Έχουμε πολλάκις γράψει ότι η όλη υπόθεση με την αδειοδότηση των
καναλιών είναι απλώς μία διαμάχη του πολιτικού συστήματος, η οποία δεν
αφορά τους Έλληνες πολίτες. Είτε με την διαπλοκή του Σύριζα,
είτε με την διαπλοκή του Πασόκ και της ΝΔ, ο άμοιρος Ελληνικός Λαός δεν
θα γνωρίσει πραγματική ενημέρωση, αλλά απλώς την προπαγάνδα της μίας ή
της άλλης πλευράς.
Ειδικότερα στην περίπτωση του Λαϊκού Εθνικιστικού Κινήματος,
ακόμα και ο πιο αδαής ψηφοφόρος αντιλαμβάνεται την μεθόδευση του
συστηματικού «μαύρου», το οποίο σε συνδυασμό με την λάσπη και την
συκοφαντία αποτελούν ένα όπλο του συστήματος εναντίον της Χρυσής Αυγής.
Δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι δεν προβάλλονται ποτέ οι θέσεις
της Χρυσής Αυγής, αλλά το «ρεπορτάζ» πάντα περιορίζεται στα πλαίσια της
συκοφαντίας, για την οποία έχουν φτάσει να ζητάνε συγγνώμες κατόπιν δικαστικών εντολών.Θα μπορούσαμε, λοιπόν, να πούμε ότι όσον αφορά την αδειοδότηση των καναλιών, διεξάγεται ένας αγώνας γαλάζιων, ροζ και πράσινων διαπλεκόμενων για την επικράτησή τους. Η κόντρα, όμως, αυτή αναδεικνύει και μία άλλη, ενδιαφέρουσα αυτή τη φορά, πτυχή της πολιτικής σκηνής της χώρας που δεν είναι άλλη από τα κυκλώματα εκβιαστών και τις παρεμβάσεις που ανέτως κάνουν στην Δικαιοσύνη οι δύο πλευρές.
Μία παρωδία εκτυλίσσεται τις τελευταίες ημέρες στο ΣτΕ, το οποίο καλείται να κρίνει την συνταγματικότητα ή μη του περιβόητου νόμου Παππά. Οι δικαστές «σπάνε πόδια», «παθαίνουν εμφράγματα» και γενικώς κάνουν οτιδήποτε είναι δυνατόν, προκειμένου η συγκεκριμένη συνεδρίαση να μην πραγματοποιηθεί ποτέ. Βεβαίως, δεν είμαστε σε θέση να κρίνουμε ιατρικά περιστατικά, αυτό είναι αρμοδιότητα του θεράποντος ιατρού και επαφίεται στην συνείδησή του. Όμως είναι εξόχως περίεργο το γεγονός πως σε κάθε συνεδρίαση του ΣτΕ κάτι «προκύπτει».
Το γεγονός πως «ροζ» υπόθεση μέλους του ΣτΕ βγήκε στα «μανταλάκια» αυτή τη συγκεκριμένη περίοδο από την εφημερίδα του Σύριζα, καθώς και οι δύο άνευ ουσιαστικού λόγου παραιτήσεις αντιπροέδρων του ΣτΕ δείχνουν ότι υπάρχουν δύο (τουλάχιστον...) αντίρροπα κυκλώματα εκβιαστών που προσπαθούν να εκμαιεύσουν την επιθυμητή, για αυτούς, απόφαση. Τραγελαφικό, βεβαίως, το γεγονός πως οι εκβιάζοντες στη μία περίπτωση και εκβιαζόμενοι στην επόμενη περίσταση, αλληλοκαταγγέλλονται και παριστάνουν τις «αθώες κορασίδες», με πρωτοσέλιδους τίτλους.
Παραμένει μέχρι τώρα άγνωστο το ποια από τις δύο διαπλοκές θα κερδίσει την διελκυστίνδα της ισχύος. Θα παρεμβληθεί μία συζήτηση στη Βουλή κατά την οποία οι πολιτικοί αρχηγοί του «συνταγματικού τόξου» θα αφήσουν για μία και μόνη φορά την συναίνεση που επιδεικνύουν στα μνημόνια και την λαθρομετανάστευση και θα «διασταυρώσουν τα ξίφη τους» για το χρώμα της διαπλοκής.
Το βέβαιο συμπεράσματα που μπορεί κάποιος να εξάγει από την όλη υπόθεση είναι τα εξής:
α) Μόνο η Χρυσή Αυγή διαθέτει την πολιτική βούληση να χτυπήσει και τις δύο διαπλοκές που λυμαίνονται την εν Ελλάδι ενημέρωση και την καταντούν προπαγάνδα. Και αυτό διότι έχει υπάρξει θύμα και των δύο κυκλωμάτων, που λυμαίνονται την πολιτική ζωή της χώρας.
β) Μπορεί το ζήτημα των τηλεοπτικών αδειών να είναι όντως αδιάφορο για τον Ελληνικό Λαό, όμως το γεγονός ότι μέσω αυτού του ζητήματος φανερώθηκαν οι δύο αντίρροπες τάσεις της διαπλοκής τον αφορά άμεσα στην ζωή του και θα πρέπει να αγωνιστεί για να θέσει και τις δύο στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας