Γράφει ο Σ. Παιδάκος
Πάμπολλα τα
κατορθώματα και άλλες τόσες οι αναφορές για τα ανδραγαθήματα του
Ελληνικού Στρατού στα αλβανικά βουνά, όπου αντιμετώπιζαν την πάνοπλη
ιταλική επέλαση. Και καλό είναι αυτά να μην λησμονούνται γιατί αποτελούν
μέρος για την αναπτέρωση του Εθνικού ιδεώδους. Πέρα λοιπόν από τις
ηρωικές πράξεις των πρωταγωνιστών της αμυντικής γραμμής , υπάρχει και ο
άμαχος πληθυσμός στα μετόπισθεν, όπου εκεί γινόταν μία άλλη μάχη,
άγνωστη σε πολλούς από εμάς. Για να κρατηθεί το μέτωπο των Ελλήνων στην
αλβανική μεθόριο έπρεπε κάποιοι στα μετόπισθεν να δώσουν τον δικό τους
αγώνα, που ήταν κυρίως αγώνας σθένους και πυγμής. Ποιοι ήταν οι αφανείς
ήρωες εκείνης της εποχής που σε πολλές των περιπτώσεων ξεπέρασαν και τον
εαυτό τους.
Ήταν σύσσωμος ο Ελληνικός λαός, από το άσημο σχολιαρόπαιδο
μέχρι τον Βασίλισσα Φρειδερίκη. Η Φρειδερικη, εκτός του ότι έθεσε υπό
την αιγίδα της την «Φανέλα του Στρατιώτη», ανέλαβε προσωπικά συλλογή και
την αποκατάσταση των ορφανών του πολέμου. Δεν είναι λίγες οι φορές που ή
ίδια προσωπικά μετέβαινε σε περιοχές συχνά δυσπρόσιτες για να
επιτελέσει το έργο της. Ο σύλλογος «Φανέλα του Στρατιώτη» αποτελούνταν
από γυναίκες που έπλεκαν μάλλινες κάλτσες και πουλόβερ και μετέπειτα
αποστέλλονταν στο μέτωπο, και όλα αυτά σε καθημερινή βάση. Για εκείνη
την εποχή αποτελούσε άθλο η ημερήσια παραγωγή άνω των 3000 ρούχων μόνο
στην περιοχή των Αθηνών. Άλλη σημαντική προσφορά στον αγώνα έδωσαν οι
γυναίκες της Πίνδου που εκτός από το κουβάλημα των πυρομαχικών μέχρι και
δρόμους άνοιγαν με τους κασμάδες για τις ανάγκες του Ελληνικού Στρατού.
Στις πόλεις και τα χωριά οργανώθηκαν σύλλογοι που μάζευαν από τσιγάρα
μέχρι ρούχα για τις ανάγκες των πολεμιστών μας. Η εκκλησία,
πρωτοστατούντος του μητροπολίτου Χρύσανθου, μάζεψε και διέθεσε για την
εποχή εκείνη το αστρονομικό ποσό του μισού δις δραχμών και τα οποία
διατέθηκαν όλα για αγορά ειδών πρώτης ανάγκης αλλά και στο κράτος για
πολεμικό υλικό. Η εκκλησία περίθαλψε και αυτή ορφανά του πολέμου, αλλά
συγκρότησε και πολλαπλούς συλλόγους που μέριμνά τους ήταν η περίθαλψη
των τραυματιών του μετώπου, η συλλογή ρούχων και ειδών πρώτης ανάγκης.
Οι απλοί κληρικοί πήραν τα βουνά δίνοντας θάρρος και στήριξη στους
φαντάρους μας. Που’ σε Φίλη ν ‘ακούσεις. Αξιοσημείωτη ήταν και η
προσφορά της νεολαίας της ΕΟΝ* (μέλη της υπήρξαν οι Θεοδωράκης -( όχι
του ποταμιού) – και ο Γλέζος), η οποία άρχισε, κατόπιν εντολής το ίδιου
του Μεταξά, να οργανώνει την παθητική αεράμυνα στις μεγάλες πόλεις ήδη
από το 1939. Τα μέλη της νεολαίας έπαιρναν σβάρνα τις γειτονιές και
μοίραζαν ενημερωτικά έντυπα αντιμετώπισης αεροπορικών βομβαρδισμών. Τα
βράδια πέρναγαν από τις γειτονίες των μεγαλουπόλεων και εφιστούσαν την
προσοχή των πολιτών ώστε να μην υπάρχουν αναμμένα φώτα στα σπίτια ενόψει
αεροπορικών επιδρομών. Η ΕΟΝ πέρα από αυτό της το καθήκον συνέλεγε
τρόφιμα και φάρμακα τα οποία απέστελλε στο μέτωπο. Στην περιοχή των
Αθηνών είχαν σχηματιστεί κλιμάκια που βοηθούσαν οικογένειες ακόμη και
στη συγκομιδή του ελαιοκάρπου. Σημαντική επίσης προσφορά της ΕΟΝ, και δη
των μεγαλυτέρων παιδιών, ήταν ότι συνόδευαν τους τραυματισμένους του
μετώπου στα κέντρα περίθαλψης και στα νοσοκομεία.
Είναι
πράγματι συγκινητική και αξιέπαινη η προσπάθεια όλων των αμάχων που
έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό, συμβάλλοντας με τον τρόπο τους στη νίκη
των Ελλήνων.
Ζήτω η 28η Οκτωβρίου 1940!
*
υπάρχει μία πολύ καλή αναφορά, πέρα από πολιτικές σκοπιμότητες, για την
προσφορά της ΕΟΝ κατά τη διάρκεια του Ελληνοϊταλικού πολέμου στο βιβλίο
της Μ. Πετράκη «1940 -Ο άγνωστος πόλεμος».
Διαβάστε περισσότερα:https://ethnikismos.net/