Γράφει ο Σ. Παιδάκος
«δεν μας χωρίζει άβυσσος από τον κ. Μητσοτάκη», «η κ. Γεννηματά δεν μπορεί «να ανοίξει τους ορίζοντες του ΠΑΣΟΚ και να αναζητήσει νέες προσεγγίσεις στα μεγάλα προβλήματα», γιατί «έχει μια αγκύλωση σε κάτι το παλιό και το παρωχημένο». Αυτό δήλωσε μεταξύ άλλων, χθες, ο κ. Γρηγοράκος και προκάλεσε τη δυσφορία της κ. Γεννηματά όπου η τελευταία τον διέγραψε από τα κιτάπια της κ.ο του Πασόκ ή ό,τι τέλος πάντων υπάρχει για να υποδηλώνει Πασόκ. Τις δηλώσεις του διαγραφέντος βουλευτού τις ασπάζονται αρκετοί συνάδερφοί του που βόσκουν τόσο στο μαντρί του Πασόκ, όσο βέβαια και στο μαντρί του Ποταμιού, το οποίο στην κυριολεξία παραπαίει.
Δεν είναι τυχαίες οι δηλώσεις συμπάθειας του κ. Θεοδωράκη προς τον κ. Μητσοτάκη, όταν ο τελευταίος εξελέγη αρχηγός της παραταξής του. Το κάλεσμα που προτίθεται να κάνει στα κόμματα του κεντρώου χώρου ο κ. Μητσοτάκης αφορά όχι μόνο το Ποτάμι και το Πασόκ, αλλά και το κόμμα του γραφικού κ. Λεβέντη. Οι μέχρι τώρα ενδείξεις λένε ότι το κάλεσμα θα έχει επιτυχία, αλλά όταν κάνεις κάτι στην πολιτική υπάρχει πάντα και ο αντίκτυπος της πράξης. Είναι γνωστό ότι στους κόλπους της δεξιάς παράταξης συγκατοικούν, δεκαετίες τώρα, οι συντηρητικοί με τους φιλελεύθερους με αρκετές έριδες και κόντρες μεταξύ των. Μετά την δεκαετία του 1950, του περασμένου αιώνα όπου το κόμμα απέκτησε οικογενειακό χαρακτήρα με τις υγείες του Καραμανλή του πρεσβύτερου, άρχισαν και οι πρώτες αποσκιρτήσεις. Αυτό συνεχίστηκε και στις επόμενες δεκαετίες ,όταν η «αγία» οικογένεια θέλησε και αυτή με τη σειρά της να κάνει οικογενειοκρατικό το κόμμα της δεξιάς. Έκτοτε, η αντιπαράθεση μεταξύ των δύο οικογενειών για το ποια θα επικρατήσει στην παράταξη υπήρξε και υπάρχει με αμείωτη ένταση. Έτσι συμβαίνει και σήμερα με την εκλογή του νέου φιλελεύθερου αρχηγού. Μπορεί να μην φαίνεται η ένταση στα πρόσωπα των κ.κ Καραμανλή και ΜεΪμαράκη, αλλά φαίνεται έντονα από τις αντιδράσεις που άρχισαν να εκδηλώνουν οι συντηρητικοί οπαδοί του κόμματος. Πολλά τα σενάρια που ακούγονται μετά την εκλογή Μητσοτάκη στην αρχηγία της Ν.Δ. Πολλά από αυτά κάνουν λόγο και για στημένο εκλογικό παιχνίδι ( φιάσκο της πρώτης ψηφοφορίας) από πλευράς «αγίας» οικογένειας. Πώς είναι δυνατόν, λένε, κατά την πρώτη ψηφοφορία ο κ. Μητσοτάκης να είναι τρίτος, και να μένει ουσιαστικά εκτός δευτέρου γύρου, και ξαφνικά να τον βλέπουμε να περνά στο δεύτερο γύρο; Αυτά και πολλά άλλα λέγονται στα πηγαδάκια των συντηρητικών οπαδών της παράταξης και δεν αποκλείουν ότι, η μη έκρηξη Μεϊμαράκη έγινε για τη συνοχή της παράταξης. Όπως και να το κάνουμε, το Μητσοτακαίϊκο το DNA που ρέει στις φλέβες του νέου αρχηγού έχει αρκετές δόσεις διάσπασης και ιδιοτέλειας. Το ότι όμως επίκειται αποχώρηση αρκετών συντηρητικών οπαδών από τους κόλπους της Ν.Δ, προς άλλους δεξιότερους σχηματισμούς, δεν είναι κάτι που λέγεται σήμερα. Μέρες πριν τις εκλογές ακούγονταν από τα χείλη των συντηρητικών ψηφοφόρων που λέγαν ότι: «αν βγει ο Μητσοτάκης, εγώ θα φύγω απ’ τη Ν.Δ». Κάτι που επιβεβαιώνεται και από τη χθεσινή δήλωση του αρχηγού μας στο ΑΡΤ, όπου μεταξύ άλλων ανέφερε: «η εκλογή Μητσοτάκη είναι βούτυρο στο ψωμί της Χρυσής Αυγής».
Παρότι βρισκόμαστε στην καρδιά του χειμώνα, φαίνεται ότι ο υδράργυρος του πολιτικού θερμόμετρου θα κινείται ανοδικός.