Η Πατρίδα μας, ἡ Ἑλλάδα μας εἶναι ἡ χώρα τοῦ μύθου και τοῦ παραμυθιοῦ
τῶν ἡρώων και τῶν φιλοσόφων τῶν Βασιλέων καί τῶν Αὐτοκρατόρων. Ἐμεῖς
δέ, ἔχομεν συμφώνως πρός τάς ἐπιστημονικάς ἀνακοινώσεις κατά 99,5% τό
ἴδιον D.N.A μέ τούς ἀρχαίους Ἕλληνες, ἡ ἀπόλυτος καθαρότης γένους. Ὁ
Ἄγγλος ἀνταποκριτής τῶν "Τάϊμς" τοῦ Λονδίνου γιά τούς Ἕλληνες τοῦ 1821
Τζέϊμς Ἔμερσον γράφει: "Συναντᾶς παραδείγματα ἀρχαίων ἡθῶν. Σέ κάθε βῆμα
βλέπεις κάτι πού σοῦ θυμίζει πῶς βρίσκεσαι εἰς τήν Ἑλλάδα.
Ἡ γλῶσσα τά
ἔθιμα, ὁ χαρακτῆρας τῶν κατοίκων εἶναι ὅλα τά ἴδια, ὅπως καί τά χρόνια
τοῦ Δημοσθένη. Ἀκόμη καί ἡ ἀμφίεση τους δίνει τήν ἐντύπωσιν πῶς δέν ἔχει
ἀλλάξει διόλου Ἔχουν καί τώρα ἀκόμη μακριά κυματιστά μαλλιά, ὅπως καί
οἱ καρηκομόωντες τοῦ Ὁμήρου. Ἡ φουστανέλλα, ἡ μάχαιρα καί οἱ ὁλοκέντητες
περικνημίδες δείχνουν πῶς οἱ σημερινοί Ἕλληνες εἶναι οἱ ἴδιοι οἱ
εὐκνήμιδες Ἀχαιοί. καρηκομόωντες=χρῶμα μαλλιῶν καρύου, Ὁμηρική λέξις.
κάρυον =καρύδι, κόμη =μαλλιά" Πηγή :"Τό θαῦμα τοῦ 21"
Ἔμεῖς εἴμεθα οἱ ἀπόγονοι των, οἱ διάδοχοι των, οἱ κληρονόμοι των. Ἔδωσαν δέ τήν ζωή των εἰς τά πεδία τῶν μαχῶν διά νά μάς τήν κληροδοτήσουν Ἐλευθέραν, καί ἐμεῖς νά ἀναπνέωμεν τόν ἀέρα τῆς ἐλευθερίας, μέ τάς δικάς των θυσίας. Ὁφείλομεν, καί εἰς τόν παρόντα χρόνον, ἀλλά καί εἰς τό ἀπώτατον μέλον νά εἴμεθα εὐγνώμονες πρός τούς ἥρωας μας καί προγόνους μας.
Ὁ Μεγάλος ἥρωας μας Κολοκοτρώνης μέ τό δισάκκι του στον ὦμο γιά τόν δρόμο, πού μέσα θα εἶχε κάποιο ξεροκόματο, καμιά ἐλιά καί κανά παγούρι μέ νερό, διά νά ἀπελευθερώση τήν Ἑλλάδα καί ἐμᾶς ἀπό τόν βάρβαρον Τούρκο, ἐπεῖγεν νά ὁρκισθῆ εἰς τό Μοναστήριον τῆς Εὐαγγελλιστρίας τῆς Σκιάθου. Ἐνῶ, ἐάν ἐπιθυμοῦσεν θά ζοῦσεν μέσα στήν χλιδή καί τόν πλοῦτο, προσφέροντας τίς ὑπηρεσίες του στόν πασᾶ, μά δέν τό ἔπραξεν.
