Γράφει ο Σ. Παιδάκος
Την
περασμένη Παρασκευή και κατά το πέρας της συνεδριάσεως στην ολομέλεια
του κοινοβουλίου, παρατηρήθηκε το εξής περιστατικό όταν, όλοι οι
βουλευτές του Σύριζα έκαναν σειρά ο ένας πίσω από τον άλλο ώστε να
«ασπαστούν» τον πρωθυπουργό για την ονομαστική του εορτή. Προ εκατό
ετών, στην ίδια αίθουσα, παρατηρήθηκε ανάλογο φαινόμενο και το οποίο σας
παραθέτουμε: «όταν τέλειωσε ο λόγος και ξεσπούσαν πάλι σε ουρανομήκης
ζητωκραυγές, στάθηκε ο Βενιζέλος στην πόρτα για να τον συγχαρούν οι
θερμοί οπαδοί του, κατασυγκινημένοι και με τα δάκρυα στα μάτια. Τότε,
στο διπλωματικό θεωρείο έγινε μία μικρή, περίεργη αναστολή της κίνησης
προς την έξοδο• κοντοστάθηκαν οι διπλωμάτες, ματιές ανταλλάχτηκαν, κάτι
είχε τραβήξει την έκπληκτη προσοχή τους.
Τα βλέμματα έπεσαν πίσω στον
πρωθυπουργό. Έχοντας βεβαιωθεί για το θέαμα, οι ξένοι γύρισαν πάλι για
να φύγουν, παριστάνοντας τους αδιάφορους, για να σημειώσουν κατόπιν στα
τηλεγραφήματα προς τους υπουργούς τους ότι, μετά το πέρας της συνεδρίας,
οι Έλληνες βουλευτές είχαν μπει στη σειρά και ένας ένας, περνώντας
εμπρός από τον Βενιζέλο, έσκυβαν και του φιλούσαν το χέρι. Η σκηνή ήταν
πρωτοφανής. Τι βουλευτές ήταν αυτοί που έσκυβαν και φιλούσαν το χέρι
ενός συναδέλφου τους;»*
Οι
δύο σκηνές από τα περιστατικά, αν και έχουν διαφορά χρόνου περί τα
εκατό έτη είναι ίδιες και απαράλλακτες κοντολογίς δηλώνει την
υποτακτικότητα, της κατά τα άλλα καθιερωμένης, ότι οι βουλευτές ψηφίζουν
και ενεργούν κατά συνείδηση. Αυτό βέβαια είναι η εξαίρεση στον κανόνα
μιας και οι σημερινοί επίγονοι των τότε, κεντρώοι, προοδευτικοί,
φιλελεύθεροι και νέο φιλελεύθεροι, κινούνται στο ίδιο μήκος κύματος. Το
φαινόμενο του λαϊκίστικου Βενιζελισμού ταλανίζει ακόμη και σήμερα τα
πολιτικά δρώμενα της Χώρας μας, μιας και είναι ο καλύτερος τρόπος για να
βρίσκονται πάντα στην εξουσία, είτε με το αφήγημα της ηθικής αριστεράς (
κεντρώας)- που μας προέκυψαν βασιλικότεροι του βασιλέως- είτε με τους
επίγονους της «αγίας οικογένειας» όπου η λέξη ανιδιοτέλεια είναι
παντελώς άγνωστη. Τα συμπεράσματα δικά σας.
Σ. Παιδάκος
*
η αναφορά του περιστατικού «ξεσηκώθηκε» από το πολύ καλό βιβλίο της Α.
Κακούρη «τα δύο βήτα», στο οποίο η συγγραφέας καταβαραθρώνει το αφήγημα
της γερμανοφιλίας του Κωνσταντίνου Α΄, ώστε να επικρατήσει το Βενιζελικό
αφήγημα της Ελλάδας των πέντε θαλασσών και των δύο ηπείρων, που είχε
ως αποτέλεσμα τη Μικρασιατική καταστροφή.
Διαβάστε περισσότερα: https://ethnikismos.net/