Το υπ΄αριθμόν ένα πρόβλημα της Ελλάδας, η υπογεννητικότητα,
επανέρχεται στο προσκήνιο, ύστερα από τα νέα στοιχεία που έρχονται στην
δημοσιότητα και τα οποία κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για το τεράστιο
μέγεθος του προβλήματος.
Μιλώντας για το συγκεκριμένο ζήτημα ο προϊστάμενος του Τμήματος
Φυσικής και Μεταναστευτικής Κίνησης Πληθυσμού της ΕΛ.ΣΤΑΤ. Κωνσταντίνος
Βούλγαρης έκανε λόγο για «μη αναστρέψιμη σε έναν βαθμό» εικόνα,
προσθέτοντας ωστόσο ότι η μετανάστευση (!) και η αύξηση των γεννήσεων
ενδεχομένως να μπορούν να αντισταθμίσουν εν μέρει την κατάσταση.
Σύμφωνα με τον Βούλγαρη, η μείωση των γεννήσεων στην Ελλάδα άρχισε τη δεκαετία του ’80. Την περίοδο εκείνη περιορίστηκαν οι γεννήσεις σε 100.000 ετησίως, από 150.000 που ήταν έως τότε. Περίπου το 2000 υπήρξε ενθαρρυντική άνοδος στον αριθμό (120.000 ετησίως), όμως δεν κράτησε πολύ, αφού σήμερα οι γεννήσεις δεν ξεπερνούν τις 90.000 τον χρόνο, «κάτι που δημιουργεί πρόβλημα γήρανσης του πληθυσμού».
Όπως σημειώνει ο Βούλγαρης: «Τα τελευταία χρόνια οι θάνατοι είναι περισσότεροι από τις γεννήσεις. Πριν από το 2010 η αναλογία αυτή μπορούσε να καλυφθεί από τη μετανάστευση, αφού οι άνθρωποι που έρχονταν στη χώρα ήταν περισσότεροι από εκείνους που την εγκατέλειπαν».
Ο ίδιος καταλήγει: «Σήμερα η εικόνα που παρουσιάζει η Ελλάδα είναι αυτή του φαινομένου της “αρνητικής μετανάστευσης”». Παρόμοιες δυσοίωνες προβλέψεις είχαν προκύψει προ μηνός και από έρευνα του οργανισμού διαΝΕΟσις, σύμφωνα με την οποία το 2050 ο πληθυσμός της Ελλάδας υπολογίζεται πως θα είναι μειωμένος κατά 800.000 έως 2.500.000 σε σχέση με σήμερα (από 8.300.000 έως 10.000.000). Στην ίδια έρευνα αναφερόταν ακόμα πως οι ανήλικοι κάτω των 14 ετών δεν θα ξεπερνούν το 14% του συνολικού πληθυσμού, μετατρέποντας την Ελλάδα σε «έρημη χώρα με άδεια σχολεία και χώρους εργασίας».
Τα στοιχεία που παρουσιάστηκαν είναι ενδεικτικά του τεράστιου προβλήματος για την επιβίωση του Έθνους που συνιστά η υπογεννητικότητα. Και φυσικά, η (λαθρο)μετανάστευση δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να αποτελέσει την λύση στο τεράστιο αυτό πρόβλημα, θυμίζοντας τις ανάλογες «προτάσεις - λύσεις» του Μουζάλα, του Ξυδάκη και άλλων εθνομηδενιστών, στο πλαίσιο της προσπάθειας της μετατροπής του εθνικά ομοιογενούς Λαού της Χώρας σε ετερογενή πληθυσμό αλλοδαπών.
Αλλά σε μια Χώρα όπου τα παιδιά καταμετρώνται ως… τεκμήρια φορολόγησης, όλα τα απίθανα είναι πιθανά πλέον.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