Εάν το δημοψήφισμα αποτελεί τον ανώτατο υπερκομματικό τρόπο έκφρασης
του Λαού σε κορυφαία θέματα, τότε γιατί οι κυβερνώντες (και δεν
αναφερόμαστε μόνο στην νυν κυβέρνηση) αποφεύγουν να θέσουν την συμφωνία
των Πρεσπών στην κρίση του Ελληνικού Λαού; Ποιοι (και γιατί) είναι αυτοί
που φοβούνται το δημοψήφισμα και το αναμενόμενο αποτέλεσμά του;
Το φοβάται, καταρχάς η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, γιατί
γνωρίζει εκ των προτέρων ότι το αποτέλεσμα της Λαϊκής Ετυμηγορίας θα
είναι συντριπτικά υπέρ του «ΟΧΙ». Το φοβάται, γιατί για μια
ακόμη φορά ο Ελληνικός Λαός θα βρει μια εξαιρετική ευκαιρία να
αποδοκιμάσει τα ανθελληνικά σχέδια, όπως άλλωστε έκανε και στις 5
Ιουλίου 2015. Το φοβάται, γιατί δεν αντέχει νέο εξευτελισμό
ολοκληρωτικής αλλαγής της Λαϊκής θέλησης όπως έπραξε και το 2015. Το
φοβάται, γιατί αυτό το άτιμο και θλιβερό συνονθύλευμα εθνομηδενισμού,
πατριδοκαπηλίας, πολιτικής απάτης και αλαζονείας, δεν έχει καμία σχέση
με το Έθνος και τον Λαό. Αντιθέτως, η όποια «ισχύς» του βασίζεται πια
μόνο στα ΜΑΤ… Το φοβάται, γιατί, όπως είπαμε και νωρίτερα, δεν μπορεί
αυτή την φορά να βρει το παραμικρό περιθώριο αναστροφής του «ΟΧΙ», όπως
με τον πλέον πρόστυχο τρόπο έπραξε τον Ιούλιο του 2015.
Το φοβάται η ΝΔ, γιατί επί της ουσίας είναι κι αυτή υπέρ της σύνθετης ονομασίας, άρα συμβάλλει ισότιμα στην παράδοση του ονόματος της Μακεδονίας ΜΑΣ στους σκοπιανούς σφετεριστές. Το φοβάται, γιατί κι αυτή είναι εξίσου εντολοδόχος τόσο στην Ε.Ε. όσο και στο ΝΑΤΟ, που επιθυμούν να καλοπιάσουν τα Σκόπια εις βάρος του «μόνιμου κορόιδου» που λέγεται Ελλάδα. Το φοβάται, γιατί στο ενδεχόμενο δημοψηφίσματος θα ξεγυμνωθεί και θα εξευτελιστεί η αγωνιώδης προσπάθειά της να παραστήσει την «μακεδονομάχο», καθώς δεν θα μπορεί σ’ αυτήν την περίπτωση να εξαντλεί την (επίπλαστη) αντίθεσή της σε εκ του ασφαλούς «προτάσεις μομφής», ενώ την ίδια στιγμή με κακομοιρίστικο ύφος να σηκώνει τα χέρια ψηλά, λέγοντας ότι κατά την διάρκεια της μελλοντικής διακυβέρνησής της είναι «υποχρεωμένη» να κάνει αποδεκτό το κύρος της διεθνούς συνθήκης της συμφωνίας, επειδή «το κράτος έχει συνέχεια». Το φοβάται, γιατί και αυτή, όπως άλλωστε απέδειξε και το 2015, εμφορείται από την ίδια απέχθεια με την νυν κυβέρνηση απέναντι στην Εθνική-Λαϊκή Κυριαρχία και το συνταγματικά κατοχυρωμένο θεμέλιο του πολιτεύματος, ότι «όλες οι εξουσίες πηγάζουν από τον λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και Έθνους και ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα» (άρθρο 1, παρ.2.3 του Συντάγματος).
