Οι ακλόνητες αλήθειες που παρουσιάστηκαν με ατράνταχτα επιχειρήματα το απόγευμα της Τρίτης στην Βουλή από τον Αρχηγό της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ, Νίκο Μιχαλολιάκο στην διευρυμένη Κοινοβουλευτική Ομάδα του κόμματος οδήγησαν
σε έντονους πονοκεφάλους και με εμφανή σημάδια λύσσας τα εγχώρια
«ορφανά» της αλήστου μνήμης ιμπεριαλιστικής Σοβιετικής Ένωσης.
Ήταν τόσο εμφανής η σύγχυση, ο πανικός και η οργή των ΚΚΕδων
σοβιετόδουλων, ώστε στο ρυπαρό έντυπο του «Ριζοσπάστη» έχουν δύο
διαφορετικές αναφορές στην ομιλία του Αρχηγού του Κινήματος των Ελλήνων
Εθνικιστών.
Δεν χρειάζεται να πούμε κάτι για τα όσα προσπαθούν
να παρουσιάσουν ως απάντηση στα ντοκουμέντα που παρουσίασε η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ
στην Βουλή για την ενδοτική στάση του ΚΚΕ στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο το
1940, καθώς τα «επιχειρήματα» της κομματικής φυλλάδας του ΚΚΕ κινούνται
ανάμεσα στην γελοιότητα και το απύθμενο θράσος, με κοινό παρονομαστή
πάντοτε την μόνιμη παραχάραξη της Ιστορικής Αλήθειας.Ας σταθούμε, όμως, για λίγο στα όσα γράφουν προς το τέλος για άλλη αναφορά του Αρχηγού της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ. Γράφουν, λοιπόν, ότι: «ρίχνοντας νερό στο μύλο του αλυτρωτισμού, είπε ότι “για τους Έλληνες Εθνικιστές τα σύνορα της καρδιάς μας βρίσκονται στην Τραπεζούντα, στην Σαμψούντα, στην Σινώπη, στην Ιωνία και στην Κωνσταντινούπολη. Στις σκλαβωμένες πατρίδες και, ναι, κάποτε θα γίνουν η Ελλάδα της καρδιάς μας και θ αποκτήσουν ξανά την ελευθερία του” ».
Οι ιδεολογικοί απόγονοι εκείνων που έκαναν προδοτική-αντιπολεμική προπαγάνδα στο μικρασιατικό μέτωπο, εκείνοι που πανηγύριζαν με την σύμπραξη της Σοβιετικής Ένωσης με την κεμαλική Τουρκία, εκείνοι που εντελώς ανθελληνικά και ξεδιάντροπα έγραψαν στη φυλλάδα τους τον Ιούλιο του 1935, ότι «όχι μόνο δεν λυπηθήκαμε για την αστικοτσιφλικάδικη ήττα στην Μικρά Ασία, αλλά και την επιδιώξαμε», είναι απολύτως αναμενόμενο να… σεληνιάζονται όταν ακούνε Συνειδητοποιημένους Έλληνες να λένε ότι τα σύνορα της καρδιάς τους βρίσκονται εκεί που οι ελληνόφωνοι κομμουνιστές πρόδωσαν με τις κατάπτυστες ενέργειές τους.
Γι΄αυτό, άλλωστε και ο κομμουνισμός θα παραμένει πάντοτε κάτι
απολύτως ξένο και πολύ περισσότερο συνειδητά εχθρικό απέναντι στον
Ελληνισμό.