Αρκεί να θυμίσουμε ότι τον περασμένο Δεκέμβριο, όταν πήγαν να ψηφίσουν το νομοσχέδιο με τα μέτρα φιλανθρωπίας του «παράλληλου προγράμματος», αναγκάστηκαν να το πάρουν πίσω, γιατί δεν το είχε ελέγξει η τρόικα. Όταν το ήλεγξε και το ενέκρινε, μόνο τότε η κυβέρνηση το κατέθεσε στη Βουλή και το ψήφισε.
Όλο αυτό το θέατρο της «σκληρής διαπραγμάτευσης», η οποία κατέληξε σε μία ακόμη πανωλεθρία της κυβέρνησης, πέρα από την αισχρή εξαπάτηση του Ελληνικού Λαού θα μπορούσε να έχει ως σκοπιμότητα το «σπρώξιμο» από τους διεθνείς τοκογλύφους προς τους εγχώριους εντολοδόχους τους, ώστε να φανεί πως έκαναν ό,τι μπορούσαν για να αποφύγουν «το μοιραίο».
Έτσι κι αλλιώς, η οποιαδήποτε μνημονιακή κυβέρνηση αποτελεί ένα εργαλείο διεκπεραίωσης των συμφερόντων των διεθνών τοκογλύφων, το οποίο πετιέται στα σκουπίδια όταν εξαντληθεί η χρησιμότητά του.
Από τη μεριά τους οι συριζαίοι έχουν δυο επιλογές: Ή να στριμώξουν τα πρόβατα στο μαντρί ώστε να ψηφίσουν τα πάντα και να συνεχίσουν να γεύονται το μέλι της εξουσίας ή να επιχειρήσουν μία «ηρωική έξοδο» τώρα, για να φροντίσουν να κάνουν «επένδυση» για το μέλλον.
Όλα, βεβαίως, δείχνουν ότι το σύνδρομο «λιγούρια της εξουσίας» είναι τόσο δυνατό, που θα οδηγήσει το κυβερνητικό μαντρί να ψηφίσει «δαγκωτό» τα νέα αντεθνικά και αντιλαϊκά μέτρα.
Διαβάστε επίσης: Τέταρτο Μνημόνιο “κάβα” και προληπτικά μέτρα 3,6 δισ. συμφώνησε η κυβέρνηση - Όχι των δανειστών σε μείωση χρέους
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