Μπορεί κάποτε η Τρίτη και 13 να ήταν αποφράδα ημέρα για τον Ελληνισμό, σήμερα όμως δεν δικαιολογούμαστε λέγοντας ότι φταίει η Τρίτη και η δεκάτη-τρίτη αυτής, μιας και μόνοι μας βγάζουμε τα μάτια μας. Λαίλαπα φορολογίας ετοιμάζεται να εκτοξεύσει προς πάσα κατεύθυνση η κυβέρνηση και η μισή Ελλάδα ασχολείται με το τι θα γίνει και τι όχι στο κόμμα της ψοφοδεξιάς.
Έξι ώρες πάλευαν οι αντιπρόσωποι των υποψήφιων γαλάζιων και τελικά, το μόνο που κατάφεραν ήταν μία τρύπα στο νερό. Ούτε αντιπρόσωποι των υποψηφίων προέδρων της Αμερικής να ήταν, τρομάρα τους. Απέκλεισαν λέει, οι δύο πλευρές των αντιπροσώπων, τις εκλογές στο πρώτο δεκαήμερο του Νοεμβρίου. Διάβαζα χθες ότι την 1η Νοεμβρίου αρχίζει και επίσημα το κυνήγι για το κόκκινο ελάφι στην γηραιά Αλβιόνα. Εκεί το σπορ θεωρείται γκλαμουράτο, όχι όπως τα δικά μας που ξεποδαριάζεσαι για να φας μια φτερούγα. Υποπτεύομαι όμως, και γι αυτό και ο καυγάς στη Συγγρού, ότι από το κυνήγι του ελαφιού δεν θα μπορούσαν να λείψουν τα πολιτικά ρετιρέ που εκπροσωπούνται τουλάχιστον από δύο γαλάζιους υποψήφιους. Στα παρασκήνια της Συγγρού ακούγεται ότι ή φθηνότερη πρόταση για τη διεξαγωγή των εκλογών κατατέθηκε από τη singular logic. Απορρίφθηκε, όπως μαθαίνω από κάποιες πλευρές, με το αιτιολογικό της αδιαφάνειας της διαδικασίας. Βέβαια και η Χρυσή Αυγή έχει κάνει ανάλογες καταγγελίες, κατά τις εθνικές εκλογές, αλλά ουδείς μπήκε στον κόπο να ασχοληθεί. Οι γαλάζιοι υπολογίζουν το κόστος των εκλογών κοντά στο ένα εκατομμύριο ευρώ. Δείτε την πρόταση που κατατέθηκε: «Σύμφωνα με τον προϋπολογισμό που κατατέθηκε χθες, περί τις 200.000 ευρώ είναι το κόστος για την εταιρεία που θα αναλάβει το έργο, 139.000 ευρώ το κόστος των ψηφοδελτίων και άλλων υλικών, ενώ πλέον των 600.000 ευρώ θα ανέλθει το κόστος για την προμήθεια των τερματικών, όπου θα γίνεται η καταγραφή όσων ψηφίζουν ώστε να αποφευχθούν διπλοψηφίες, και για την απασχόληση των χειριστών τους για δύο Κυριακές.». Η υπόθεση είναι για γέλια και για κλάματα. Βλέπουμε μέρες τώρα ένα αλληλοφάγωμα μεταξύ των υποψήφιων της γαλάζιας παράταξης. Αλήθεια αν κληθούν αυτοί οι κύριοι μεθαύριο να πάρουν την τύχη της Ελλάδος στα χέρια τους, πως θα συγκυβερνήσουν, όταν στα απλά πράγματα δεν μπορούν να συνεννοηθούν; Αυτό βέβαια που προξενεί μεγαλύτερη εντύπωση είναι ότι, δεν υπάρχει εμπιστοσύνη μεταξύ τους, κάτι που σε ένα κόμμα, υποτίθεται εξουσίας, είναι ότι χειρότερο μπορεί να συμβεί, όχι τόσο για το κόμμα, όσο για αυτούς που θα βρίσκονται υπό την εξουσία των. Η εμπιστοσύνη και η φαγωμάρα ανέκαθεν ήταν το σήμα κατατεθέν , όλων των αστικών κομμάτων, όταν βρίσκονταν στην διαδικασία εκλογής νέου αρχηγού. Η δεξιά πάντως κρατά τα πρωτεία σε αυτόν τον τομέα, μιας και οι καβγάδες τους κρατούν μήνες και βάλε. Αν αυτά εξέλειπαν θα μπορούσε ένα κόμμα εξουσίας, αν ήθελε, να ασκήσει πολιτική σοβαρή για τον Τόπο μας. Αλλά όλοι αυτοί κόπτονται μόνο για το πολιτικό τους τομάρι, και από εκεί και πέρα ας γίνουν όλα στάχτη και μπούλμπερη. Όταν σε ένα κόμμα δεν υπάρχει εμπιστοσύνη μεταξύ των στελεχών, δεν υπάρχει λόγος να υφίσταται ως πολιτικός φορέας, μιας και εκ των προτέρων γνωρίζεις τι θα επακολουθήσει, όταν αυτοί βρεθούν στη νομή της εξουσίας. Σταθερότητα, πολιτικό σθένος, και συμπαγή πολιτικό κορμό, σήμερα μόνο η Χρυσή Αυγή είναι σε θέση να επιδείξει, καθιστώντας βέβαιο, ότι αυτό αποτελεί και δείγμα γραφής για το μέλλον της Χώρας μας.