχε σπουδάσει στις γερμανικές στρατιωτικές σχολές. Ολοκληρώνοντας η "Επανάσταση του 1909" αποτέλεσε το ιστορικό εφαλτήριο, όσον αφορά τον μετ' έπειτα στρατιωτικό προσανατολισμό της Ελλάδος.
Συνοψίζοντας, είναι γεγονός ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται καθώς το Ελληνικό κράτος επιτρέπει έναν διεθνή οικονομικό έλεγχο, οι πολιτικοί της Ελλάδας καλούνται να λογοδοτούν και να υπακούουν στις εντολές που τους δίνονται. Έτσι η Ελληνική οικονομία για ακόμα μια φορά παρά μόνο στα χέρια των Ελλήνων δεν βρίσκεται.
Αντεπίθεση
Οι κινηματίες διώχνουν αμέσως από το στράτευμα τους πρίγκιπες και τον διάδοχο Κωνσταντίνο που με την προκλητική στάση και τις ατυχείς επιλογές τους είχαν εξαγριώσει τους αξιωματικούς. Οι βασιλόπαιδες θεωρούνταν υπεύθυνοι ως τότε ηγέτες για την ήττα του 1897. Η κυβέρνηση του Ράλλη παραιτείται. Ο επικεφαλής του κινήματος συνταγματάρχης Νικόλαος Ζορμπάς απειλεί με παραίτηση όταν του προτείνουν την πρωθυπουργία.
Ο αγανακτισμένος λαός σύντομα συντάσσεται στο πλευρό των κινηματιών στις 14 Σεπτεμβρίου, 80.000 αθηναίοι διαδηλώνουν στο πεδίο του Άρεως κραυγάζοντας ότι οι κυβερνήσεις πρέπει να είναι κυβερνήσεις και όχι πρακτορεία πλιατσικολόγων, λαφυραγωγών, μικρανθρώπων, κοράκων, καταχραστών και φαυλοβέων. Η νέα κυβέρνηση του Κυριακούλη Μαυρομιχάλη νομοθετεί 169 νέα νομοσχέδια σε 82 μέρες με τους αξιωματικούς να παρακολουθούν από τα θεωρία. Παρά το θεαματικό έργο κανείς δεν εμπιστεύεται πια τους παραδοσιακούς πολιτικούς, μετά από αλλεπάλληλες πολιτικές κρίσεις καλούνται να καλέσουν από την Κρήτη μια ισχυρή προσωπικότητα της πολιτικής, που πρωταγωνίστησε στην επανάσταση στο Θέρισσο.
Το παλάτι από την πρώτη στιγμή αντιδρά στην επιλογή του Βενιζέλου δεδομένου ότι είχε ένα παρελθόν αντιδυναστικό. Καθώς όμως κερδίζει στην πορεία την εμπιστοσύνη του παλατιού προχωράει στο έργο του, μια από τις πρώτες κινήσεις του ήταν να υλοποιήσει το αίτημα του Στρατιωτικού Συνδέσμου, αναδιοργανώνοντας τον στρατό καλεί έτσι ξένους επιτελικούς. Έτσι, ένας Άγγλος ναύαρχος ανέλαβε το ναυτικό και ένας Γάλλος τον στρατό ξηράς. Τα ανάκτορα αντέδρασαν αμέσως στην πρόκληση της γαλλικής αποστολής. Προτιμούσαν Γερμανούς αξιωματικούς για την εκπαίδευση του ελληνικού στρατού καθώς ο διάδοχος Κωνσταντίνος είχε σπουδάσει στις γερμανικές στρατιωτικές σχολές. Ολοκληρώνοντας η "Επανάσταση του 1909" αποτέλεσε το ιστορικό εφαλτήριο, όσον αφορά τον μετ' έπειτα στρατιωτικό προσανατολισμό της Ελλάδος.
Συνοψίζοντας, είναι γεγονός ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται καθώς το Ελληνικό κράτος επιτρέπει έναν διεθνή οικονομικό έλεγχο, οι πολιτικοί της Ελλάδας καλούνται να λογοδοτούν και να υπακούουν στις εντολές που τους δίνονται. Έτσι η Ελληνική οικονομία για ακόμα μια φορά παρά μόνο στα χέρια των Ελλήνων δεν βρίσκεται.
Αντεπίθεση