Γράφει ο Σ. Παιδάκος
Μία
νεκρώσιμη ακολουθία, που κάθε στιγμή της, όσα χρόνια και όσοι αιώνες και
αν περάσουν, ποτέ δε σταμάτησε και ποτέ δε θα σταματήσει να συγκινεί
όλες τις γενεές των Ορθοδόξων Χριστιανών.
Η εξόδιος ακολουθία για τον
νεκρό Βασιλέα, ακολουθία που κάθε στιγμή της, γεμίζει τις ανθρώπινες
συνειδήσεις και τις ανθρώπινες καρδιές με τα πιο αγνά αλλά και συνάμα με
τα πιο δυνατά συναισθήματα , τέτοια που μόνο η αγάπη μπορεί να
δημιουργήσει.
«Αἱ γενεαί πᾶσαι, ὕμνον τῇ Ταφῇ σου, προσφέρουσι Χριστέ μου»
«όλες οι γενεές προσφέρουν, Χριστέ μου, ύμνο εις την ταφή Σου»
Ακόμη και πάνω στο σταυρό του μαρτυρίου ο Ιησούς παρακάλεσε τον Πατέρα του για τους σταυρωτές Του.
«Πάτερ ἄφες αὐτοῖς· οὐ γάρ οἴδασι τί ποιοῦσι»
«Πατέρα μου, συγχώρησέ τους, γιατί δεν ξέρουν τι κάνουν»
Λίγοι
γνωρίζουν ότι ο Ιησούς ανέχτηκε τον απόλυτο εξευτελισμό, γιατί όπως οι
γραφές αναφέρουν, κείτονταν με ξεσκισμένες τις σάρκες του γυμνός πάνω
στο σταυρό.
«Ὢ γλυκύ μου ἔαρ, γλυκύτατόν μου Τέκνον, ποῦ ἔδυ σου τὸ κάλλος;»
«ώ γλυκεία μου άνοιξης, γλυκύτατό μου τέκνον, πού εβυθίσθη και εχάθη η ωραιότης Σου;»
Τον έσυραν
σαν αρνί στη σφαγή, και Εκείνος δεν είπε λέξη. Γιατί όλα αυτά; απλά
γιατί καταδέχθηκε να έρθει ανάμεσά μας, δίπλα μας, κοντά μας και να μας
διδάξει την αλήθεια· ανταποδίδοντάς Του εμείς, για το δώρο που μας
πρόσφερε, τις αθλιότητές μας και τα αίσχη μας.
«Ὢ τῆς παραφροσύνης, καὶ τῆς Χριστοκτονίας, τῆς τῶν προφητοκτόνων!»
«ώ! Σε ποια παραφροσύνη κατάντησαν οι φονιάδες των προφητών, φόνευσαν ( και αυτόν ακόμη τον Υιό του Θεού), τον Χριστό»
«Υἱὲ Θεοῦ παντάναξ, Θεέ μου πλαστουργέ μου, πῶς πάθος κατεδέξω;»
«Υιέ του Θεού, Βασιλεύ του παντός, Θεέ μου, Δημιουργέ μου, πώς καταδέχτηκες να υποστείς Παθήματα;»
Διψώ, είπε πάνω στο σταυρό.
«Οὓς ἔθρεψε τὸ μάννα, φέρουσι τῷ Σωτῆρι, χολὴν ἅμα καὶ ὄξος.»
«αυτοί, τους οποίους έθρεψε το (γλυκύτατο) μάννα, φέρνουν εις τον Σωτήρα χολή μαζί με ξίδι»
Μισήθηκε και απορρίφθηκε από τους ανθρώπους, καταπιέστηκε και εκδιώχθηκε όσο κανείς άλλος.
«Κατὰ τὸν Σολομῶντα, βόθρος βαθὺς τὸ στόμα, Ἑβραίων παρανόμων.»
«το στόμα των παραβατών του Θείου νόμου Εβραίων μοιάζει, κατά τον Σολομώντα, προς βαθύ βόθρο»
Λαβώθηκε για τα βάσανά μας, κακοποιήθηκε για τις αμαρτίες μας, και μέσα απ’ τις πληγές Του, εμείς ξαναγεννιόμαστε.
«Τοῖς πόθῳ τε καὶ φόβῳ, τὰ πάθη σου τιμῶσι, δίδου πταισμάτων λύσιν.»
«εις αυτούς που τιμούν τα Πάθη Σου, Κύριε, κατεχόμενοι από πόθο και από φόβο, δίδε την άφεση των αμαρτημάτων τους»