Μαζί του τότε στήν ὁρκωμοσία ἦσαν καί ἄλλοι μεγάλοι καπετανέοι, ὁ Μιαούλης, ὁ Παπαβλαχάβας, ὁ διδάσκαλος τοῦ Γένους Δημητριάδης, οἱ Λαζαίοι, ὁ Σταθάς, ὁ Νικοτσάρας, ὁ Τσάμης καί ἄλλοι. Τότε εἰς τό Μοναστήριον τῆς Εὐαγγελίστριας τῆς Σκιάθου ὅλα αὐτά τά πεινασμένα γιά ἐλευθερία παληκάρια ὁρκίστηκαν γιά τοῦ Χριστοῦ τήν Πίστη τήν Ἀγίαν καί τῆς Πατρίδος τήν Ἐλευθερίαν κάτω ἀπό τό πετραχήλι καί τάς εὐλογίας τοῦ Μοναχοῦ Νήφωνα. Ὁρκίστηκαν νά ἐλευθερώσουν την Πατρίδα μας ἀπό τήν σκλαβιά τῶν βαρβάρων, αἱμοχαρῶν καί ἀπολίτιστων τούρκων. Τότε δέ, ἐθεσπίσθει καί ἡ πρώτη σημαία τῆς ἐπαναστάσεως, ἡ ὁποία ἀποτελεῖτο ἀπό λευκόν Σταυρόν σέ γαλαζιο φόντο.
Ἕνα ἄλλο περιστατικό καί στιγμιότυπο τῆς ἐπαναστάσεως; Ἦταν παραμονή τοῦ Ἄϊ Βασίλη, καί ἐπῆγαν τά παιδιά νά ψάλλουν τά κάλαντα εἰς τό σπίτι τοῦ Νικηταρᾶ. Ἔτυχεν νά εἶναι ἐκεῖ καί ὁ θεῖος του ὁ Κολοκοτρώνης. Ὁ Νικηταράς γυρνώντας πρός τόν Κολοκοτρώνη τοῦ λέγει, μήπως ἔχεις χρήματα γιά νά φιλέψω τά παιδιά. Καί ὁ Κολοκοτρώνης γιά νά τόν πειράξη τοῦ λέγει, μά δέν ντρέπεσαι λιγάκι, κατζάμ καπετάνιος μέ τόσες δόξες νά ζητιανεύης, τί σόϊ στρατηγός εἶσαι. Καί ὁ Νικηταρᾶς τοῦ ἀπαντᾶ: "τό εἶχε ἡ μοίρα μου καπετάνιος να γίνω, μά δέν θέλω να κάμω πραμάτεια τό καπετανλίκι μου καί νά πλουταίνω. Πραματευτής δέν εἶμαι μπάρμπα".
Σεβαστέ Ἕλληνα ἔχεις ἀκούσει τήν λέξιν Ψωροκώσταινα, ὑπονοόντας τήν πρό ὁλίγων ἐτῶν πτωχήν Ἑλλάδα. Μόνον πού ἡ Ψωροκώσταινα, δέν ἦταν καθόλου ψωροκώσταινα, ἀλλά ἀντιθέτως μιά πολύ ὡραία Κυρία καί ἀρχόντισα ἀπό τήν Κυδωνιά, δηλαδή, ἀπό τό Ἀϊβαλί. Ἦταν ἡ Πανωραία Χατζηκώστα, ἡ ὁποία ἐκεῖ εἰς τό Ἀϊβαλί τό 1821 οἱ Τούρκοι σκότωσαν τόν ἄνδρα της καί τά παιδιά της. Ἔτυχεν νά ζήση, ὅπου πρῶτα ἐπῆγεν εἰς τά Ψαρᾶ, καί ἀπό ἐκεῖ εἰς τό Ναύπλιον. Ἐκεῖ διά νά ζήση ἔκανεν διάφορες ἐργασίες, τήν ἀχθοφόρον, τήν πλύστραν κ.τ.λ. τῆς ἔδωσαν τό παρατσούκλι ψωροκώσταινα. Τό 1826 διά τό πολύπαθον Μεσσολόγι ἐγένετο ἔρανος. Ἐπειδή τότε ὅλοι οἱ Ἕλληνες πεινοῦσαν, δέν ἦσαν πρόθυμοι εἰς τόν ἔρανον. Τότε διῆλθεν ἀπό ἐκεῖ ἡ Ψωροκώσταινα καί προθύμως εἶπεν: «Δέν ἔχω τίποτα ἄλλο ἀπό αὐτό τό ἀσημένιο δαχτυλίδι κι αὐτό τό γρόσι. Αύτά τά τιποτένια προσφέρω στό μαρτυρικό Μεσολόγγι». Τότε συγκινημένοι ἀπό τήν πράξιν τῆς Ψωροκώσταινας, ἔβαλλαν καί οἱ ἄλλοι τό χέρι εἰς τήν τσέπην.
