Γράφει ο Σ. Παιδάκος
Αν ήταν θεατρική κωμική παράσταση θα είχαμε κάθε λόγο να γελάσουμε με την ψυχή μας με τα σκέρτσα των ηθοποιών επί σκηνής, στην περίπτωση όμως της πολιτικής σκηνής και του τρόπου με τον οποίο αντιμετωπίζει η κυβέρνηση το θέμα του ασφαλιστικού, η κατάσταση είναι για κλάματα. Όχι μόνο για το ότι, κατεδαφίζουν κεκτημένα και δικαίως αποκτηθέντα από δεκαετιών, δικαιώματα των εργαζομένων, όσο και για την αναλγησία που διέπει τους κυβερνώντες. Ως αναφορά, θα σταθώ σε δύο δηλώσεις του πρωθυπουργού και οι οποίες προκαλούν το κοινό περί δικαίου αίσθημα. Προχθές διαμήνυσε ο κ. Τσίπρας ότι θα συναντηθεί με τους αγρότες, αλλά το ασφαλιστικό δεν πρόκειται να αποσυρθεί. Προς τι τότε η συνάντηση;;; Χθές ο κ. Τσίπρας μπήκε στον «κόπο», σε συνάντηση που είχε με τα προεδρεία των επιστημονικών φορέων της Χώρας, να επισημαίνει ότι: «Πρέπει να βρούμε λύσεις κυρίως για τους πιο αδύναμους κι αυτή είναι μια βασική φιλοσοφία στην οποία πρέπει να συμφωνήσουμε όλοι».
Και στις δύο των περιπτώσεων, ο πρωθυπουργός ξεδιάντροπα συνεχίζει τον εξευτελισμό των πολιτών κάνοντας χρήση νοημάτων, που αν μη τι άλλο, προσβάλλουν βάναυσα τη νοημοσύνη του καθενός από εμάς. Δεν τον νοιάζει αν κάποιος χάσει τη δουλειά του, δεν τον νοιάζει αν κάποιος που αδυνατεί να πληρώσει τις νέες εισφορές, θα προβεί σε κλείσιμο της επιχείρησής του. Τα βλέπει όλα με την ματιά που τα βλέπουν οι εκάστοτε ανά τον κόσμο επαίσχυντοι που παριστάνουν τους κυβερνώντες. Μάλιστα «μπαίνει» στον κόπο να κάνει και αυτονόητες επισημάνσεις, δείχνοντας μας ότι τάχα έχει εντοπίσει το πρόβλημα – (από φιλοσοφικής σκοπιάς) – και ότι αυτό πρέπει να αντιμετωπιστεί ( πάντα στο χώρο του ιδεατού). Τι πρωτότυπο κ. Τσίπρα!
Δεν θα ασχοληθώ άλλο με το υποκείμενο που στρογγυλοκάθεται στου Μαξίμου, δεν έχει νόημα. Θα παραθέσω δύο μελέτες που αφορούν το ασφαλιστικό, και που υπάρχουν βάσιμες ελπίδες να επιφέρουν ανάταση στον φορέα που βρίσκεται επί κώματος. Προ μήνός η ΕΛΣΤΑΤ, έδωσε στη δημοσιότητα τον αριθμό απασχολούντων αλλοδαπών σε αγροτικές εργασίες, ανά την επικράτεια. Ο αριθμός ξεπερνά τις 300.000 αλλοδαπούς, που στην πληθώρα τους, εκτός του ότι δουλεύουν με μεροκάματα πείνας, συνάμα είναι και ανασφάλιστοι για να χαίρει άκρας υγείας η τσέπη του εργοδότη τους. Η δεύτερη μελέτη έγινε από τεχνοκράτες που μεταξύ άλλων πρότειναν, κα την άμεση δημιουργία 300 χιλιάδων θέσεων εργασίας, ώστε σε πρώτη φάση να μην καταρρεύσει το ασφαλιστικό. Ουδείς λέγει να μένει ο κόσμος χωρίς δουλειά. Στην προκείμενη περίπτωση των αλλοδαπών, αν τόσο το επιθυμεί κάποιος εργοδότης με ευαισθησίες, να βοηθήσει τους τριτοκοσμικούς, ας υποχρεωθεί- ( δια νόμου) – σε πληρωμή διπλάσιων ασφαλίστρων, τη στιγμή που υπάρχουν άνεργοι Έλληνες. Εύλογα θα πει κάποιος πως, οι Έλληνες τεμπελιάζουν στις καφετερίες και δεν πάνε σε αγροτικές δουλειές. Σωστό. Όπως επίσης είναι σωστό ότι πολλοί εξ’ ημών έχουν δηλώσει άνεργοι, παίρνουν το επίδομα ανεργίας, αλλά συνάμα δουλεύουν με μαύρο μεροκάματο. Όλοι μας έχουμε δει και ακούσει τέτοιες περιπτώσεις, ουδείς όμως εξ ημών διαμαρτύρεται μη τυχόν και μας χαρακτηρίσουν καρφιά. Αυτό όμως αποτελεί συνενοχή τόσο στην παράνομη πράξη όσο και στην παρασιτικότατα. Το αν θα πάει ο Έλληνας στα χωράφια και γενικά σε αγροτικές εργασίες, είναι πρωτίστως θέμα να δημιουργηθούν οι κατάλληλες θέσεις, που σήμερα πληρούνται από αλλοδαπούς, και δευτερευόντως να υπάρξει και η κατάλληλη- σκληρή κατά τα άλλα- νομοθεσία που θα «επιτάσσει» την εργασία στους εκ πεποιθήσεως τεμπέληδες, θέλοντας και μη. Δεν μπορεί να λέμε ότι για όλα φταίνε οι άλλοι κι εμείς να βρισκόμαστε στο απυρόβλητο ζώντας μάλιστα παρασιτικά. Μπορεί να φαίνονται σκληρά αυτά που γράφω, αλλά στην κατάσταση που έχουμε φθάσει μόνο με σκληρή προσπάθεια και επίπονη, απ’ όλους μας, ίσως μπορέσουμε και αποτελματωθούμε. Αρωγός βέβαια αυτής της προσπάθειας πρέπει να είναι πολιτικοί με σθένος, και όχι οι σημερινές καρικατούρες που μας κυβερνούν.