Είναι γνωστή η ρήση, η οποία αποδίδεται στον Κομφούκιο, ότι
δηλαδή «όταν οι λέξεις χάνουν την σημασία τους, οι άνθρωποι χάνουν την
ελευθερία τους». Η πλήρης επιβεβαίωση της παραπάνω ρήσης
δίδεται από τις συνεχείς διαστρεβλώσεις των εννοιών, της παρερμηνείας
των λέξεων, της επιλεκτικής αντιμετώπισης ανάλογα με την ιδεολογική και
πολιτική τοποθέτηση. Μια επιβληθείσα από την «πολιτική ορθότητα»
αστυνομία σκέψης ασχημονεί εναντίον των εννοιών και των ερμηνειών,
εκτροχιάζοντας το νοηματικό περιεχόμενο λέξεων και ορισμών προς
κατευθύνσεις συγκεκριμένων σκοπιμοτήτων.
Το παρακάτω απόσπασμα, το οποίο περιγράφει τις διεργασίες στις
εγχώριες «φυλές» των ομοφυλοφίλων και δημοσιεύθηκε σε περιθωριακό
έντυπο, μας δίνει μια πρώτη σχετική εικόνα γι’ αυτό το οποίο θέλουμε να
περιγράψουμε: «Δυο συναντήσεις queer υποκειμένων πραγματοποιήθηκαν
ήδη στην Αθήνα για την διοργάνωση ενός εναλλακτικού pride. Οι λόγοι που
εκφράστηκαν ήδη στις συνελεύσεις ποικίλουν, όμως διαφαίνεται ότι το
υπάρχον δεν ανταποκρίνεται στις ανάγκες μας. Τόσο ο εμπορευματικός του
χαρακτήρας όσο και το μικρό εύρος των θεματικών του, αφήνουν μεγάλο
μέρος των λοάτκι βιωμάτων και διεκδικήσεων στην αφάνεια. Η
αμφιφυλοφιλία, η χοντροφοβία, η αναπηρία, το να είσαι μετανάστης και
λοατκι, ή το πώς επιρρεάζονται από τις εργασιακές σχέσεις, από την
ταυτότητα φύλου είναι χαρακτηριστικά παραδείγματα».
Ειδικά η τελευταία περίοδος είναι «όλα τα λεφτά», καθώς περιέχει (και περιγράφει) όλο το φάσμα του αδιεξόδου των λέξεων και των (παρ)ερμηνειών τους από τους θιασώτες της «πολιτικής ορθότητας». Η λέξη-χαρακτηρισμός «φοβία» αποτελεί το «κλειδί» αυτού του αδιεξόδου, καθώς αποτελεί το «πασπαρτού» των κηρύκων της «προοδευτικότητας». Μέχρι τώρα γνωρίζαμε για την «ομοφοβία» και την «ισλαμοφοβία», με τον κάθε «αντισεξιστή», «αντιρατσιστή», «αντιφασίστα», «ανθρωπιστή» και «αλληλέγγυο» να δίνει στις εκφράσεις αυτές ό,τι εξυπηρετούσε τις ιδεοληψίες του, όσο «τραβηγμένο» κι αν ήταν. Τώρα διαβάζουμε και για την… «χοντροφοβία»(!), κάτι που δείχνει και το μέγεθος της (ανύπαρκτης) σοβαρότητας του όλου εγχειρήματος, καθώς σε λίγο οι επίδοξοι λογοπλάστες θα πλασάρουν στην πιάτσα νέους λεκτικούς όρους συνδεδεμένους με το αίσθημα της φοβίας.
Παίρνοντας ως παράδειγμα τον χώρο του αθλητισμού και των εγχώριων ομάδων, θα έχουμε σε λίγο καιρό «ΠΑΟΚοφοβία», «Ολυμπιακοφοβία», «Παναθηναϊκοφοβία», «ΑΕΚοφοβία» κ.ο.κ., οδηγώντας πλέον τα πράγματα σε καταστάσεις κωμικής τραγωδίας (ή τραγικής κωμωδίας, αν προτιμάτε). Αν, πάντως, κάποιοι θεωρούν ότι τα παραπάνω δεν είναι τίποτα άλλο από ένα μεμονωμένο περιστατικό που αφορά περιθωριακά και παρακμιακά φαινόμενα «ευπαθούς κοινωνικής ομάδας», πλανώνται πλάνην οικτράν.