Νά ἀναφερθῶμεν βεβαίως, καί εἰς τήν ἄρνησιν ἀλλά καί πολεμικήν ἀρετήν καί φιλοπατρίαν τοῦ Σουλιώτη Τζίμα Ζέρβα εἰς τήν πλουσιοπάροχην προσφοράν τοῦ Ἀλῆ Πασᾶ διά νά ἐγκαταλείψη τό Σούλι, τοῦ γράφει: ''Βεζύρη Ἀλή Πασά, σ΄εὐχαριστῶ πολύ γιά τήν ἀγάπην πού ἔχεις γιά τά μένα, μον΄τά πουγκιά πού μοῦ γράφεις μέ τόν Μέτζο νά μοῦ στείλης, νά μήν μοῦ τά στείλης, γιατί δέν ξέρω νά τά μετρήσω καί δέν ξέρω τί νά τά κάνω, μόν καί ἀν ἤξερα πάλιν δέν εἶμαι εὐχαριστημένος νά σοῦ δίνω οὖτε ἕνα λιθάρι ἀπό τούς βράχους τῆς πατρίδος μου καί ὄχι νά φύγω ἀπό τό Σούλι διά τά πουγκιά σου. Τιμές καί δόξαις πού μοῦ τάζεις νά μοῦ δίνης δέν μοῦ χρειάζονται, γιατί εἰς ἐμένα πλοῦτος, δόξαις καί τιμές εἶναι τ΄ἄρματα μου, ὁπου μ΄ἐκείνα φυλάω τήν πατρίδα μου τήν ἐλευθερίαν μου καί τά παιδιά μου, τιμῶ τ΄ ὄνομα τοῦ Σουλιώτου καί ἀποθανατίζω καί τό δικό μου ὄνομα". Σούλι 4 Μαϊου 1801, Τζίμας Ζέρβας
Βαιβαίως ὑπάρχει λιγότερο τοῦ 0,5% πού δέν εἶναι Ἕλληνες. Ὁ Κολοκοτρώνης ὁμιλόντας πρός τούς μαθητάς τῆς Α΄ Λυκείου εἰς τήν Πνύκα τήν 7/10/1838 ὁ ὁποῖος τούς εἶπεν: «μερικοί γιά ταῖς δόξες καί ταῖς ἡδονές ἄφηναν τήν πίστην τους καί ἐγίνοντο μουσουλμάνοι». Ὁπότε τίθεται τό ἐρώτημα μήπως μερικοί, ἀπό τό 0,5% προέρχονται ἀπό τήν διασταύρωσιν κάποιας προγιαγιάς των πού πρωτίμησεν τάς ἡδονάς, εἰς τό χαρέμι τοῦ πασᾶ παρά νά γίνη Ζαλογίτισα καί τώρα σκέπτεται μέ τό μυαλό τῆς τσούλας προγιαγιάς του καί τοῦ βάρβαρου κατακτητή.
Ἕλληνα, Γίνου πάλιν Ἕλληνας διότι ὅλοι μέσα μας κρρύβομαι μας ἕναν πολεμιστήν, ἕναν Ἀχιλλέα, ἕναν Λεωνίδα, ἕναν Μ. Ἀλέξανδρον, ἕναν Μιλτιάδη, ἕναν Κ. Παλαιολόγον, ἕναν Κολοκοτρώνη, ἕναν Νικηταράν, καί ἕναν φιλόσοφον, ἕναν Πλάτωνα, ἕναν Σωκράτη, ἕναν Ἀριστοτέλην καί τόν πρῶτον θεμελιωτήν τοῦ Ἑλληνικοῦ πολιτισμοῦ τόν Μίνωα. Ὁ Μέγιστος τῶν φιλοσόφων Σωκράτης μας ἀφήνει ὡς παρακαταθήκην τό: "Μητρός τε καί πατρός καί τῶν ἄλλων προγόνων ἁπάντων τιμιώτερον ἔστιν ἡ Πατρίς καί σεμνότερον καί ἁγιώτερον καί ἐν μείζονι μοίρα καί παρά θεοῖς καί παρ’ ἀνθρώποις τοῖς ΝΟΥΝ ΕΧΟΥΣΙ"
ΕΛΛΑΣ Η ΕΥΓΝΩΜΟΝΟΥΣΑ
Αὐτός ὁ πίνακας κοσμοῦσεν τό πρωθυπουργικόν γραφεῖον. Φιλοτεχνήθηκεν ἀπό τόν Θεόδωρον Βρυσάκη τό 1858. Ἀναπαριστᾶ τούς ἥρωας τοῦ 1821, οἱ ὁποῖοι γονυπετεῖς προσφέρουν τήν ζωήν τους καί τήν περιουσίαν τους διά τήν ἀπελευθέρωσιν τῆς μητέρας Ἑλλάδος, αὐτή δέ εὐγνωμονεῖ τά παιδιά της. Τόσον πολύ ὡς φαίνεται ἐνοχλοῦσεν τόν κον Τσίπρα ἡ ἀπελευθέρωσις τῆς Ἑλλάδος ἀπό τούς τούρκους, ὁ ὁποῖος ἄμα τῇ εἰσόδῳ εἰς τό πρωθυπουργικόν γραφεῖον καί μάλιστα ὀλίγας ἡμέρας πρό τῆς 25ης Μαρτίου τόν ἐξωστράκισεν. Ὅταν ἔγινεν πρωθυπουργός ὀρκίστηκεν εἰς τήν (τιμήν του), τώρα ἐάν ὁ κος Τσίπρας ἔχει τιμήν, δῶστε τήν ἀπάντησιν ἐσεῖς.
