Γράφει ο Σ. Παιδάκος
Για να υπάρχει η δυνατότητα του πολιτικού κατεστημένου να διατηρείται στην εξουσία, πρέπει να καταφεύγει στη μέθοδο του λαϊκισμού. Ό,τι χειρότερο μπορεί να συμβεί στο όνομα, υποτίθεται, της δημοκρατίας. Πάρτε μία γεύση από τους προεκλογικούς λόγους των πολιτικάντηδων, στο τριήμερο που μας πέρασε:
Τσίπρας: «Οι παλιοί πολιτικοί μάς έσπρωξαν στο χαντάκι, μας γέμισαν χρέη».
Μεϊμαράκης: «Δεν θα εφαρμόσουμε τα μέτρα για τους αγρότες».
Θεοδωράκης: «Να μπει ένα τέλος στον φαύλο κύκλο της άγριας φορολογίας ».
Φώφη: «Έχει έρθει η ώρα να επιστρέψει η ελπίδα στην Ελλάδα ».
Το «σύστημα» λοιπόν, κατάφερε να μεταδίδει αυτόν τον λαϊκισμό στους πολίτες της Χώρας μας, με τους δεύτερους να ανταποκρίνονται άμεσα σε αυτόν.
Και όπως λέει ο θυμόσοφος λαός μας, με ένα σμπάρο δύο τρυγόνια, και οι πολιτικοί βολεύονταν εσαεί με την συνεχή επανεκλογή τους, αλλά και οι πολίτες-όχι όλοι- που μασούσαν κανένα κοκαλάκι για τις «προσφερόμενες» υπηρεσίες τους. Και όσο λαΐκιζαν οι πολιτικοί τόσο ο κόσμος ζητούσε και έπαιρνε. Είτε με ανεκπλήρωτες υποσχέσεις στυλ κάθαρσης, είτε με παροχές. Ωστόσο η μέθοδος του λαϊκισμού έχει και τις επιπτώσεις της. Και στην περίπτωση της Χώρας μας εκτός από επίπονες είναι και μακροχρόνιες. Ο επιβαλλόμενος λαϊκισμός κατάφερε, δυστυχώς, να μας μετατρέψει σε απαθής χαρακτήρες. Είναι σαν να βλέπουμε το λόφο να καίγεται απέναντι από το σπίτι μας, και να μην πράττουμε τα αυτονόητα. Όταν όμως η φωτιά φτάνει στην αυλή μας, τότε να φωνάζουμε «βοήθεια καιγόμαστε». Σε αυτό ακριβώς μετεξελίχτηκαν οι σημερινοί Έλληνες. Δεν μου αρέσει που το λέω, αλλά είναι η πραγματικότητα. Η μετεξέλιξή μας αυτή εφαρμόστηκε, και εφαρμόζεται, σε πολλές πτυχές της σημερινής Ελληνικής κοινωνίας. Πάρτε παράδειγμα το πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης. Όλοι μας παρακολουθούμε από τους δέκτες μας το χάλι που επικρατεί στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου. Το πρόβλημα αφορά βραχυπρόθεσμα όλη την Ελληνική επικράτεια. Πάραυτα, πέρα από τους νησιώτες συμπολίτες μας, που βιώνουν αυτά τα περιστατικά σε πραγματικό χρόνο, ο πραγματικός χρόνος για μας, που δεν βρισκόμαστε εκεί, φαντάζει πολύ μακρινός. Αλλά αυταπατόμαστε. Ακούω ορισμένους που λένε «εμείς είμαστε μακριά από τα νησιά. Δεν έχουμε ανάγκη.». Το συμπέρασμα που γεννάται αυτόματα είναι ότι, αν δεν αλλάξουμε εμείς, που βρισκόμαστε μακριά από το πρόβλημα, τότε δεν θα αλλάξει και η γενική, πέρα από εμάς, κατάσταση. Ίσα-ίσα που κάποια στιγμή θα επιδεινωθεί προς το χειρότερο. Αυτό το είχε επισημάνει κάποτε ο J.F Kennedy και απευθυνόμενος στους αμερικανούς πολίτες είπε: «μη ρωτάτε τι θα κάνει το κράτος για σας, αλλά τι θα κάνετε εσείς για το κράτος». Εδώ στην Ελλάδα συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Και πέρα από τις ευθύνες που αναλογούν στους σαπιοπολιτικούς μας, εμείς οι υπόλοιποι φέρουμε τεράστιο μερίδιο ευθύνης. Μπορεί να κατηγορήσουμε τους πολιτικούς ότι διασπάθισαν δημόσιο χρήμα, δεν μπορούμε να τους κατηγορήσουμε για λαϊκισμό, από τη στιγμή που εμείς οι ίδιοι τον δεχόμαστε και τον αποδεχόμαστε, απλά για να κάνουμε τις δουλειές μας. Ο αρχηγός μας είπε καθαρά και ξάστερα ότι, για να ξαναγίνει κράτος η Ελλάδα, πρέπει όλοι να βάλουμε πλάτη. Και είναι πολύ εύκολο να γίνει, αρκεί να γυρίσουμε την πλάτη μας σε όλους αυτούς που λυμαίνονται για σαράντα και πλέον έτη τη δόλια τη Χώρα μας. Η επιλογή της ψήφου μας στον Λαϊκό Σύνδεσμο είναι επιτακτική καθώς και Εθνική ανάγκη. Το μέλλον του τόπου χρειάζεται θυσίες, θυσίες που δεν μπορούν να γίνουν από μόνες τους.