Μπορεί να έχει υπάρξει γενική λαϊκή κατακραυγή για την περίπτωση των επτά νεοσύλλεκτων οπλιτών αλβανικής καταγωγής, οι οποίοι φωτογραφήθηκαν κάνοντας την γνωστή αλβανική χειρονομία
και στέλνοντας στα αζήτητα την πλήρη διαστρέβλωση της ρήσης του
Ισοκράτη περί «ημετέρας παιδείας», αλλά φαίνεται ότι υπάρχουν και
εξαιρέσεις. Όχι, δεν αναφερόμαστε ούτε στους γραφικούς αριστεριστές -
«αντιρατσιστές» ούτε στην… Τατιάνα Στεφανίδου, η οποία μπορεί να μην
συνομιλεί ούτε κατά διάνοια με Χρυσαυγίτες, αλλά δεν έχει πρόβλημα να
υπερασπίζεται τα άτομα αυτά μέσα από την εκπομπή της.
Η αναφορά μας έγκειται στο πρόσωπο του δημοσιογράφου Σταύρου Τζίμα, ο οποίος στην «Καθημερινή» υπό τον τίτλο «Η “δίκη” των νεοσύλλεκτων» γράφει, μεταξύ άλλων και τα εξής: «Δεν
υπάρχει κανένας λόγος να τους ρίξουμε βορά στον αλβανικό εθνικισμό
γιατί θέλησαν να δείξουν μ΄αυτόν τον ανόητο τρόπο την αγάπη τους προς
τον τόπο καταγωγής, την πατρίδα των γονέων τους».
Πριν συνεχίσουμε, θα πρέπει να τονίσουμε ότι η Βόρειος Ήπειρος και η Αλβανία δεν αποτελούν σε καμία περίπτωση άγνωστα αντικείμενα για τον Τζίμα. Μάλιστα, στο παρελθόν έχει γράψει και ένα βιβλίο για την υπόθεση της ΜΑΒΗ (1994/1995), υπό τον τίτλο «Στον αστερισμό του εθνικισμού», με τα γραφόμενά του μέσα να προκαλούν αγανάκτηση για το περιεχόμενο των συμπερασμάτων του. Αυτό, όμως, είναι μια άλλη ιστορία. Επί του προκειμένου, ο Τζίμας, αν και θεωρεί καταδικαστέα την πράξη τους, δείχνει να αντιφάσκει στα γραφόμενά του. Μιλώντας για «την αγάπη τους προς τον τόπο καταγωγής, την πατρίδα των γονέων τους», ο Τζίμας ουσιαστικά αποδέχεται ότι η Πατρίδα τους, το Έθνος τους, είναι η Αλβανία και όχι η Ελλάδα.
Μπορεί με τις γνωστές γραφειοκρατικές διαδικασίες να πολιτογραφήθηκαν ως Έλληνες (πόσο επίκαιρο, άραγε, ακούγεται το σύνθημα «Έλληνας δεν γίνεσαι με μια υπογραφή»;), αλλά τόσο η καρδιά τους όσο και οι πράξεις τους δείχνουν ότι είναι αλβανοί «μέχρι το κόκκαλο». Και δεν χρειάζεται, φυσικά, να επαναλάβουμε το κλασικό ερώτημα για το τι θα έπρατταν σε μια ενδεχόμενη σύγκρουση Ελλάδος - Αλβανίας, καθώς η συγκεκριμένη πράξη στην οποία προέβησαν δίνει την κατάλληλη απάντηση.