ΜΠΑΡΑΜΠΟΥΤΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
Ἔμεῖς εἴμεθα οἱ ἀπόγονοι των, οἱ διάδοχοι των, οἱ κληρονόμοι των. Ἔδωσαν δέ τήν ζωή των εἰς τά πεδία τῶν μαχῶν διά νά μάς τήν κληροδοτήσουν Ἐλευθέραν, καί ἐμεῖς νά ἀναπνέωμεν τόν ἀέρα τῆς ἐλευθερίας, μέ τάς δικάς των θυσίας. Ὁφείλομεν, καί εἰς τόν παρόντα χρόνον, ἀλλά καί εἰς τό ἀπώτατον μέλον νά εἴμεθα εὐγνώμονες πρός τούς ἥρωας μας καί προγόνους μας.
Ὁ Μεγάλος ἥρωας μας Κολοκοτρώνης μέ τό δισάκκι του στον ὦμο γιά τόν δρόμο, πού μέσα θα εἶχε κάποιο ξεροκόματο, καμιά ἐλιά καί κανά παγούρι μέ νερό, διά νά ἀπελευθερώση τήν Ἑλλάδα καί ἐμᾶς ἀπό τόν βάρβαρον Τούρκο, ἐπεῖγεν νά ὁρκισθῆ εἰς τό Μοναστήριον τῆς Εὐαγγελλιστρίας τῆς Σκιάθου. Ἐνῶ, ἐάν ἐπιθυμοῦσεν θά ζοῦσεν μέσα στήν χλιδή καί τόν πλοῦτο, προσφέροντας τίς ὑπηρεσίες του στόν πασᾶ, μά δέν τό ἔπραξεν.
Μαζί του τότε στήν ὁρκωμοσία ἦσαν καί ἄλλοι μεγάλοι καπετανέοι, ὁ Μιαούλης, ὁ Παπαβλαχάβας, ὁ διδάσκαλος τοῦ Γένους Δημητριάδης, οἱ Λαζαίοι, ὁ Σταθάς, ὁ Νικοτσάρας, ὁ Τσάμης καί ἄλλοι. Τότε εἰς τό Μοναστήριον τῆς Εὐαγγελίστριας τῆς Σκιάθου ὅλα αὐτά τά πεινασμένα γιά ἐλευθερία παληκάρια ὁρκίστηκαν γιά τοῦ Χριστοῦ τήν Πίστη τήν Ἀγίαν καί τῆς Πατρίδος τήν Ἐλευθερίαν κάτω ἀπό τό πετραχήλι καί τάς εὐλογίας τοῦ Μοναχοῦ Νήφωνα. Ὁρκίστηκαν νά ἐλευθερώσουν την Πατρίδα μας ἀπό τήν σκλαβιά τῶν βαρβάρων, αἱμοχαρῶν καί ἀπολίτιστων τούρκων. Τότε δέ, ἐθεσπίσθει καί ἡ πρώτη σημαία τῆς ἐπαναστάσεως, ἡ ὁποία ἀποτελεῖτο ἀπό λευκόν Σταυρόν σέ γαλαζιο φόντο.
