Ένα αρκετά ενδιαφέρον άρθρο του κ. Θεοδωρακόπουλου της «καθημερινής», δημοσιεύτηκε στο σημερινό φύλλο, 7-7-015, της εν λόγω εφημερίδας. Αρκετές φορές έχω γράψει για τους δημοσιογράφους της «καθημερινής», που μας βρίζουν σε ημερήσια βάση.
Επίσης, έχω γράψει γι αυτούς, πως εμμέσως πολλές φορές υποστηρίζουν τις θέσεις της Χρυσής Αυγής. Το σημερινό άρθρο έχει τίτλο «ανιστόρητη δημοκρατία», απ’ όπου και τα αποσπάσματα: «Πόσοι θυμούνται, και πόσοι γνωρίζουν, ότι η δικτατορία των συνταγματαρχών δεν ήταν η εξαίρεση σε μια χώρα που απολάμβανε τη δημοκρατία όπως το καλοκαίρι στην αμμουδιά, αλλά ένα ακόμη απόκτημα στην πλούσια συλλογή εκτροπών, πραξικοπημάτων και εμφυλίων καταστροφών του σύγχρονου ελληνισμού; /Και πόσοι θυμούνται ότι η ένταξη της χώρας στην Ευρώπη έγινε κατά μείζονα λόγο για να υπάρχει μια ασφαλιστική δικλίδα στις δημοκρατικές αντοχές της χώρας; Πώς είναι δυνατόν η Ελλάδα να έχει το μόνο κοινοβουλευτικό νεοναζιστικό κόμμα; Και το τελευταίο κομμουνιστικό του πολιτισμένου κόσμου;/Ας όψονται οι υποτιθέμενοι ευρωπαϊστές που φρόντισαν να μεταφράσουν τον ευρωπαϊκό πολιτισμό στο ελληνικό επιδοτούμενο σκυλάδικο.».
Το άρθρο αναφέρεται στη ιστορική λήθη που έχει καλύψει τα πάντα στην Ελληνική επικράτεια, και το αποτέλεσμά της είναι ό,τι βιώνουμε σήμερα. Αναφέρει πως οι παθογένειες του πολιτικού μας συστήματος, έφεραν την επανάσταση του 1967, το πελατειακό κράτος που διατρανώθηκε από τα κοινοτικά κονδύλια, και τέλος την ύπαρξη του ΚΚΕ και της Χρυσής Αυγής στη βουλή. Εμμέσως ο αρθρογράφος θέλει να τονίσει πως, καταστάσεις όπως η δικτατορία του 1967, δεν έγινε από παρθενογένεση, αλλά προηγήθηκαν σοβαρότατα γεγονότα που όδευαν τη Χώρα προς τον εμφύλιο σπαραγμό, κάτι που αποφεύγεται να λέγεται από τους σημερινούς πολιτικάντηδες. Τονίζει ότι, τα φαγωμένα κονδύλια της τότε ΕΟΚ, είχαν ως αποτέλεσμα την κρίση αξιών της σημερινής Ελληνικής κοινωνίας. Ως αποτέλεσμα της παραπάνω κρίσης, επικαλείται ο αρθρογράφος την ύπαρξη του ΚΚΕ και της Χρυσής Αυγής, στο κοινοβούλιο. Αλλά γιατί όμως βάζει πλαί-πλάι δύο ανόμοια κινήματα; Και λέγοντας ανόμοια, να διασαφηνίσω την μη ενεργητικότητα του ΚΚΕ, σε αντίθεση με την ενεργητικότητα των Ελλήνων Εθνικιστών. Δεν είναι τυχαίος ο παραλληλισμός. Εμμέσως μας δείχνει ότι, ενώ το ΚΚΕ που μετείχε σε όλα τα μεγάλα γεγονότα της νεώτερης πολιτικής μας ιστορίας, ουσιαστικά παρέμεινε για πάντα ένα φωνασκούν κοινοβουλευτικό κόμμα με μη περαιτέρω πολιτική ενέργεια. Επίσης ο κ. Θεοδωρακόπουλος θέλει να μας τονίσει πως η κρίση των αξιών και το επακόλουθο αυτής, η οικονομική κρίση, διατράνωσε τη Χρυσή Αυγή. Αυτό είναι αλήθεια. Αν η κατάσταση ήταν ρόδινη δεν θα είχε λόγους ύπαρξης η Χρυσή Αυγή. Μας επισημαίνει εμμέσως και κάτι άλλο σημαντικό. Την ανικανότητα του πολιτικού κατεστημένου στη διαχείριση πολιτικών κρίσεων, δείχνοντας πλαγίως, την ικανότητα των Ελλήνων Εθνικιστών. Έστω και αν μας ονομάζει νεοναζιστές, που όλος ο κόσμος γνωρίζει την ανωτερότητα που έδειξε η Χρυσή Αυγή από τον βάναυσο διωγμό που υπέστη. Αύριο πάλι, θα γράφει ο κ. Θεοδωρακόπουλος για φασισμό, για εγκληματικές οργανώσεις και άλλα ανυπόστατα, επειδή πρέπει να τα γράψει, ειδάλλως θα βρεθεί στο πεζοδρόμιο. Πάντως σας ευχαριστούμε κ. Θεοδωρακόπουλε για τα καλά σας λόγια.
Φαίνεται κυρίες και κύριοι πως η στάση των Ελλήνων Εθνικιστών περνά σε άλλους πολιτικούς ορίζοντες, κάτι που διαπιστώνεται, έστω και με αυτό τον τρόπο, από τους αντιπάλους μας.