Καλό μήνα σε όλους!
Ποια η εγκεφαλική μυωπία θα ρωτήσει κάποιος; Δεν νομίζω να υπάρχει τέτοιος όρος στην ιατρική, αλλά για τις ανάγκες του σημερινού άρθρου, έκρινα σκόπιμη αυτή τη μεταφορά. Θα μπορούσε να πει κάποιος ότι η εγκεφαλική μυωπία, είναι ο καταναγκασμός που επιβάλλει κάποιος στον εαυτό του, να πει και να διατυπώσει έννοιες, συμβάντα, γεγονότα, ενέργειες, με τέτοιο τρόπο, ό οποίος δεν θα έχει σχέση με την πραγματικότητα. Κάτι δηλαδή σαν εσκεμμένη διαστρέβλωση της πραγματικότητας. Όταν βέβαια συμβαίνει αυτό, τα ηνία για αυτό το δύσκολο εγχείρημα, από τη στιγμή που μπλέκονται ιστορικά στοιχεία του παρελθόντος με τη σημερινή πραγματικότητα, αναλαμβάνει κάποιος που θα έχει «κύρος» και η γνώμη του θα είναι βαρύνουσας σημασίας.
Ένας καθηγητής πανεπιστημίου θα ήταν η τέλεια περίπτωση για τέτοιου είδους «δουλειές». Όπως στην περίπτωση του κ. Χιωτάκη, ομότιμου καθηγητού του πανεπιστημίου Κρήτης. Ο καθηγητής λοιπόν, έγραψε ένα «περισπούδαστο» άρθρο στην χθεσινή «καθημερινή», όπου παραλληλίζει, τα γεγονότα της δημοκρατίας της Βαϊμάρης με τη σημερινή Ελληνική πραγματικότητα. Για όσους δεν γνωρίζουν, στη Βαϊμάρη είχε χωριστεί το κομμουνιστικό κόμμα, οι μισοί παρέμειναν κομμουνιστές, οι υπόλοιποι ακολούθησαν τον Χίτλερ. Το άρθρο του τιτλοφορείται ως εξής: « οι κίνδυνοι από το «φρόνημα της πίστης» ». θα ξεκινήσω από το τελευταίο. Η πίστη σε αρχές και αξίες είναι έμφυτες σε κάθε άνθρωπο, με μοναδική παγκόσμια εξαίρεση την λεγόμενη «πίστη» των μπολσεβίκων. Οι οποίοι μπολσεβίκοι, αυτήν την «πίστη» τους την έχουν αλλάξει αρκετές φορές στην εκατοντάχρονη πορεία τους, πάντα κατά το δοκούν, και αυτό δεν είναι διαπίστωση δική μου, αλλά δυστυχώς για τους κομμουνιστές, πέρα από τα επίσημα ιστορικά στοιχεία τα γράφουν και οι ίδιοι στις διάφορες «βίβλους» που έχουν κατά καιρούς εκδώσει. Ο κ. Χιωτάκης λοιπόν, προσπαθεί να εμπλέξει το Εθνικό ιδεώδες με τη σάπια κομμουνιστική θεωρία. Για ποιο λόγο το κάνει αυτό; Μα για τον απλούστατο λόγο για να δημιουργήσει αμφιβολίες εμπλέκοντας την Χρυσή Αυγή με τους λογιών-λογιών κομμουνιστές. Και το κάνει μάλιστα αναφερόμενος σε παραδείγματα του παρελθόντος, που δεν έχουν καμία σχέση με τη σημερινή πραγματικότητα. Τι σχέση τώρα μπορεί να έχουν οι Έλληνες Εθνικιστές με τους κομμουνιστές και κατ’ επέκταση με τα γεγονότα της προπολεμικής Γερμανίας, αυτό μόνο σε αρρωστημένες φαντασίες το βρίσκεις. Μιλάει για συμπράξεις Εθνικιστών με κομμουνιστές. Και το κάνει με τρόπο άγαρμπο. Ο κ. Χιωτάκης προσπαθεί να μας πείσει ότι, αν η Χρυσή Αυγή τύχει και καταψηφίσει ένα νομοσχέδιο σε σχετική ψηφοφορία στη βουλή, και αυτό το νομοσχέδιο καταψηφιστεί και από το κόμμα Λαφαζάνη, αυτόματα αυτό θα σημαίνει και σύμπραξη κομμουνιστών με τους Εθνικιστές. Αυτομάτως δε θα σημαίνει και ευθεία απειλή για το πολίτευμα της δημοκρατίας!!! Άμεσα μας λέει για τον κίνδυνο που ελλοχεύει για τη δημοκρατία μας, μη σας πω ότι απειλείται και η παγκόσμια ασφάλεια από την κήρυξη του τετάρτου παγκοσμίου πολέμου, αρχής γενόμενος από την Ελλάδα!!!
