Αν πας σ’ ένα κρεοπωλείο και ζητήσεις πέντε χοιρινές σπαλομπριζόλες, τότε ο κρεοπώλης, αφού τοποθετήσει το κατάλληλο κομμάτι κρέατος πάνω στο κούτσουρο, θ’ αρχίσει τον τεμαχισμό του με τον μπαλτά. Γιατί κόβονται οι μπριζόλες καθ’ αυτόν τον τρόπο; Πολύ απλά, γιατί υπάρχει η αντίδραση από το ξύλο. Αν δεν υπήρχε το ξύλο θα καθίστανται δύσκολη η κατακρεούργηση. Το ίδιο συμβαίνει και στο χώρο της παιδείας. Αν δεν υπήρχαν αυτά που έγιναν παλαιότερα, πολύ δύσκολα ο κ. Μπαλτάς, θα έβρισκε πρόσφορο έδαφος ώστε να εφαρμόσει τις ιδεολογικές του αγκυλώσεις, σ’ έναν τόσο ευαίσθητο τομέα. Αυτό βέβαια που προξενεί αλγεινή εντύπωση, δεν είναι τόσο οι νοσηρές εφαρμογές του κ. Μπαλτά, όσο η αντίδραση που προβλήθηκε και προκλήθηκε από μεριά της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως και όχι μόνο. Οι κόπτοντες σήμερα για θέματα παιδείας, σοσιαλιστές και οι συμπαρατρεχάμενοι δεξιοί, ήταν αυτοί που έδωσαν το έναυσμα για την αποσάθρωση της παιδείας, δεκαετίες πριν.
Φωνασκούν σήμερα για τις καταλήψεις και για το πανεπιστημιακό άσυλο, αλλά αυτοί οι ίδιοι επέτρεψαν να διεισδύσει και να φωλιάσει για τα καλά στους πανεπιστημιακούς χώρους το σαράκι που ονομάζεται αριστερά. Και όλα με τις ελευθεριάζουσες απόψεις που μας κουβάλησε ο «κηπουρός» από τας Παρισίους το 1974. Από τότε εορτάζουμε και το …… πολυτεχνείο! ! !
Τρία χρόνια αργότερα, η μασονοδεξιά, έδωσε την πρώτη μπαλταδιά στην παιδεία με την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση του Ράλλη. Κατάργηση της καθαρεύουσας και καθιέρωση της δημοτικής γλώσσας. Εκεί ήταν που άρχισε η κατακρεούργηση της γλώσσας. Μάλιστα η τότε αντιπολίτευση, του ληστοπασόκ, είχε προτείνει και την εφαρμογή του μονοτονικού συστήματος. Ο Ράλλης απάντησε περί αυτού: «δεν είναι ακόμη ο καιρός για την εφαρμογή του μονοτονικού». Μονοτονικό μπορεί να μην υπήρχε στην Ελλάδα, υπήρχε όμως στο ανατολικό μπλόκ και συγκεκριμένα στα πανεπιστήμια «κούτβ», όπου διδάσκονταν προπαγάνδα οι Ζαχαριάδηδες και λοιποί προοδευτικοί, απλά έναν συνειρμό έκανα. Έξι χρόνια αργότερα και συγκεκριμένα τον Ιανουάριο του 1982, με κάπως ανώμαλο κοινοβουλευτικό τρόπο, περνά απ’ τη βουλή η κατάργηση του πολυτονικού συστήματος, και η καθιέρωση του μονοτονικού. Όλα επί κυβερνήσεως ΠΑΣΟΚ. Αυτή ήταν η δεύτερη μπαλταδιά για την παιδεία, όσο βέβαια και για την πολύ όμορφη γλώσσα μας. Ένα μήνα μετά καταργήθηκε και η μαθητική ποδιά, με τους ψηφίσαντες το νόμο, να ομιλούν περί πλουραλισμού, δημοκρατίας και άλλα τέτοια φαιδρά.
ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΑΠΟΡΡΥΘΜΙΣΗ
Μετά από αυτήν την κατακρεούργηση της γλώσσας και των αξιών, ήταν πλέον εύκολος και προσπελάσιμος ο δρόμος και για άλλες εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις, για να φθάσουμε στα σημερινά χάλια του εκπαιδευτικού μας συστήματος.
Αυτό είναι το ποιόν αλλά και το αμαρτωλό παρελθόν, αυτών που κατεύθυναν την παιδεία προς τη διάλυση της. Αυτοί είναι που άνοιξαν την Κερκόπορτα για να μπορεί ο κάθε μπαλτάς να αλωνίζει εις βάρος της πολύτιμης αυτής παρακαταθήκης που μας άφησαν οι πρόγονοί μας. Αυτοί είναι που κόπτονται σήμερα για το κατάντημα της παιδείας, σκόπιμα ξεχνώντας τις πράξεις των ομοϊδεατών τους.
(ΥΓ): Ο αριστερών πεποιθήσεων Κορνήλιος Καστοριάδης είχε πει: «Τώρα για το μονοτονικό. Αν δεν θέλετε κύριοι του Υπουργείου να κάνετε φωνητική ορθογραφία, τότε πρέπει ν’ αφήσετε τους τόνους και τα πνεύματα, γιατί αυτοί που τους βάλανε, ξέρανε τι κάνανε. Δεν υπήρχαν στα αρχαία ελληνικά, γιατί απλούστατα υπήρχαν μέσα στις ίδιες τις λέξεις. Αυτοί, οι Κριαράς και οι άλλοι (…) που έκαναν αυτές τις μεταρρυθμίσεις -αυτό παρακαλώ να γραφτεί στις εφημερίδες- δεν ξέρουν τι είναι γλώσσα. Δεν ξέρουν αυτό που γνώριζε η κόρη μου στα τρία της χρόνια. Μάθαινε μία λέξη και μετά έψαχνε για τις συγγενείς της. Αυτό είναι μια γλώσσα. Ένα μάγμα, ένα πλέγμα, όπου οι λέξεις παράγονται οι μεν από τις δε, όπου οι σημασίες γλιστράνε από τη μια στην άλλη, είναι μια οργανική ενότητα από την οποία δεν μπορείς να βγάλεις και να κολλήσεις πράγματα, δυνάμει μιας ψευτοκυβέρνησης, καθισμένος σ’ ένα γραφείο στο υπουργείο Παιδείας. Η κατάργηση των τόνων και των πνευμάτων είναι η κατάργηση της ορθογραφίας, που είναι τελικά η καταστροφή της συνέχειας. Ήδη τα παιδιά δεν μπορούν να καταλάβουν Καβάφη, Σεφέρη, Ελύτη, γιατί αυτοί είναι γεμάτοι από τον πλούτο των αρχαίων ελληνικών. Δηλαδή πάμε να καταστρέψουμε ό,τι κτίσαμε πριν λίγα χρόνια; Αυτή είναι η δραματική μοίρα του σύγχρονου ελληνισμού»»