Το φοβούνται όμως, και στο ΠΑΣΟΚ, γιατί κανείς από την θλιβερή αυτή πολιτικάντικη παρέα των προθύμων δεκανικιών της εκάστοτε μνημονιακής εξουσίας, των προθύμων του «Ναι σε όλα», του (από)κόμματος που έκλινε σ’ όλες τις πτώσεις την λέξη κλέφτης, δεν διανοείται να θέσει σε κίνδυνο τον παρασιτικό λόγο ύπαρξής του στο διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα της Μεταπολίτευσης και της Μνημονιακής εποχής. Το φοβάται το μόνιμα εθνοπροδοτικό ΚΚΕ, για λόγους κάτι παραπάνω από προφανείς. Το κόμμα «του εγκλήματος και της προδοσίας», που ζητούσε στο παρελθόν την αυτονομία της Μακεδονίας, πώς είναι δυνατόν να συνταχθεί σήμερα με την Λαϊκή Απαίτηση του ΚΑΝΕΝΑΣ ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΜΑΣ;
Στην πραγματικότητα, λοιπόν, όλο το ψευδεπίγραφο «Συνταγματικό τόξο» φοβάται το δημοψήφισμα για την Μακεδονία ΜΑΣ, γιατί, όπως κι αν αυτό τεθεί, με όποιο ερώτημα κι αν προκύψει, δύναται να συσπειρώσει τον Λαό μας σε μια Ατσαλένια Ενότητα, ενσωματώνοντας όπως το νύχι με το κρέας το Εθνικό και Κοινωνικό του κεφάλαιο, σε μια ανυπέρβλητη ηθική και υλική πολιτική δύναμη απέναντι στους επίδοξους καταστροφείς της ύπαρξής του. Φοβάται την απαίτηση χωρίς όρους, χωρίς αστερίσκους, χωρίς «ψιλά γράμματα» και λοιπές υπεκφυγές της πλήρους εφαρμογής της Λαϊκής Κυριαρχίας, με όλο το υπαρκτό κύρος που απορρέει η διενέργεια ενός ουσιαστικού δημοψηφίσματος.
Όλοι και όλα, λοιπόν, μέσα στο «Συνταγματικό τόξο» φοβούνται το δημοψήφισμα και το αποτέλεσμά του, γιατί η συντριπτική Νίκη που θα προκύψει από την Λαϊκή Ετυμηγορία, εκτός του ότι θα (ξανά)δώσει αυτοπεποίθηση στον Ελληνικό Λαό για Πατρίδα, Ελευθερία, Δικαιοσύνη, ίσως και να αποτελέσει την αρχή του «ξηλώματος» του δοσιλογικού και διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος που σε καθημερινή βάση ξεπουλά τα Ιερά και τα Όσια αυτού του Τόπου.
Θα μπορούσαν κάποιοι να υποστηρίξουν ότι αυτονόητα πράγματα για την Ιστορία του Έθνους μας, όπως είναι η αδιαμφισβήτητη Ελληνικότητα της Μακεδονίας ΜΑΣ, δεν μπορούν να μπαίνουν στην βάσανο της αίρεσης που εμπεριέχει από την διαζευκτική φύση του ένα δημοψήφισμα. Ας έχουν κατά νου τους, όμως, ότι το αυτονόητο δεν καθορίζεται, δυστυχώς, από κατοχικές ελληνόφωνες (και μόνον) κυβερνήσεις ανδρεικέλων που εξυπηρετούν τα συμφέροντα ξένων δυνάμεων, αλλά στην περίπτωση αυτή διεκδικείται, κατακτιέται και θεμελιώνεται ξανά και ξανά και όποτε χρειαστεί, με όλα τα μέσα που διατίθενται στην υπηρεσία του Έθνους και του Λαού, προκειμένου να κατοχυρωθούν και πάλι ως αυτονόητα.
Ιδίως, όταν η Ελλάδα αποκτήσει μια πραγματικά Εθνική Ηγεσία, η οποία όχι μόνο δεν θα κάνει την παραμικρή υποχώρηση πια στα Εθνικά Δίκαιά μας, αλλά θα φροντίσει να διεκδικήσει και όλα όσα οι προκάτοχοί της είχαν ως «χαμένα» επί αιώνες. ΖΗΤΩ Η ΝΙΚΗ!
