Γράφει ο Σ. Παιδάκος
Πριν από πέντε χρόνια επισκέφτηκα τα ΤΕΙ Μεσολλογίου, ώστε να ενημερωθώ δια ζώσης, για το μοναδικό στην Ελλάδα πρόγραμμα αεροπονικής καλλιέργειας που λάμβανε σάρκα και οστά στο προαναφερθέν ίδρυμα. Για όσους δεν γνωρίζουν η αεροπονική είναι κλάδος της υδροπονικής.
Εν τάχει θα σας πώς τα ζαρζαβατικά και όχι μόνο, μεγαλώνουν σε ασφαλές περιβάλλον θερμοκηπίου, με τη ρίζα τους να βρίσκεται αιωρούμενη, σε σταθερή θερμοκρασία, και η οποία ρίζα κάθε τρία λεπτά ψεκάζεται με νερό το οποίο περιέχει όλα τα θρεπτικά άλατα που χρειάζεται το φυτό για να μεγαλώσει. Σε απλά Ελληνικά αυτό σημαίνει, 50% λιγότερος χρόνος ανάπτυξης του φυτού, 80 % οικονομία στο νερό και μηδέν αρρώστιες μιας και δεν έρχεται το φυτό σε επαφή με το χώμα, όπως γίνεται στις παραδοσιακές καλλιέργειες.
Η Ολλανδία έχει χρόνια που ασχολείται με την υδροπονική ( εδώ η ρίζα μεγαλώνει στο νερό) με τεράστια ωφέλει για την οικονομία της. Εμείς απ’ την άλλη σταματήσαμε τις καλλιέργειες, τις κάναμε επιδοτήσεις και στη συνέχεια οι επιδοτήσεις έγιναν σπίτια, αυτοκίνητα, ταξίδια και ό,τι άλλο καταναλωτικό αγαθό μπορεί να βάλει ο νου σας, με τις ευχές του κράτους μιας και έλεγχος σοβαρός δεν υπήρξε ποτέ.
Το παραπάνω παράδειγμα είναι ένα από τα πάμπολλα που ευδοκίμησαν μέσα σε Ελληνικά πανεπιστήμια, αλλά μέχρι εκεί. Είναι κρίμα και άδικο για τη Πατρίδα μας τις δυνατότητες που έχει αναπτύξει η Ελληνική πανεπιστημιακή κοινότητα να αφήνονται στη τύχη τους επειδή τυχάρπαστοι πολιτικάντηδες κοιτάνε μόνο τη πάρτυ τους και τίποτε παραπέρα.
Για να υπάρξει όμως ανάπτυξη, στον τομέα της πρωτογενούς παραγωγής, πρέπει να υπάρχει Εθνική Ηγεσία που θα διαθέτει πολιτική βούληση ώστε να πράξει τα αυτονόητα.
Τα τελευταία πέντε, επώδυνα για τη Χώρα μας, μνημονιακά χρόνια, ακούμε συνέχεια για τις διαπραγματεύσεις που κάνει η Ελληνική πλευρά με τα ανακτοβούλια των Βρυξελλών. Βαρεθήκαμε να ακούμε για ανάπτυξη που σε τελική ανάλυση , ως δια μαγείας, την τελευταία στιγμή μετατρέπεται σε φοροσεισφορά. Όταν κάνεις μία διαπραγμάτευση πρέπει πρώτα να γνωρίζεις το λόγο για τον οποίο θα διαπραγματευτείς. Όλες οι κυβερνήσεις από το 2010 και έκτοτε οι μόνες διαπραγματεύσεις, υποτίθεται , που έκαναν ήταν για το πώς θα πάρουν περισσότερα δανεικά και τα οποία στη συνέχεια θα φαγώνονταν από τον αχόρταγο δημόσιο τομέα αλλά και από τους μεγαλοεργολάβους. Μεταρρυθμίσεις μας έλεγαν ότι θα κάνουν, αλλά ουδείς εξ ημών είδε σοβαρές περικοπές στον κλειστό τομέα της δημόσιας διοίκησης, κοινοβούλιο, υπουργεία κλπ. Εν αντιθέσει είδαμε περικοπές σε μισθούς και συντάξεις και φορολόγηση στους πάντες και τα πάντα.. Αλήθεια ποιος από σας πιστεύει ότι χρέος 320 ΔΙΣ ευρώ, θα αποπληρωθεί με τις παραπάνω περικοπές; Ουδείς, εκτός από τους «ανοιχτομάτες» κυβερνώντες. Εισέρευσε πολύ χρήμα στη Χώρα μας, υπό τη μορφή δανεισμού. Αν γινόταν σοβαρή επενδυτική κίνηση στον πρωτογενή τομέα παραγωγής θα είχε αρχίσει να μπαίνει το νερό στο αυλάκι. Εκεί ήταν το μυστικό των διαπραγματεύσεων. Να δώσεις στους άλλους να καταλάβουν, μάλλον να απαιτήσεις καλύτερα, πως αν έχεις δική σου παραγωγή τόσο και πιο γρήγορα θα γίνει αποπληρωμή των χρεών. Φανταστείτε ότι η Χώρα μας σπαταλά πάνω από 1 Δις ευρώ ετησίως για εισαγωγή κρέατος και γαλακτοκομικών.Επειδή όμως οι τοκογλύφοι των Βρυξελλών δεν θα σε άφηναν να έχεις δική σου Εθνική Παραγωγή για ευνόητους λόγους, εκεί είναι που χρειάζεται πραγματική Εθνική Ηγεσία, ώστε να πράξει και αυτή με τη σειρά της τα «αυτονόητα», και όχι να τρώει καρπαζιές και χλευασμούς από τον εκάστοτε «φιλέλληνα» των Βρυξελών.
Η ηγεσία του Λαϊκού Συνδέσμου έχει αποδείξει ότι διαθέτει και το σθένος αλλά και την πυγμή ώστε να ανταποκριθεί στις επιταγές των καιρών.