Ο σημερινός τίτλος είναι δανεικός από την ομώνυμη ελληνική ταινία της δεκαετίας του ’60 όπου, οι ρακένδυτοι ενοικιαστές ενός δωματίου, ( Γ. Κωνσταντίνου – Α. Τζανετάκος ), προσπαθούν με χίλια μύρια ψέματα να επιμηκύνουν το χρόνο παραμονής τους στο εν λόγο δωμάτιο, μιας και δεν διέθεταν το αντίκρισμα της παραμονής τους στο δωμάτιο, που αυτό μεταφράζεται σε χρήμα. Το ρόλο της ενοικιάστριας είχε η υπέροχη Σαπφώ Νοταρά. Βέβαια, οι παραπάνω ενοικιαστές είχαν βιοποριστικό πρόβλημα, δεν θα μπορούσαμε όμως να πούμε το ίδιο και για τον κ. Μεϊμαράκη όπου, και αυτός σκαρφίζεται ανάλογα ψέματα, για να παραμείνει γαντζωμένος στην εξουσία, με τη βοήθεια πάντα των πελατών- συντεχνιών.
Σ’ αυτήν την πολιτική τακτική αναλώνεται ο κ. Μεϊμαράκης όπου, υποτίθεται ότι εκπροσωπεί το νέο -παλιό-, για την υποτιθέμενη αναγέννηση της Χώρας μας. Σε συνέντευξη που παραχώρησε στην καθεστωτική «καθημερινή» της Κυριακής, ο αρχηγός της Ν.Δ, υποστηρίζει μεταξύ άλλων : «θα εφαρμόσουμε νέο τύπο διακυβέρνησης, με τη συμμετοχή μη πολιτικών προσώπων». Παλιά περσινά ξενισμένα σταφύλια, θα απαντούσα στον κ. Μεϊμαράκη, μιας και η συνταγή έχει αποτύχει κατά την εφαρμογή της στο παρελθόν. Αρκεί να επαναφέρει κανείς στη μνήμη του τους κκ, Δρετάκη, Γιαννίτση, Μαρίνο, όπου με τις καινοτόμες ιδέες τους θα ήταν διαφορετική σήμερα η κοινωνική κατάσταση της Ελλάδος, αν αυτές εφαρμόζονταν. Εντέχνως αποφεύγει ο κ. Μεϊμαράκης να κατονομάσει το πολιτικό μέλλον των παραπάνω, μιας και εν μία νυχτί τους έφαγε η πολιτική μαρμάγκα, γιατί όπως είναι γνωστό η εκάστοτε κυβέρνηση κινείται βάση κομματικής γραμμής και όχι κοινωνικών αναγκών και αναγκαίων μεταρρυθμίσεων. Στη συνέχεια ο κ. Μεϊμαράκης τόνισε: «πληρώσαμε το Σύριζα 90 ΔΙΣ ευρώ», αποσιωπώντας τα 500 και πλέον ΔΙΣ ευρώ, που χρεώθηκε η Χώρα μας όταν καταλάμβαναν την εξουσία, εναλλάξ, πότε η ψοφοδεξιά και πότε οι «εκσυγχρονιστές». Στη συνέχεια, ο αρχηγός, της μελλοντικά αποσαθρωμένης δεξιάς, αρκέστηκε στα τετριμμένα, ισοδύναμα- επενδύσεις- κράτος πρόνοιας- αναγκαίων μεταρρυθμίσεων- παραμονή της Χώρας μας στην Ευρώπη. Κάτι σαν τα Ζάππεια που ευαγγελίζονταν ο Αντωνάκης. Όλα τα παραπάνω δημοσιονομικά προβλήματα, που αποτελούν μέρος της πρακτικής αριθμητικής, λύνονται με τις απλές πράξεις τις αριθμητικής ( πρόσθεση, διαίρεση, αφαίρεση και πολλαπλασιασμό), μεταφράζοντας τις παραπάνω πράξεις σε σκληρή δουλειά, όπως βέβαια και στην απαραίτητη περικοπή των περιττών δημοσίων εξόδων. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι, τα οικονομικά προβλήματα της Χώρας μας κάποια στιγμή, με την εφαρμογή μέτρων που μόνο Εθνική ηγεσία μπορεί να επιβάλλει και να φέρει εις πέρας, θα λυθούν. Αυτό όμως που μου έκανε αλγεινή εντύπωση στην συνέντευξη του κ. Μεϊμαράκη, και το οποίο κράτησα επίτηδες για το τέλος, ήταν η απάντηση που έδωσε στο ερώτημα, τι θα πράξει με το σύμφωνο διαβίωσης των ομοφυλόφιλων. Παραθέτω αυτολεξεί την απάντησή του: «Η Ν.Δ. διαμορφώνει την πολιτική της με βάση τις ανάγκες της κοινωνίας. Αυτό την καθιστά δύναμη ανανέωσης και προόδου και όχι επιλεκτικά το αν θα ψήφιζε το σύμφωνο συμβίωσης των ομόφυλων ζευγαριών. Σε κάθε, όμως, περίπτωση, είμαστε αποφασισμένοι να προχωρήσουμε στον αναγκαίο εκσυγχρονισμό του νομικού μας οπλοστασίου, σύμφωνα με όσα ισχύουν σε όλη την Ευρώπη.». Δεν θα αναλωθώ στο τι είπε και τι δεν είπε ο διεκδικών την εξουσία, αλλά τις προθέσεις του, μιας και είναι γνωστό τοις πάση ότι, στο κόμμα της ψοφοδεξιάς υπάρχουν επώνυμοι πισωγλέντηδες. Και οι προθέσεις του κ. Μεϊμαράκη για το μέλλον της Ελλάδος δεν είναι άλλες από το απόλυτο αναποδογύρισμα των αρχών και αξιών, οι οποίες γαλούχησαν και κράτησαν επί των επάλξεων της ορθής κοινωνικής διαβίωσης , αιώνες τώρα, τη διαδρομή της φυλής μας και του Έθνους μας. Στη Γερμανία θεσπίστηκε και νομιμοποιήθηκε η κτηνοβασία και η αιμομιξία. Αυτό σημαίνει ότι και η Ελλάδα των αρχών και αξιών θα πρέπει να ακολουθήσει τα βήματα της «ελευθεριάζουσας» ηθών Ευρώπης; Όχι κ. ταβερνιάρη, της εναπομείνασας ψοφοδεξιάς. Όσο υπάρχουν Έλληνες και Ελληνίδες, δεν θα σας επιτρέψουμε να σύρετε την Ελλάδα στο βούρκο.
Όλοι μαζί στο πλευρό της Χρυσής Αυγής για Πίστη, Ελευθερία, Εθνική Ανεξαρτησία !
(ΥΓ): Για την ιστορία θα αναφέρω το εξής: Οι αρχαίοι ημών πρόγονοι, στην κλασσική εποχή, έθεταν στο περιθώριο τους ομοφυλόφιλους. Αν δε κάποιος από τους παραπάνω λάμβανε παρά τύποις δημόσιο αξίωμα, μιας και αυτό απαγορεύονταν, ίσχυε ο νόμος της θανατικής καταδίκης, μηδενός εξαιρουμένου.