Παρασκευή 17 Ιουλίου 2015

ΟΡΓΗ ΚΑΙ ΘΛΙΨΗ

Γράφει ο Σ. Παιδάκος

Σαράντα πέντε πύρινα μέτωπα μαίνονται αυτή τη στιγμή σε όλη την Ελλάδα.Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, οι φλόγες στην περιοχή του Καρέα  βρίσκονται προ των σπιτιών. Δυνάμεις στρατού , πυροσβεστικής και απλών πολιτών βρίσκονται επί ποδός. Τόσο στην Αττική όσο και στη Λακωνία, όπου το πύρινο μέτωπο εκτείνεται σε μήκος 15 χιλιομέτρων. Τα σαράντα τελευταία χρόνια καίγεται η Ελλάδα τόσο από το φυσικό μένος της φωτιάς όσο και από τις πολιτικές φλόγες, που έχουν την μεγαλύτερη ευθύνη. Αποκορύφωμα της σημερινής κατάστασης είναι η αλγεινή εικόνα του κ. Λαφαζάνη όπου μετέβη στον Καρέα για να προβεί σε δηλώσεις, για τα αυτονόητα, όπου και κράχτηκε από τους περιοίκους.
 Στη συνέχεια, ο έτερος Καππαδόκης Καμίνης, έβγαλε ανακοίνωση ώστε να τεθεί σε φύλαξη ο Λυκαβηττός, ο λόφος του Στρέφη καθώς και του Φιλοπάππου. Δεν γνωρίζει ο Καμίνης ότι η φύλαξη δασωδών περιοχών ξεκινά από τον Απρίλιο μήνα. Τι να πεί κανείς;  Η ανευθυνότητα και η απραξία σε όλο τους το μεγαλείο. Η γενική γραμματεία πολιτικής προστασίας φέρει τεράστια ευθύνη όχι μόνο σήμερα αλλά όλα τα τελευταία χρόνια που κατακαίγεται η Ελλάδα. Δεν χρειαζόμαστε κανέναν Λαφαζάνη και κανέναν Καμίνη να μας ενημερώσει ότι καιγόμαστε. Ουδέποτε υπήρχε ολοκληρωμένο σχέδιο αντιμετώπισης πυρκαγιών. Ξέρουμε ότι έχουμε θέμα κάθε καλοκαίρι. Και κάθε καλοκαίρι βρισκόμαστε πάντα απροετοίμαστοι. Δεν φθάνει μόνο η φιλότιμη προσπάθεια των κατοίκων ώστε να προστατεύσουν τα του οίκου τους. Χρειάζονται συντονισμένες προσπάθειες αρχών και πολιτών. Και αυτό δεν γίνεται όταν ξεσπάσει το πύρινο μέτωπο. Χρειάζεται προετοιμασία μηνών. Επίσης, οι δικές μας δυνάμεις αδυνατούν να φέρουν εις πέρας τον ολοκληρωτική αντιμετώπιση μεγάλων πύρινων μετώπων. Εύλογο να χρειαζόμαστε τεχνογνωσία από ξένες χώρες, οι οποίες αντιμετωπίζουν εκατονταπλάσια από αυτά που αντιμετωπίζουμε εμείς. Δεν φτάνει να αιτούμαστε στους ξένους να στείλουν βοήθεια όταν ήδη καιγόμαστε, και να μην κάνουμε τίποτε για την πρόληψη των πυρκαγιών όσο και των εμπρησμό αυτών. Δυστυχώς, όσο πιο ψηλά ( αρχή ), βρίσκεται κάποιος, τόσο πιο υπηρέτης των υφισταμένων του γίνεται. Αυτό σπάνια έχει συμβεί στην Ελλάδα. Τα δέντρα θα ξαναγίνουν, οι ανθρώπινες ζωές δεν επανέρχονται. Εύχομαι τα αυτονόητα.