Πρόσφατα περιστατικά στην Βουλή(!) των Ελλήνων από βουλευτές-εκπροσώπους του ΣΥΡΙΖΑ, δείχνουν ότι παρόμοιες καταστάσεις συμβαίνουν ακόμα και σε κυβερνητικό και άλλο θεσμικό επίπεδο και πλαίσιο. Η αρνητική αναφορά που έγινε στην Βουλή από κάποιον εναντίον του υπουργού Οικονομικών του ΣΥΡΙΖΑ Ευκλείδη Τσακαλώτου, λέγοντάς του χαρακτηριστικά «Δεν φοράτε παντελόνια, κύριε Τσακαλώτο. Λέγατε ότι θα παραιτηθείτε αν μειωθεί το αφορολόγητο», προκάλεσε την εξής αντίδραση-απάντηση από την βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Μαρία Θελερίτη: «Κύριε πρόεδρε, ως πότε θα συνεχίζονται στην αίθουσα αυτά τα σεξιστικά σχόλια με τα παντελόνια;»! Η σοβαρότητα σηκώνει τα χέρια της ψηλά με κάτι τέτοιες «αντισεξιστικές» τοποθετήσεις-προσεγγίσεις, οι οποίες όμως δείχνουν ξεκάθαρα το πρόβλημα έκφρασης και παρερμηνείας που διέπει την εποχή μας.
Εξάλλου, δεν είναι πολύς ο καιρός που μια τηλεοπτική διαφήμιση λογοκρίθηκε γιατί είχε μέσα την φράση «χτύπα σαν άντρας»! Τα συμπλέγματα της «πολιτικής ορθότητας» και των διαφόρων παρακλαδιών του, όπως είναι ο «αντιρατσισμός» και ο «αντισεξισμός» θα οδηγήσουν πιθανότατα σε… μπελάδες όσους συνεχίσουν να χρησιμοποιούν εκφράσεις με ιστορία πολλών δεκαετιών, όπως «φέρσου σαν άνδρας», «είσαι άνανδρος», «δεν είναι αντρίκια πράγματα αυτά», αλλά και άλλες παρεμφερείς με το όλο κλίμα εκφράσεις, όπως «καμαρώνει σαν γύφτικο σκεπάρνι», «βρήκε ο γύφτος την γενιά του και αναγάλλιασε η καρδιά του», «εκεί που κρεμούσαν οι καπεταναίοι τα άρματα κρεμάνε οι γύφτοι τα νταούλια», «τον αράπη κι αν τον πλένεις το σαπούνι σου χαλάς», «καπνίζει σαν αράπης», «γίναμε μαλλιά κουβάρια “αδερφές” και παλικάρια», και τόσες άλλες εκφράσεις-γεννήματα του Λαού μας, οι οποίες όμως μπορεί να θεωρηθούν σήμερα ότι προάγουν τον «ρατσισμό», τον «σεξισμό», την «μισαλλοδοξία», την «μνησικακία» και τον «φανατισμό».
