Διαχρονικό κείμενο του Γ. Δημητακόπουλου, Συνταξιούχου Εκπαιδευτικού
Πρωταγωνιστής του λουτρού αίματος ήταν ο περιβόητος Άρης
Βελουχιώτης. Πρόκειται για την πιο εγκληματική φυσιογνωμία της νεωτέρας
Ελλάδος, που κάποιοι όμως σήμερα επιχειρούν να αγιοποιήσουν και να
δοξάσουν, ως το σύμβολο της «εθνικής μας αντίστασης». Ποιος
ήταν στην πραγματικότητα ο Άρης Βελουχιώτης; Το πραγματικό του όνομα
ήταν Αθανάσιος Κλάρας. Το κομματικό ψευδώνυμο που του κόλλησαν οι
σύντροφοί του, ήταν «Μιζέριας». Γεννήθηκε το 1905 στην Λαμία και υπήρξε…
αιώνιος φοιτητής της Γεωπονικής Σχολής, αλλά και κλέφτης, ψεύτης,
λωποδύτης, πλαστογράφος και κοινός κατάδικος των φυλακών. Το 1923 έγινε
και κομμουνιστής.
1ον) Υπ’ αριθμόν 988/24.07.1925 Απόφαση Πλημ/κείου Θεσσαλονίκης: Δύο (2) ετών φυλάκιση για κλοπή.
2ον) Υπ’ αριθμόν 1254/20.09.1929 Απόφαση Πλημ/κείου Αθηνών: Εικοσαήμερη φυλάκιση για αυτοδικία.
3ον) Υπ’ αριθμόν 509/23.05.1930 Απόφαση Πλημ/κείου Αθηνών: Δύο (2) μήνες φυλάκιση για αντίσταση κατά της αρχής.
4ον) Υπ’ αριθμόν 108/25.06.1934 Απόφαση Πλημ/κείου Αθηνών: Τέσσερις (4) μήνες φυλάκιση για πλαστογραφία.
5ον) Υπ’ αριθμόν 849/05.09.1934 Απόφαση Πλημ/κείου Μυτιλήνης: ενός (1) μηνός φυλάκιση για πλαστογραφία.
6ον) Υπ’ αριθμόν 13030/20.09.1934 Απόφαση Πλημ/κείου Αθηνών: Δυόμιση μήνες φυλάκιση για ψευδορκία.
7ον) Υπ’ αριθμόν 1835/03.11.1937 Απόφαση Πλημ/κείου Αθηνών: Τριών (3) μηνών φυλάκιση για πλαστογραφία.
8ον) Υπ’ αριθμόν 1989/1939 Απόφαση Πλημ/κείου Αθηνών: Έξι (6) μηνών φυλάκιση για ψευδορκία.
Τα πάντα, μέχρι και… καρέκλες σούφρωνε ο αρχικλέφταρος και αρχιαπατεώνας «πρωτοκαπετάνιος»! Διαβάστε την ακόλουθη ιστορία, δημοσιευμένη στο βιβλίο «Κουραδοκόφτης» του υπεραριστερού συγγραφέως Ηλία Πετροπούλου και θα καταλάβετε: «Το 1942-43 είχε αρχίσει ν’ ακούγεται ευρύτερα το όνομα του Βελουχιώτη. Μια μέρα, ενώ έγραφα τα μαθήματά μου, έστηνα αυτί για να παρακολουθήσω την κουβέντα του πατέρα μου με τον αδερφό του, οπότε τον άκουσα να λέει: Αλέξη, ξέρεις ποιος είναι αυτός ο Βελουχιώτης; Ο θείος μου δεν ήξερε. Και ο πατέρας μου του εξήγησε: είναι ο Κλάρας που μας έκλεψε τις καρέκλες! Όταν έφυγε ο θείος Αλέξης, ρώτησα τον πατέρα μου τι είχε συμβεί. Και τότε άκουσα τη σχετική αφήγησή του. Γύρω στα 1930, ο πατέρας μου και ο θείος Αλέξης είχανε, για λίγα χρόνια, ένα θερινό κινηματογράφο στο Θησείο, όπου χρησιμοποιούσαν καρέκλες ενοικιασμένες από μια αποθηκάρα. Ένα Φθινόπωρο, λοιπόν, ήρθανε τα κάρα και φορτώσανε τις επιστρεφόμενες καρέκλες, που όμως δεν κατέληξαν ποτέ στον προορισμό τους. Την επομένη κατέφτασε ο ιδιοκτήτης της αποθηκάρας και ζήταγε τις καρέκλες του, προς μεγάλην απορία του πατέρα μου. Τελικώς και οι δύο κατέβηκαν στην πιάτσα των κάρων, στο Μοναστηράκι, για να λύσουν το μυστήριο. Οι καραγωγείς τους διαβεβαίωσαν ότι είχανε αφήσει τις καρέκλες στο τάδε οικόπεδο, σύμφωνα με τις οδηγίες που τους είχε δώσει ένας νεαρός απεσταλμένος του πατέρα μου. Όμως ο πατέρας μου δεν είχε στείλει κανέναν απεσταλμένο. Έτσι, όλοι μαζί κατέληξαν στη Γενική Ασφάλεια, που εντόπισε στο τάκα-τάκα τον δράστη – ήταν ο Κλάρας, ο μετέπειτα Βελουχιώτης».
Διαβάστε περισσότερα στο Εθνικισμός.net