Παρήλθαν ήδη τρία ολόκληρα χρόνια από την αποφράδα εκείνη 1η Νοεμβρίου του 2013. Τρία
χρόνια στα οποία το υποτιθέμενο «δημοκρατικό» Καθεστώς όχι μόνο δεν
φρόντισε να βρει τους ενόχους και να τους οδηγήσει ενώπιον της
Δικαιοσύνης, αλλά αντίθετα, επιχείρησε και επιχειρεί να σκεπάσει σε
πέπλο λήθης τη Μνήμη των Συντρόφων μας.
Τ’ απόγευμα εκείνης της πρώτης του Νοεμβρίου, το Καθεστώς εξαπέλυσε
το ύστατο χαρτί του, στο απεγνωσμένο του σχέδιο για την ανάσχεση της
λαϊκής επιρροής του Λαϊκού Εθνικιστικού Κινήματος. Οι παράνομες διώξεις
βλέπετε και οι προφυλακίσεις ακόμη του Αρχηγού, βουλευτών και φίλων του
Κινήματος, δεν έφεραν το προσδοκώμενο για τους αντιπάλους μας
αποτέλεσμα. Οι σφαίρες ήταν το ύστατο «δημοκρατικό επιχείρημα», για να
συμμορφωθούν οι σχεδόν μισό εκατομμύριο Έλληνες που είχαν το θράσος να
στηρίζουν το Κίνημα των Εθνικιστών.
Εκεί που δεν μπορούσε να φτάσει το παραλήρημα πουλημένων πολιτικάντηδων και ξεφτιλισμένων δημοσιογράφων, εκεί που δεν άγγιζε καν η χρυσοπληρωμένη λάσπη των στρατευμένων κονδυλοφόρων, θα έφταναν τα όπλα των παρακρατικών σκυλιών που ανέλαβαν την εγκληματική αποστολή που το Καθεστώς τους ανέθεσε.
Από τον τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας μέχρι και τον τελευταίο «δημοκράτη» αυτού του δύσμοιρου τόπου, μια ένοχη σιωπή απλώθηκε, σιωπή έμμεσης επικρότησης της εγκληματικής ενέργειας των υπηρετών της εξουσίας. Η Αριστερά πανηγύριζε για δύο δολοφονημένους Χρυσαυγίτες και η Δεξιά επειδή θεωρούσε πως η τρομοκρατία θα οδηγούσε τους ψηφοφόρους της Χρυσής Αυγής στην αγκαλιά της. Όσο για τους επαγγελματίες της δημοσιογραφίας… Εκείνοι που σήμερα μυξοκλαίγονται τάχα για ένα πνιγμένο στο Αιγαίο λαθρομετανάστη, ενημέρωναν τότε την κοινή γνώμη πως μάλλον πρόκειται για ξεκαθάρισμα λογαριασμών της νύχτας. Εις εξ αυτών μάλιστα, Πρετεντέρης στο όνομα, παρατηρούσε τους δολοφόνους για την απόφασή τους να χτυπήσουν απόγευμα, καθώς οι δρόμοι ήταν γεμάτοι κόσμο και θα μπορούσε να είχε σκοτωθεί και κανένας άνθρωπος!
Αυτά έλεγαν οι «ανθρωπιστές» και «δημοκράτες» οι οποίοι έρχονται σήμερα να μας παραδώσουν μαθήματα σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Πρώτη Νοεμβρίου του 2016 και οι διαμορφωτές της αποχαύνωσης του Ελληνικού Λαού δεν βρήκαν ούτε μισή λέξη να πουν για την δολοφονία των δύο Εθνικιστών στο Ηράκλειο. Δεν είναι μόνο ο ψευδεπίγραφος ανθρωπισμός και η δήθεν ευαισθησία τους, αλλά είναι και η μνήμη τους επιλεκτική. Και η αναπνοή τους ακόμη, ελέγχεται από το χρήμα και την εξουσία. Γι’ αυτό τους περιφρονήσαμε τότε, γι’ αυτό θα τους περιφρονούμε πάντα.
Δυστυχώς για το «συνταγματικό» τόξο των δολοφόνων, υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες, ίσως και εκατομμύρια Ελλήνων, που δεν ξεχνούν. Διότι εμείς οι Εθνικιστές δεν περιμένουμε την τηλεόραση να δημιουργήσει ήρωες για λογαριασμό μας. Τα ονόματα των Φουντούλη και Καπελώνη δεν θα παίξουν στα κανάλια του μίσους και της διαπλοκής, έχουν όμως χαραχτεί στις καρδιές των αγωνιστών της Εθνικής Ιδέας. Γι’ αυτό και η Μνήμη τους θα είναι αιώνια.
Κι αν ο τιτάνιος Αγώνας του Κινήματός μας θα πρέπει να συνεχιστεί με ακόμη ισχυρότερο ζήλο, είναι για να βρουν αντίκρισμα τα λόγια της μητέρας του Γιώργου Φουντούλη πάνω απ’ το μνήμα του Συντρόφου μας: «μόνο γι’ αυτό ζω παιδί μου, για να τους δω να συλλαμβάνονται και να τιμωρούνται».
Δεν τρέφουμε αυταπάτες πως θα συλληφθούν και θα τιμωρηθούν οι δολοφόνοι. Το ίδιο το Καθεστώς τους ανέθεσε τις δολοφονίες, εκείνοι απλώς πάτησαν τη σκανδάλη. Αγωνιζόμαστε όμως, με όλη τη δύναμη της καρδιάς μας και με Πίστη χαλύβδινη, για την οικοδόμηση του Εθνικού μας Κράτους για το οποίο έχουμε την ακλόνητη πεποίθηση πως δεν θα αφήσει πέτρα όρθια μέχρι να ξετρυπώσει τους ενόχους και να τους οδηγήσει ενώπιον της Δικαιοσύνης.
Το Καθήκον συνεπώς όλων μας, είναι διττό: να διατηρήσουμε άσβεστη τη φλόγα της Μνήμης των δύο νεαρών Συναγωνιστών και να καταδείξουμε στο Καθεστώς των δολοφόνων πως απέτυχε και τώρα θα πρέπει να αναμένει την παραδειγματική του Τιμωρία.
Ευάγγελος Καρακώστας
Αντεπίθεση