Κύριε Χιωτάκη θα σας στενοχωρήσουμε γιατί, σύμπραξη και ενότητες με αριστερές παρατάξεις ουδέποτε θα δείτε από τους Έλληνες Εθνικιστές, καθώς επίσης και με κανένα άλλο κόμμα. Καλό και φρόνιμο θα ήταν, προκειμένου να ασχολείστε με ανούσια ευφυολογήματα, να επικεντρωθείτε στο λειτουργικό σας καθήκον. Είμαι σίγουρος ότι εκεί θα έχετε περισσότερες επιτυχίες, απ’ ότι θα έχει η απήχηση του άρθρου σας.
ΥΓ σας παραθέτω αυτολεξεί απόσπασμα του άρθρου του κ. Χιωτάκη, όπου ξεκινά με μία υπόθεση. Όμως η ιστορία δεν γράφετε με υποθέσεις: «Ας αναφέρω ένα παράδειγμα: υπάρχει ομοφωνία για το ότι ο στρατάρχης, και από το 1925 πρόεδρος του Γερμανικού Ράιχ, Von Hindenburg, άνοιξε τον δρόμο στον Χίτλερ για την εξουσία. Αποσιωπάται όμως ότι ο Hindenburg πιθανότατα δεν θα είχε εκλεγεί πρόεδρος χωρίς το φρόνημα πίστης και τη μανιχαϊστική διαφοροποίηση σε «καλούς» και «κακούς» τού τότε κομμουνιστικού κόμματος Γερμανίας (Κ)! Υπό την επιβολή του Στάλιν στη Διεθνή, το Κ κατέβηκε στις προεδρικές εκλογές του 1925 με δικό του υποψήφιο, τον Thaelemann, λαμβάνοντας στον δεύτερο γύρο το 6,9% των ψήφων. Ο κεντρώος υποψήφιος, που υποστηρίχτηκε από το σοσιαλδημοκρατικό κόμμα ως συνεχιστής της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης, έλαβε το 45,3%, ενώ ο φιλομοναρχικός και εχθρικά διακείμενος προς τη Δημοκρατία Hindenburg το 48,3% των ψήφων.
Φαίνεται από τα ποσοστά αυτά ότι, αν το K δεν είχε εμμείνει σε δικό του υποψήφιο, οι ψηφοφόροι του θα ήσαν ελεύθεροι να στηρίξουν τον υποψήφιο των δυνάμεων της Βαϊμάρης. Το πρωτοσέλιδο της σοσιαλδημοκρατικής εφημερίδας Vorwärts, «Πρόεδρος ο Hindenburg με τη βοήθεια του Thaelemann», περιέγραφε με ακρίβεια το γεγονός. Σύμφωνα με τη σχετική αιτιολογία της Κεντρικής Επιτροπής του (11/4/1925), δεν ήταν καθήκον του προλεταριάτου «να αναζητήσει τον πιο ικανό και τον πιο έξυπνο εκπρόσωπο των συμφερόντων της μπουρζουαζίας, και να επιλέξει έτσι ποιο ήταν το μικρότερο κακό: η κοινωνική δικτατορία του αστού υποψηφίου ή η στρατιωτική δικτατορία του Hindenburg»! Υπήρξαν και άλλες συνεργασίες του με ακροδεξιά κόμματα εναντίον της Βαϊμάρης!
Μεταφερόμενοι στα δικά μας: παρόμοια απάντησε και ο εκπρόσωπος του ΚΚΕ τη νύχτα της διάσκεψης των προέδρων (1314/8/2015) όταν του ζητήθηκε να μετατρέψει το «παρών» της ψήφου του σε «απών» ή «λευκό», για να μετατραπεί η απλή πλειοψηφία σε απόλυτη, και έτσι να συνεδριάσει χωρίς διακοπή η ολομέλεια της Βουλής. Ποιος λέει ότι η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται; Το «φάντασμα της Βαϊμάρης», δηλαδή μια ανάλογη «μανιχαϊστική αντιμνημονιακή αντιπολίτευση» από Χ.Α, ΛΑΕ και το (μη καιροσκοπικό) ΚΚΕ (που είναι όμως εγκλωβισμένο στην αφήγησή του), φαίνεται να μας απειλεί.».