Προς το τέλος, όμως, του κειμένου του ο Τζίμας λέει και τα εξής: «Υπάρχουν δεκάδες χιλιάδες παιδιά μεταναστών από την Αλβανία, ενταγμένα στην ελληνική κοινωνία, αγαπούν την Ελλάδα αλλά και τον τόπο από τον οποίο έλκουν την καταγωγή τους. Αυτοί οι νέοι θα κληθούν να υπηρετήσουν στις Ένοπλες Δυνάμεις μας και θα ήταν εγκληματικό με το που θα διαβούν την πύλη του στρατοπέδου να τους οδηγήσουμε στον θάλαμο των δυνάμει “εχθρών του έθνους” στέλνοντάς τους με αυτό τον τρόπο κατευθείαν στην αγκαλιά του ακραίου αλβανικού εθνικισμού. Και κάτι ακόμα για την υπόθεση του Μεσολογγίου: η διοίκηση του στρατεύματος οφείλει να προστατεύσει αυτά τα παιδιά όταν θα σταλούν στις μονάδες στα σύνορα. Δεν πρέπει να επιτρέψει στους πάσης φύσεως “εκπαιδευτές” να τα κατασπαράξουν».
Καταρχάς, θέλουμε να πιστεύουμε ότι όταν ο Τζίμας μιλάει για «παιδιά μεταναστών από την Αλβανία» δεν αναφέρεται στα παιδιά των Βορειοηπειρωτών που βρίσκονται στην Ελλάδα. Κάτι τέτοιο θα αποτελούσε προσβολή για τα Ελληνόπουλα με καταγωγή από την κατεχόμενη (όσο κι αν αυτό πιθανότατα ενοχλεί τον Τζίμα) Βόρειο Ήπειρο. Από εκεί και πέρα, το μόνο «εγκληματικό» βρίσκεται στην πιθανή σκέψη κάποιων να επαναλάβουν τέτοιους είδους ανθελληνικές χειρονομίες και πολύ περισσότερο μια ενδεχόμενη σκέψη τους να προχωρήσουν σε πιο ακραίες κινήσεις.
Όσο για την προτροπή του προς την «διοίκηση του στρατεύματος» ότι «οφείλει να προστατεύσει αυτά τα παιδιά όταν θα σταλούν στις μονάδες στα σύνορα. Δεν πρέπει να επιτρέψει στους πάσης φύσεως “εκπαιδευτές” να τα κατασπαράξουν», τι ακριβώς θέλει να πει; Τι εννοεί ως «κατασπάραγμα»; Ποιο είναι το ακριβές περιεχόμενό του; Μήπως επιζητεί γι αυτούς «ειδική μεταχείριση», την ώρα που τα Ελληνόπουλα που κατάγονται από την Χώρα αυτή και την αγαπούν (καθώς μία είναι η Πατρίδα κύριε Τζίμα) θα ξεθεώνονται μέσα στο κρύο και την βροχή ή τον καυτό ήλιο και την αφόρητη ζέστη;
Ο κάθε συνειδητοποιημένος Έλληνας είναι σίγουρο ότι θα βγάλει τα συμπεράσματά του.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ
Πριν συνεχίσουμε, θα πρέπει να τονίσουμε ότι η Βόρειος Ήπειρος και η Αλβανία δεν αποτελούν σε καμία περίπτωση άγνωστα αντικείμενα για τον Τζίμα. Μάλιστα, στο παρελθόν έχει γράψει και ένα βιβλίο για την υπόθεση της ΜΑΒΗ (1994/1995), υπό τον τίτλο «Στον αστερισμό του εθνικισμού», με τα γραφόμενά του μέσα να προκαλούν αγανάκτηση για το περιεχόμενο των συμπερασμάτων του. Αυτό, όμως, είναι μια άλλη ιστορία. Επί του προκειμένου, ο Τζίμας, αν και θεωρεί καταδικαστέα την πράξη τους, δείχνει να αντιφάσκει στα γραφόμενά του. Μιλώντας για «την αγάπη τους προς τον τόπο καταγωγής, την πατρίδα των γονέων τους», ο Τζίμας ουσιαστικά αποδέχεται ότι η Πατρίδα τους, το Έθνος τους, είναι η Αλβανία και όχι η Ελλάδα.