Ἕνα ἄλλο περιστατικό καί στιγμιότυπο τῆς ἐπαναστάσεως; Ἦταν παραμονή τοῦ Ἄϊ Βασίλη, καί ἐπῆγαν τά παιδιά νά ψάλλουν τά κάλαντα εἰς τό σπίτι τοῦ Νικηταρᾶ. Ἔτυχεν νά εἶναι ἐκεῖ καί ὁ θεῖος του ὁ Κολοκοτρώνης. Ὁ Νικηταράς γυρνώντας πρός τόν Κολοκοτρώνη τοῦ λέγει, μήπως ἔχεις χρήματα γιά νά φιλέψω τά παιδιά. Καί ὁ Κολοκοτρώνης γιά νά τόν πειράξη τοῦ λέγει, μά δέν ντρέπεσαι λιγάκι, κατζάμ καπετάνιος μέ τόσες δόξες νά ζητιανεύης, τί σόϊ στρατηγός εἶσαι. Καί ὁ Νικηταρᾶς τοῦ ἀπαντᾶ: "τό εἶχε ἡ μοίρα μου καπετάνιος να γίνω, μά δέν θέλω να κάμω πραμάτεια τό καπετανλίκι μου καί νά πλουταίνω. Πραματευτής δέν εἶμαι μπάρμπα".
Σεβαστέ Ἕλληνα ἔχεις ἀκούσει τήν λέξιν Ψωροκώσταινα, ὑπονοόντας τήν πρό ὁλίγων ἐτῶν πτωχήν Ἑλλάδα. Μόνον πού ἡ Ψωροκώσταινα, δέν ἦταν καθόλου ψωροκώσταινα, ἀλλά ἀντιθέτως μιά πολύ ὡραία Κυρία καί ἀρχόντισα ἀπό τήν Κυδωνιά, δηλαδή, ἀπό τό Ἀϊβαλί. Ἦταν ἡ Πανωραία Χατζηκώστα, ἡ ὁποία ἐκεῖ εἰς τό Ἀϊβαλί τό 1821 οἱ Τούρκοι σκότωσαν τόν ἄνδρα της καί τά παιδιά της. Ἔτυχεν νά ζήση, ὅπου πρῶτα ἐπῆγεν εἰς τά Ψαρᾶ, καί ἀπό ἐκεῖ εἰς τό Ναύπλιον. Ἐκεῖ διά νά ζήση ἔκανεν διάφορες ἐργασίες, τήν ἀχθοφόρον, τήν πλύστραν κ.τ.λ. τῆς ἔδωσαν τό παρατσούκλι ψωροκώσταινα. Τό 1826 διά τό πολύπαθον Μεσσολόγι ἐγένετο ἔρανος. Ἐπειδή τότε ὅλοι οἱ Ἕλληνες πεινοῦσαν, δέν ἦσαν πρόθυμοι εἰς τόν ἔρανον. Τότε διῆλθεν ἀπό ἐκεῖ ἡ Ψωροκώσταινα καί προθύμως εἶπεν: «Δέν ἔχω τίποτα ἄλλο ἀπό αὐτό τό ἀσημένιο δαχτυλίδι κι αὐτό τό γρόσι. Αύτά τά τιποτένια προσφέρω στό μαρτυρικό Μεσολόγγι». Τότε συγκινημένοι ἀπό τήν πράξιν τῆς Ψωροκώσταινας, ἔβαλλαν καί οἱ ἄλλοι τό χέρι εἰς τήν τσέπην.
