Γράφει ο Σ. Παιδάκος
Ο σύριζα εκλέχτηκε κυβέρνηση βροντοφωνάζοντας τα συνθήματα, καταγγελία του μνημονίου, διαγραφή του χρέους , έξοδος απ’ τη λιτότητα και άλλα συναφή. Πέντε μήνες πέρασαν από την ανάληψη της εξουσίας από την αριστερά και το μόνο που κατάφεραν οι λαοσώστες της κυβέρνησης είναι ένα τίποτα. Η κυβέρνηση δεν κινείται ούτε μνημονιακά αλλά ούτε και αντιμνημονιακά. Κινείται με λογική Σύριζα. Κατάφεραν τα ταμειακά διαθέσιμα της Χώρας μας να τα «προσφέρουν», με όλη τη σημασία της λέξεως, στους δανειστές-τοκογλύφους, με αποτέλεσμα να έχει ξεμείνει η Χώρα μας από ρευστό. Υπολογίζονται σε πάνω από επτά ΔΙΣ ευρώ αυτά που δόθηκαν σε εξωτερικές δανειακές υποχρεώσεις της Ελλάδας, από την ανάληψη της εξουσίας απ’ τον Σύριζα. Εγώ που δεν είμαι οικονομολόγος, αν ευαγγελιζόμουν αυτά που έλεγε ο Τσίπρας προεκλογικά, μετεκλογικά θα πάγωνα τις εξωτερικές δανειακές υποχρεώσεις, με αποτέλεσμα να πιέσω τους δανειστές μας για τα αυτονόητα.
Ποια τα αυτονόητα; Κύριοι, θα τους έλεγα, εφόσον πήρα εντολή από το λαό μου για διαγραφή του χρέους καθώς και για καταγγελία του μνημονίου, μέχρι να συμφωνήσουμε, παγώνω τις χρηματικές υποχρεώσεις της Χώρας μου προς το εξωτερικό. Αυτό θα ήταν θηλιά στο λαιμό των διεθνών τοκογλύφων, που θα αναγκάζονταν θέλοντας και μη να κάτσουν να με ακούσουν. Όπως η κυβέρνηση λέει ότι την εκβιάζουν οι δανειστές, η παραπάνω επισήμανση μου, θα ήταν ο εκβιασμός της κυβέρνησης προς τους δανειστές. Εκτός του ότι, με αυτό τον τρόπο θα πετύχαινα την χρονική επιμήκυνση των διαπραγματεύσεων, συνάμα δεν θα άφηνα και τις εσωτερικές δαπάνες της Χώρας μας στο έλεος του θεού. Αν επίσης βρισκόμουν στη θέση που βρέθηκε ο πρωθυπουργός, κατά την κοινή συνέντευξη που παρέθεσαν με την καγκελάριο Μέρκελ στο Βερολίνο, θα έπιανα εξ απροόπτου τη καγκελάριο θέτοντας το ερώτημα: «γιατί δε δίνεται την δυνατότητα στην Ελλάδα να προχωρήσει σε μέρος της διαγραφής του χρέους της, τη στιγμή που η χώρα σας έπραξε το ίδιο, τέσσερις φορές στο παρελθόν;» Όπως σας προείπα, οικονομολόγος και διαπραγματευτής δεν είμαι. Αν όμως είμαι εγώ, σε θέση, να κάνω αυτές τις απλές επισημάνσεις, που θα τις έκανα ούτως ή άλλως, αν βρισκόμουν σε θέση ιδιώτη με ανάλογα προβλήματα με αυτά που αντιμετωπίζει σήμερα η Ελλάδα μας, φανταστείτε τι δυνατότητες, κατά πολύ περισσότερο απ’ τις δικές μου, έχουν αυτοί που μας κυβερνούν. Τίποτα από τα παραπάνω δεν έπραξε η νέα κυβέρνηση. Σκόπιμα ή εν αγνοία της, θα το δείξει το εγγύς μέλλον.
Απόδειξη του παραπάνω συλλογισμού μου, ήταν η απάντηση της αρχιτοκογλύφου κ. Λαγκάρντ, σε σχετική ερώτηση που της απεύθυνε Έλληνας δημοσιογράφος από τον σταθμό άλφα, χθες, 20-6-015,. Τη ρώτησε εν ολίγοις: «τη στιγμή που το ΔΝΤ επισήμανε την αναδιάρθρωση του Ελληνικού χρέους με επιχειρήματα, πώς αυτό το πράγμα δεν προχωράει ;» η απάντηση της κ. Λαγκάρντ ήταν αφοπλιστική:«αυτά τα θέματα λύνονται με διάλογο. Για να υπάρξει διάλογος πρέπει να συνομιλήσουμε με ενήλικες». Όλος ο καθεστωτικός δημοσιογραφικός κόσμος της Ελλάδος, τους πέντε τελευταίους μήνες χαρακτηρίζει την διαπραγματευτική ικανότητα της Χώρας μας, ως έκθεση ιδεών. Δυστυχώς, αγαπητοί αναγνώστες, αυτή είναι η πικρή αλήθεια. Εκλέξαμε ως κυβέρνηση ένα περιφερόμενο τσίρκο.
Οι παραπάνω, επίσης, επισημάνσεις μου, τεκμηριώνονται από τη συνέντευξη που έδωσε ο Ν. Μιχαλολιάκος στη Realnews, όπου μεταξύ άλλων είπε: «επιτέλους η κυβέρνηση πρέπει να αποφασίσει να κυβερνήσει. Η «δημιουργική ασάφεια» εξελίσσεται σε ολοκληρωτική καταστροφή της ελληνικής οικονομίας. Ας πάρουν επιτέλους μία απόφαση. Η οικονομία καταρρέει και αυτοί δεν κάνουν τίποτε να σταματήσουν την καταστροφή της».