Βλέπουμε, λοιπόν, ότι οι λέξεις και οι ερμηνευτικές τους προσεγγίσεις έχουν μια τέτοια διαστρεβλωτική εννοιολογία, ώστε το αληθινό τους περιεχόμενο να έχει φθαρεί στις συνειδήσεις των ανθρώπων, με αποτέλεσμα να διστάζει κάποιος να τις χρησιμοποιήσει πια, ακριβώς γιατί μεταδίδουν εντελώς διαφορετικό νόημα και περιεχόμενο από αυτό που κάποτε είχαν. Η εφιαλτική οργουελιανή αστυνομία σκέψης γίνεται ολοένα και πιο δυνατή, επιβάλλοντας μια τυραννία, η οποία περιλαμβάνει, συν τοις άλλοις, τον εννοιολογικό «βασανισμό» και «βιασμό» των λέξεων και των πραγματικών νοημάτων που τις συνοδεύουν. Το εγχειρίδιο λόγου του «πολιτισμικού μαρξισμού» επιβάλλεται μέρα με τη μέρα ολοένα και περισσότερο, προσβάλλοντας την νοημοσύνη μας, τις οφθαλμολογικές μας ικανότητες, την αξιοπρέπειά μας. Κάνοντας τους πιο απίθανους λεκτικούς συνδυασμούς, δημιουργούν ένα αλλοπρόσαλλο κράμα, το οποίο υπό άλλες συνθήκες θα προκαλούσε απλώς τον γέλωτα. Σήμερα, όμως, αποτελεί το «φετίχ» της «πολιτικής ορθότητας», η οποία δεν ενδιαφέρεται τόσο στο να εγκρίνεις την θεματολογική της ατζέντα όσο το να μην αντιδράς στην συνεχιζόμενη προσπάθεια περαιτέρω εξάπλωσής της. Έτσι, συμβαίνει αυτό το οποίο υποστηρίζει ο Κομφούκιος. Οι άνθρωποι να χάνουν την ελευθερία τους. ΖΗΤΩ Η ΝΙΚΗ!
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ
Ειδικά η τελευταία περίοδος είναι «όλα τα λεφτά», καθώς περιέχει (και περιγράφει) όλο το φάσμα του αδιεξόδου των λέξεων και των (παρ)ερμηνειών τους από τους θιασώτες της «πολιτικής ορθότητας». Η λέξη-χαρακτηρισμός «φοβία» αποτελεί το «κλειδί» αυτού του αδιεξόδου, καθώς αποτελεί το «πασπαρτού» των κηρύκων της «προοδευτικότητας». Μέχρι τώρα γνωρίζαμε για την «ομοφοβία» και την «ισλαμοφοβία», με τον κάθε «αντισεξιστή», «αντιρατσιστή», «αντιφασίστα», «ανθρωπιστή» και «αλληλέγγυο» να δίνει στις εκφράσεις αυτές ό,τι εξυπηρετούσε τις ιδεοληψίες του, όσο «τραβηγμένο» κι αν ήταν. Τώρα διαβάζουμε και για την… «χοντροφοβία»(!), κάτι που δείχνει και το μέγεθος της (ανύπαρκτης) σοβαρότητας του όλου εγχειρήματος, καθώς σε λίγο οι επίδοξοι λογοπλάστες θα πλασάρουν στην πιάτσα νέους λεκτικούς όρους συνδεδεμένους με το αίσθημα της φοβίας.
Παίρνοντας ως παράδειγμα τον χώρο του αθλητισμού και των εγχώριων ομάδων, θα έχουμε σε λίγο καιρό «ΠΑΟΚοφοβία», «Ολυμπιακοφοβία», «Παναθηναϊκοφοβία», «ΑΕΚοφοβία» κ.ο.κ., οδηγώντας πλέον τα πράγματα σε καταστάσεις κωμικής τραγωδίας (ή τραγικής κωμωδίας, αν προτιμάτε). Αν, πάντως, κάποιοι θεωρούν ότι τα παραπάνω δεν είναι τίποτα άλλο από ένα μεμονωμένο περιστατικό που αφορά περιθωριακά και παρακμιακά φαινόμενα «ευπαθούς κοινωνικής ομάδας», πλανώνται πλάνην οικτράν.
Πρόσφατα περιστατικά στην Βουλή(!) των Ελλήνων από βουλευτές-εκπροσώπους του ΣΥΡΙΖΑ, δείχνουν ότι παρόμοιες καταστάσεις συμβαίνουν ακόμα και σε κυβερνητικό και άλλο θεσμικό επίπεδο και πλαίσιο. Η αρνητική αναφορά που έγινε στην Βουλή από κάποιον εναντίον του υπουργού Οικονομικών του ΣΥΡΙΖΑ Ευκλείδη Τσακαλώτου, λέγοντάς του χαρακτηριστικά «Δεν φοράτε παντελόνια, κύριε Τσακαλώτο. Λέγατε ότι θα παραιτηθείτε αν μειωθεί το αφορολόγητο», προκάλεσε την εξής αντίδραση-απάντηση από την βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Μαρία Θελερίτη: «Κύριε πρόεδρε, ως πότε θα συνεχίζονται στην αίθουσα αυτά τα σεξιστικά σχόλια με τα παντελόνια;»! Η σοβαρότητα σηκώνει τα χέρια της ψηλά με κάτι τέτοιες «αντισεξιστικές» τοποθετήσεις-προσεγγίσεις, οι οποίες όμως δείχνουν ξεκάθαρα το πρόβλημα έκφρασης και παρερμηνείας που διέπει την εποχή μας.
