«Είναι μια μόνη γραμμή, σαν την παλαιά μας τέχνην, όπου όλα τα
οικοδομήματα φαίνονται αδελφά, και όμως κανέν δεν ομοιάζει με το άλλο,
όλα τα αγάλματα σαν δίδυμα αδέλφια και κανέν όμοιο με το άλλο, σαν την
Βυζαντινήν μας τέχνην, σαν τα δημοτικά τραγούδια που είναι κυρίως ένα
τραγούδι και κανένα εντελώς όμοιον, σαν την γην μας που είναι μια εις το
σύνολον και εις κάθε βήμα ποτέ όμοιος, αποδεικνύουσα και αυτή την όλην
μας φύσιν, ης εν των ριζικών διακριτικών της είναι: η ενότης των
σπουδαίων χαρακτηριστικών και η άπειρος ποικιλία των δευτερευόντων.»Ο μεγάλος Έλλην διανοητής Περικλής Γιαννόπουλος αναφέρεται στο ιδιαίτερο χρώμα της ελληνικής τέχνης η οποία και εμφανίζει ορισμένα κοινά χαρακτηριστικά, με αποτέλεσμα όλα τα έργα της ελληνικής λαϊκής δραστηριότητας να είναι διακριτά σε σχέση με άλλα έργα. Και μάλιστα η ενότητα αυτή είναι εμφανής σε κάθε τομέα τέχνης, από την δημοτική ποίηση, μέχρι την γλυπτική και την αρχιτεκτονική.
Διαβάστε περισσότερα στην Αντεπίθεση