«Η διαφθορά είναι διάχυτη στην ελληνική κοινωνία. Το κόστος της φθάνει τα 33 δισ. ευρώ ετησίως, συνεπώς αν για 10 χρόνια δεν είχαμε φαινόμενα διαφθοράς, θα είχε εκλείψει το δημόσιο χρέος της χώρας», είπε ο γενικός επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης Λέανδρος Ρακιντζής, σε δημόσια συζήτηση σε γνωστό βιβλιοπωλείο των Αθηνών. Μάλιστα, μερικά από τα ευτράπελα κακοδιαχείρισης και διαφθοράς που κατέγραψε ο επιθεωρητής κατά την πολυετή εργασία του, διηγήθηκε στο κοινό που παρακολουθούσε τη συζήτηση. Ιδού ένα από αυτά: «Γιατρός δημόσιου νοσοκομείου διατηρούσε ιδιωτικό ιατρείο. Απασχόλησε το ΣΔΟΕ για τις μεγάλες καταθέσεις του. Όταν τον έπιασαν στα πράσα στο ιδιωτικό ιατρείο με επτά πελάτες να περιμένουν να εξετασθούν, δήλωσε πως είναι συγγενείς του και τους είχε καλέσει για τα γενέθλιά του, ανεξάρτητα, αν κανείς εκ των καλεσμένων δεν κρατούσε δώρο ή έστω μια τούρτα (!)».
Αυτά διαβάζουμε από το χθεσινό τύπο. Το ότι η διαφθορά είναι διάχυτη πάνω στο σώμα της Ελληνικής κοινωνίας είναι πασίγνωστο. Όπως πασίγνωστη είναι και η αναισθησία που διέπει τον πολιτικό κόσμο της Χώρας μας, μιας και η δημόσια συζήτηση του κ. επιθεωρητή έγινε την περασμένη Τετάρτη, ουδείς εκ των πρώτων συγκινήθει. Μπορεί το όλο θέμα να μοιάζει με ενέργειες που γίνονται για αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης από την σημερινή ψηφοφορία στη βουλή για τα προααπαιτούμενα, αλλά σε βάθος δείχνει και μία από τις μεγαλύτερες παθογένειες της Ελληνικής κοινωνίας. Θυμάστε την περίπτωση όπου, ο Ζορό του βορρά ( Ψωμιάδης), μείωσε πρόστιμο που επεβλήθη από το ΣΔΟΕ σε βενζινοπώλη; Αν θυμάμαι καλά η μείωση στο πρόστιμο ήταν πολύ μεγάλη, από 80000 € το έφθασε στις 5000€, αλλά θυμάμαι πολύ καλά ότι ο παραβάτης τύγχανε και εκ των παλαιοτέρων ψηφοφόρων του Ζορό. Αυτό συμβαίνει επί καθημερινής βάσεως σε ολάκερη την Ελληνική επικράτεια.Από τη μία το ΣΔΟΕ καταγράφει παραβάσεις, και από την άλλη οι έχοντες πολιτική στήριξη (υπουργό, βουλευτή, πολιτευτή) ξε-καταγράφουν τις παραβάσεις. Τώρα θα τυγχάνει και κανένας που δεν έχει μπάρμπα στην Κορώνη και θα πληρώνει τα σπασμένα για όλους τους άλλους. Αυτό συμβαίνει από συστάσεως του Ελληνικού κράτους. Το αλισβερίσι που γίνεται μεταξύ πολιτικών και ψηφοφόρων συντηρεί τους πρώτους εσαεί στην εξουσία, τους δεύτερους να βολεύονται κοιτώντας μόνο το τομάρι τους, με το όλο θέμα να κατατρώει τις σάρκες της Ελλάδος. Είναι το λεγόμενο πελατειακό κράτος, ένα από τα οικοδομήματα που πρέπει κάποτε να αρχίσει να γκρεμίζεται. Ουδείς λέγει ότι το κράτος είναι δίκαιο απέναντι στους πολίτες. Αν συνέβαινε κάτι τέτοιο, ούτε υψηλοί φόροι θα υπήρχαν, αλλά ούτε θα υφίσταται και λόγοι οι πολίτες να φοροδιαφεύγουν. Το ότι το κράτος είναι άδικο δεν σημαίνει ότι πρέπει και ο πολίτης να γίνει το ίδιο με το κράτος. Το ότι το κράτος κλέβει τους πολίτες δεν σημαίνει ότι και οι πολίτες πρέπει να κλέβουν το κράτος. Το να χάνουμε την αξιοπρέπεια μας φιλώντας κατουρημένες ποδιές, μας καθιστά το ίδιο και χειρότερους από αυτούς που μας κυβερνούν. Έχουμε την δυνατότητα να κάνουμε το κράτος να αλλάξει; Έχουμε την δυνατότητα αυτή, κάνοντας όμως αρχή από τον εαυτό μας. Μόνο η διαφοροποίησή μας από τους κυβερνώντες θα επιφέρει και την πραγματική αλλαγή γύρω μας.
Εκ των πραγμάτων τα συμπεράσματα οδηγούν μόνο στον Λαϊκό Σύνδεσμο. Εκ των πραγμάτων είναι οι μόνοι που δεν είχαν και δεν έχουν αλισβερίσια με τη διαφθορά και τα διαπλεκόμενα συμφέροντα.Εκ των πραγμάτων, θα πει κάποιος, η Χρυσή Αυγή είναι σκληρή. Όντως είναι σκληρή. Ρίξε όμως μια ματιά γύρω σου να δεις τι έχει η Χρυσή Αυγή να αντιμετωπίσει και θα διαπιστώσεις του λόγου το ασφαλές.