Νά ἀναφερθῶμεν βεβαίως, καί εἰς τήν ἄρνησιν ἀλλά καί πολεμικήν ἀρετήν καί φιλοπατρίαν τοῦ Σουλιώτη Τζίμα Ζέρβα εἰς τήν πλουσιοπάροχην προσφοράν τοῦ Ἀλῆ Πασᾶ διά νά ἐγκαταλείψη τό Σούλι, τοῦ γράφει: ''Βεζύρη Ἀλή Πασά, σ΄εὐχαριστῶ πολύ γιά τήν ἀγάπην πού ἔχεις γιά τά μένα, μον΄τά πουγκιά πού μοῦ γράφεις μέ τόν Μέτζο νά μοῦ στείλης, νά μήν μοῦ τά στείλης, γιατί δέν ξέρω νά τά μετρήσω καί δέν ξέρω τί νά τά κάνω, μόν καί ἀν ἤξερα πάλιν δέν εἶμαι εὐχαριστημένος νά σοῦ δίνω οὖτε ἕνα λιθάρι ἀπό τούς βράχους τῆς πατρίδος μου καί ὄχι νά φύγω ἀπό τό Σούλι διά τά πουγκιά σου. Τιμές καί δόξαις πού μοῦ τάζεις νά μοῦ δίνης δέν μοῦ χρειάζονται, γιατί εἰς ἐμένα πλοῦτος, δόξαις καί τιμές εἶναι τ΄ἄρματα μου, ὁπου μ΄ἐκείνα φυλάω τήν πατρίδα μου τήν ἐλευθερίαν μου καί τά παιδιά μου, τιμῶ τ΄ ὄνομα τοῦ Σουλιώτου καί ἀποθανατίζω καί τό δικό μου ὄνομα". Σούλι 4 Μαϊου 1801, Τζίμας Ζέρβας
Βαιβαίως ὑπάρχει λιγότερο τοῦ 0,5% πού δέν εἶναι Ἕλληνες. Ὁ Κολοκοτρώνης ὁμιλόντας πρός τούς μαθητάς τῆς Α΄ Λυκείου εἰς τήν Πνύκα τήν 7/10/1838 ὁ ὁποῖος τούς εἶπεν: «μερικοί γιά ταῖς δόξες καί ταῖς ἡδονές ἄφηναν τήν πίστην τους καί ἐγίνοντο μουσουλμάνοι». Ὁπότε τίθεται τό ἐρώτημα μήπως μερικοί, ἀπό τό 0,5% προέρχονται ἀπό τήν διασταύρωσιν κάποιας προγιαγιάς των πού πρωτίμησεν τάς ἡδονάς, εἰς τό χαρέμι τοῦ πασᾶ παρά νά γίνη Ζαλογίτισα καί τώρα σκέπτεται μέ τό μυαλό τῆς τσούλας προγιαγιάς του καί τοῦ βάρβαρου κατακτητή.
Ἕλληνα, Γίνου πάλιν Ἕλληνας διότι ὅλοι μέσα μας κρρύβομαι μας ἕναν πολεμιστήν, ἕναν Ἀχιλλέα, ἕναν Λεωνίδα, ἕναν Μ. Ἀλέξανδρον, ἕναν Μιλτιάδη, ἕναν Κ. Παλαιολόγον, ἕναν Κολοκοτρώνη, ἕναν Νικηταράν, καί ἕναν φιλόσοφον, ἕναν Πλάτωνα, ἕναν Σωκράτη, ἕναν Ἀριστοτέλην καί τόν πρῶτον θεμελιωτήν τοῦ Ἑλληνικοῦ πολιτισμοῦ τόν Μίνωα. Ὁ Μέγιστος τῶν φιλοσόφων Σωκράτης μας ἀφήνει ὡς παρακαταθήκην τό: "Μητρός τε καί πατρός καί τῶν ἄλλων προγόνων ἁπάντων τιμιώτερον ἔστιν ἡ Πατρίς καί σεμνότερον καί ἁγιώτερον καί ἐν μείζονι μοίρα καί παρά θεοῖς καί παρ’ ἀνθρώποις τοῖς ΝΟΥΝ ΕΧΟΥΣΙ"
ΕΛΛΑΣ Η ΕΥΓΝΩΜΟΝΟΥΣΑ
Αὐτός ὁ πίνακας κοσμοῦσεν τό πρωθυπουργικόν γραφεῖον. Φιλοτεχνήθηκεν ἀπό τόν Θεόδωρον Βρυσάκη τό 1858. Ἀναπαριστᾶ τούς ἥρωας τοῦ 1821, οἱ ὁποῖοι γονυπετεῖς προσφέρουν τήν ζωήν τους καί τήν περιουσίαν τους διά τήν ἀπελευθέρωσιν τῆς μητέρας Ἑλλάδος, αὐτή δέ εὐγνωμονεῖ τά παιδιά της. Τόσον πολύ ὡς φαίνεται ἐνοχλοῦσεν τόν κον Τσίπρα ἡ ἀπελευθέρωσις τῆς Ἑλλάδος ἀπό τούς τούρκους, ὁ ὁποῖος ἄμα τῇ εἰσόδῳ εἰς τό πρωθυπουργικόν γραφεῖον καί μάλιστα ὀλίγας ἡμέρας πρό τῆς 25ης Μαρτίου τόν ἐξωστράκισεν. Ὅταν ἔγινεν πρωθυπουργός ὀρκίστηκεν εἰς τήν (τιμήν του), τώρα ἐάν ὁ κος Τσίπρας ἔχει τιμήν, δῶστε τήν ἀπάντησιν ἐσεῖς.
ΜΠΑΡΑΜΠΟΥΤΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