Μπορεί με τις γνωστές γραφειοκρατικές διαδικασίες να πολιτογραφήθηκαν ως Έλληνες (πόσο επίκαιρο, άραγε, ακούγεται το σύνθημα «Έλληνας δεν γίνεσαι με μια υπογραφή»;), αλλά τόσο η καρδιά τους όσο και οι πράξεις τους δείχνουν ότι είναι αλβανοί «μέχρι το κόκκαλο». Και δεν χρειάζεται, φυσικά, να επαναλάβουμε το κλασικό ερώτημα για το τι θα έπρατταν σε μια ενδεχόμενη σύγκρουση Ελλάδος - Αλβανίας, καθώς η συγκεκριμένη πράξη στην οποία προέβησαν δίνει την κατάλληλη απάντηση.
Προς το τέλος, όμως, του κειμένου του ο Τζίμας λέει και τα εξής: «Υπάρχουν δεκάδες χιλιάδες παιδιά μεταναστών από την Αλβανία, ενταγμένα στην ελληνική κοινωνία, αγαπούν την Ελλάδα αλλά και τον τόπο από τον οποίο έλκουν την καταγωγή τους. Αυτοί οι νέοι θα κληθούν να υπηρετήσουν στις Ένοπλες Δυνάμεις μας και θα ήταν εγκληματικό με το που θα διαβούν την πύλη του στρατοπέδου να τους οδηγήσουμε στον θάλαμο των δυνάμει “εχθρών του έθνους” στέλνοντάς τους με αυτό τον τρόπο κατευθείαν στην αγκαλιά του ακραίου αλβανικού εθνικισμού. Και κάτι ακόμα για την υπόθεση του Μεσολογγίου: η διοίκηση του στρατεύματος οφείλει να προστατεύσει αυτά τα παιδιά όταν θα σταλούν στις μονάδες στα σύνορα. Δεν πρέπει να επιτρέψει στους πάσης φύσεως “εκπαιδευτές” να τα κατασπαράξουν».
Καταρχάς, θέλουμε να πιστεύουμε ότι όταν ο Τζίμας μιλάει για «παιδιά μεταναστών από την Αλβανία» δεν αναφέρεται στα παιδιά των Βορειοηπειρωτών που βρίσκονται στην Ελλάδα. Κάτι τέτοιο θα αποτελούσε προσβολή για τα Ελληνόπουλα με καταγωγή από την κατεχόμενη (όσο κι αν αυτό πιθανότατα ενοχλεί τον Τζίμα) Βόρειο Ήπειρο. Από εκεί και πέρα, το μόνο «εγκληματικό» βρίσκεται στην πιθανή σκέψη κάποιων να επαναλάβουν τέτοιους είδους ανθελληνικές χειρονομίες και πολύ περισσότερο μια ενδεχόμενη σκέψη τους να προχωρήσουν σε πιο ακραίες κινήσεις.
Όσο για την προτροπή του προς την «διοίκηση του στρατεύματος» ότι «οφείλει να προστατεύσει αυτά τα παιδιά όταν θα σταλούν στις μονάδες στα σύνορα. Δεν πρέπει να επιτρέψει στους πάσης φύσεως “εκπαιδευτές” να τα κατασπαράξουν», τι ακριβώς θέλει να πει; Τι εννοεί ως «κατασπάραγμα»; Ποιο είναι το ακριβές περιεχόμενό του; Μήπως επιζητεί γι αυτούς «ειδική μεταχείριση», την ώρα που τα Ελληνόπουλα που κατάγονται από την Χώρα αυτή και την αγαπούν (καθώς μία είναι η Πατρίδα κύριε Τζίμα) θα ξεθεώνονται μέσα στο κρύο και την βροχή ή τον καυτό ήλιο και την αφόρητη ζέστη;
Ο κάθε συνειδητοποιημένος Έλληνας είναι σίγουρο ότι θα βγάλει τα συμπεράσματά του.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