Εξάλλου, δεν είναι πολύς ο καιρός που μια τηλεοπτική διαφήμιση λογοκρίθηκε γιατί είχε μέσα την φράση «χτύπα σαν άντρας»! Τα συμπλέγματα της «πολιτικής ορθότητας» και των διαφόρων παρακλαδιών του, όπως είναι ο «αντιρατσισμός» και ο «αντισεξισμός» θα οδηγήσουν πιθανότατα σε… μπελάδες όσους συνεχίσουν να χρησιμοποιούν εκφράσεις με ιστορία πολλών δεκαετιών, όπως «φέρσου σαν άνδρας», «είσαι άνανδρος», «δεν είναι αντρίκια πράγματα αυτά», αλλά και άλλες παρεμφερείς με το όλο κλίμα εκφράσεις, όπως «καμαρώνει σαν γύφτικο σκεπάρνι», «βρήκε ο γύφτος την γενιά του και αναγάλλιασε η καρδιά του», «εκεί που κρεμούσαν οι καπεταναίοι τα άρματα κρεμάνε οι γύφτοι τα νταούλια», «τον αράπη κι αν τον πλένεις το σαπούνι σου χαλάς», «καπνίζει σαν αράπης», «γίναμε μαλλιά κουβάρια “αδερφές” και παλικάρια», και τόσες άλλες εκφράσεις-γεννήματα του Λαού μας, οι οποίες όμως μπορεί να θεωρηθούν σήμερα ότι προάγουν τον «ρατσισμό», τον «σεξισμό», την «μισαλλοδοξία», την «μνησικακία» και τον «φανατισμό».
Βλέπουμε, λοιπόν, ότι οι λέξεις και οι ερμηνευτικές τους προσεγγίσεις έχουν μια τέτοια διαστρεβλωτική εννοιολογία, ώστε το αληθινό τους περιεχόμενο να έχει φθαρεί στις συνειδήσεις των ανθρώπων, με αποτέλεσμα να διστάζει κάποιος να τις χρησιμοποιήσει πια, ακριβώς γιατί μεταδίδουν εντελώς διαφορετικό νόημα και περιεχόμενο από αυτό που κάποτε είχαν. Η εφιαλτική οργουελιανή αστυνομία σκέψης γίνεται ολοένα και πιο δυνατή, επιβάλλοντας μια τυραννία, η οποία περιλαμβάνει, συν τοις άλλοις, τον εννοιολογικό «βασανισμό» και «βιασμό» των λέξεων και των πραγματικών νοημάτων που τις συνοδεύουν. Το εγχειρίδιο λόγου του «πολιτισμικού μαρξισμού» επιβάλλεται μέρα με τη μέρα ολοένα και περισσότερο, προσβάλλοντας την νοημοσύνη μας, τις οφθαλμολογικές μας ικανότητες, την αξιοπρέπειά μας. Κάνοντας τους πιο απίθανους λεκτικούς συνδυασμούς, δημιουργούν ένα αλλοπρόσαλλο κράμα, το οποίο υπό άλλες συνθήκες θα προκαλούσε απλώς τον γέλωτα. Σήμερα, όμως, αποτελεί το «φετίχ» της «πολιτικής ορθότητας», η οποία δεν ενδιαφέρεται τόσο στο να εγκρίνεις την θεματολογική της ατζέντα όσο το να μην αντιδράς στην συνεχιζόμενη προσπάθεια περαιτέρω εξάπλωσής της. Έτσι, συμβαίνει αυτό το οποίο υποστηρίζει ο Κομφούκιος. Οι άνθρωποι να χάνουν την ελευθερία τους. ΖΗΤΩ Η ΝΙΚΗ!
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