Ένας από τους πλέον αποτυχημένους υπουργούς των μνημονιακών κυβερνήσεων είναι αναμφισβήτητα και ο Γιάννης Μουζάλας. Έχοντας χτίσει όχι απλώς λιθαράκι αλλά ολόκληρα οικοδομικά τετράγωνα στην εξάπλωση της λαθρομετανάστευσης, ο Μουζάλας σε συνέντευξή του στην Real News δεν παραλείπει να αναφερθεί στην ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ με τέτοιον τρόπο ώστε να γυρίζει μπούμερανγκ εναντίον του η δήλωση αυτή.
Συγκεκριμένα, στην ερώτηση «Σε ποιον άνθρωπο δεν θα δίνατε ποτέ το χέρι σας;» ο Μουζάλας απαντά ως εξής: «Είναι λίγοι οι άνθρωποι στους οποίους δεν θα έδινα το χέρι μου κι αυτό είναι δικό μου λάθος, είναι λάθος χαρακτήρα. Όταν μπήκα στη Βουλή, βρέθηκα στο δίλημμα εάν έπρεπε να απαντάω ή να συζητάω με τη Χρυσή Αυγή. Για εμένα ήταν ένα πολύ μεγάλο δίλημμα και το αντιμετώπισα με δέος και φόβο, γιατί τρέφω μεγάλο σεβασμό για την κοινοβουλευτική δημοκρατία. Μετά, κατέληξα ότι δεν μπορώ να συνομιλήσω με την ωμή βία, ούτε να ανταλλάξω χειραψία μαζί τους. Πρέπει να είμαστε αποφασιστικοί απέναντι στη βία, να την κατανοούμε, αλλά δεν μπορούμε να τη χαϊδεύουμε».
Αυτό που έχουμε να πούμε είναι ότι «γλώσσα λανθάνουσα αλήθειαν λέγει». Ο Μουζάλας ομολογεί, επί της ουσίας, ότι είναι δικό του λάθος και θέμα κακού χαρακτήρα το να μην δώσει το χέρι του κάπου. Ως εκ τούτου, τα όσα λέει μετέπειτα για την ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ στερούνται τόσο σημασίας όσο και σοβαρότητας. Το ευρύτερο ζήτημα δεν αφορά την χειραψία ή μη με εκπρόσωπο της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ (σ’ αυτή την περίπτωση είναι προφανές ποιανού το χέρι θα «λερωνόταν»), αλλά το ότι ο Μουζάλας αρνείται επανειλημμένως να απαντήσει σε ερωτήσεις Βουλευτών της, αγνοώντας και προσβάλλοντας έτσι με τον πλέον πρόστυχο και χυδαίο τρόπο την πολιτική προτίμηση εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων.
Πέρα, λοιπόν, από τους οποιουσδήποτε λεκτικούς «εξυπνακισμούς» του Μουζάλα κρύβεται μια ανείπωτη θρασυδειλία, η οποία, για να είμαστε ειλικρινείς, δεν χαρακτηρίζει μόνο τον ανεκδιήγητο αυτόν ψευτοανθρωπιστή, αλλά και άλλους συνοδοιπόρους της κυβέρνησης και του υπόλοιπου «συνταγματικού τόξου». Γι’ αυτό και καλά κάνουν και «χαιρετίζονται» μεταξύ τους, μεταδίδοντας τις «μολυσματικές ασθένειες» του εθνομηδενισμού, του κοσμοπολιτισμού και της υποστηρικτικής γραμμής προς την παγκοσμιοποίηση.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ
Ένας από τους πλέον αποτυχημένους υπουργούς των μνημονιακών κυβερνήσεων είναι αναμφισβήτητα και ο Γιάννης Μουζάλας. Έχοντας χτίσει όχι απλώς λιθαράκι αλλά ολόκληρα οικοδομικά τετράγωνα στην εξάπλωση της λαθρομετανάστευσης, ο Μουζάλας σε συνέντευξή του στην Real News δεν παραλείπει να αναφερθεί στην ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ με τέτοιον τρόπο ώστε να γυρίζει μπούμερανγκ εναντίον του η δήλωση αυτή.
Συγκεκριμένα, στην ερώτηση «Σε ποιον άνθρωπο δεν θα δίνατε ποτέ το χέρι σας;» ο Μουζάλας απαντά ως εξής: «Είναι λίγοι οι άνθρωποι στους οποίους δεν θα έδινα το χέρι μου κι αυτό είναι δικό μου λάθος, είναι λάθος χαρακτήρα. Όταν μπήκα στη Βουλή, βρέθηκα στο δίλημμα εάν έπρεπε να απαντάω ή να συζητάω με τη Χρυσή Αυγή. Για εμένα ήταν ένα πολύ μεγάλο δίλημμα και το αντιμετώπισα με δέος και φόβο, γιατί τρέφω μεγάλο σεβασμό για την κοινοβουλευτική δημοκρατία. Μετά, κατέληξα ότι δεν μπορώ να συνομιλήσω με την ωμή βία, ούτε να ανταλλάξω χειραψία μαζί τους. Πρέπει να είμαστε αποφασιστικοί απέναντι στη βία, να την κατανοούμε, αλλά δεν μπορούμε να τη χαϊδεύουμε».
Αυτό που έχουμε να πούμε είναι ότι «γλώσσα λανθάνουσα αλήθειαν λέγει». Ο Μουζάλας ομολογεί, επί της ουσίας, ότι είναι δικό του λάθος και θέμα κακού χαρακτήρα το να μην δώσει το χέρι του κάπου. Ως εκ τούτου, τα όσα λέει μετέπειτα για την ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ στερούνται τόσο σημασίας όσο και σοβαρότητας. Το ευρύτερο ζήτημα δεν αφορά την χειραψία ή μη με εκπρόσωπο της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ (σ’ αυτή την περίπτωση είναι προφανές ποιανού το χέρι θα «λερωνόταν»), αλλά το ότι ο Μουζάλας αρνείται επανειλημμένως να απαντήσει σε ερωτήσεις Βουλευτών της, αγνοώντας και προσβάλλοντας έτσι με τον πλέον πρόστυχο και χυδαίο τρόπο την πολιτική προτίμηση εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων.
Πέρα, λοιπόν, από τους οποιουσδήποτε λεκτικούς «εξυπνακισμούς» του Μουζάλα κρύβεται μια ανείπωτη θρασυδειλία, η οποία, για να είμαστε ειλικρινείς, δεν χαρακτηρίζει μόνο τον ανεκδιήγητο αυτόν ψευτοανθρωπιστή, αλλά και άλλους συνοδοιπόρους της κυβέρνησης και του υπόλοιπου «συνταγματικού τόξου». Γι’ αυτό και καλά κάνουν και «χαιρετίζονται» μεταξύ τους, μεταδίδοντας τις «μολυσματικές ασθένειες» του εθνομηδενισμού, του κοσμοπολιτισμού και της υποστηρικτικής γραμμής προς την παγκοσμιοποίηση.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