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ
Το φοβάται η ΝΔ, γιατί επί της ουσίας είναι κι αυτή υπέρ της σύνθετης ονομασίας, άρα συμβάλλει ισότιμα στην παράδοση του ονόματος της Μακεδονίας ΜΑΣ στους σκοπιανούς σφετεριστές. Το φοβάται, γιατί κι αυτή είναι εξίσου εντολοδόχος τόσο στην Ε.Ε. όσο και στο ΝΑΤΟ, που επιθυμούν να καλοπιάσουν τα Σκόπια εις βάρος του «μόνιμου κορόιδου» που λέγεται Ελλάδα. Το φοβάται, γιατί στο ενδεχόμενο δημοψηφίσματος θα ξεγυμνωθεί και θα εξευτελιστεί η αγωνιώδης προσπάθειά της να παραστήσει την «μακεδονομάχο», καθώς δεν θα μπορεί σ’ αυτήν την περίπτωση να εξαντλεί την (επίπλαστη) αντίθεσή της σε εκ του ασφαλούς «προτάσεις μομφής», ενώ την ίδια στιγμή με κακομοιρίστικο ύφος να σηκώνει τα χέρια ψηλά, λέγοντας ότι κατά την διάρκεια της μελλοντικής διακυβέρνησής της είναι «υποχρεωμένη» να κάνει αποδεκτό το κύρος της διεθνούς συνθήκης της συμφωνίας, επειδή «το κράτος έχει συνέχεια». Το φοβάται, γιατί και αυτή, όπως άλλωστε απέδειξε και το 2015, εμφορείται από την ίδια απέχθεια με την νυν κυβέρνηση απέναντι στην Εθνική-Λαϊκή Κυριαρχία και το συνταγματικά κατοχυρωμένο θεμέλιο του πολιτεύματος, ότι «όλες οι εξουσίες πηγάζουν από τον λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και Έθνους και ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα» (άρθρο 1, παρ.2.3 του Συντάγματος).
Το φοβούνται όμως, και στο ΠΑΣΟΚ, γιατί κανείς από την θλιβερή αυτή πολιτικάντικη παρέα των προθύμων δεκανικιών της εκάστοτε μνημονιακής εξουσίας, των προθύμων του «Ναι σε όλα», του (από)κόμματος που έκλινε σ’ όλες τις πτώσεις την λέξη κλέφτης, δεν διανοείται να θέσει σε κίνδυνο τον παρασιτικό λόγο ύπαρξής του στο διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα της Μεταπολίτευσης και της Μνημονιακής εποχής. Το φοβάται το μόνιμα εθνοπροδοτικό ΚΚΕ, για λόγους κάτι παραπάνω από προφανείς. Το κόμμα «του εγκλήματος και της προδοσίας», που ζητούσε στο παρελθόν την αυτονομία της Μακεδονίας, πώς είναι δυνατόν να συνταχθεί σήμερα με την Λαϊκή Απαίτηση του ΚΑΝΕΝΑΣ ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΜΑΣ;
Στην πραγματικότητα, λοιπόν, όλο το ψευδεπίγραφο «Συνταγματικό τόξο» φοβάται το δημοψήφισμα για την Μακεδονία ΜΑΣ, γιατί, όπως κι αν αυτό τεθεί, με όποιο ερώτημα κι αν προκύψει, δύναται να συσπειρώσει τον Λαό μας σε μια Ατσαλένια Ενότητα, ενσωματώνοντας όπως το νύχι με το κρέας το Εθνικό και Κοινωνικό του κεφάλαιο, σε μια ανυπέρβλητη ηθική και υλική πολιτική δύναμη απέναντι στους επίδοξους καταστροφείς της ύπαρξής του. Φοβάται την απαίτηση χωρίς όρους, χωρίς αστερίσκους, χωρίς «ψιλά γράμματα» και λοιπές υπεκφυγές της πλήρους εφαρμογής της Λαϊκής Κυριαρχίας, με όλο το υπαρκτό κύρος που απορρέει η διενέργεια ενός ουσιαστικού δημοψηφίσματος.
Όλοι και όλα, λοιπόν, μέσα στο «Συνταγματικό τόξο» φοβούνται το δημοψήφισμα και το αποτέλεσμά του, γιατί η συντριπτική Νίκη που θα προκύψει από την Λαϊκή Ετυμηγορία, εκτός του ότι θα (ξανά)δώσει αυτοπεποίθηση στον Ελληνικό Λαό για Πατρίδα, Ελευθερία, Δικαιοσύνη, ίσως και να αποτελέσει την αρχή του «ξηλώματος» του δοσιλογικού και διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος που σε καθημερινή βάση ξεπουλά τα Ιερά και τα Όσια αυτού του Τόπου.
Θα μπορούσαν κάποιοι να υποστηρίξουν ότι αυτονόητα πράγματα για την Ιστορία του Έθνους μας, όπως είναι η αδιαμφισβήτητη Ελληνικότητα της Μακεδονίας ΜΑΣ, δεν μπορούν να μπαίνουν στην βάσανο της αίρεσης που εμπεριέχει από την διαζευκτική φύση του ένα δημοψήφισμα. Ας έχουν κατά νου τους, όμως, ότι το αυτονόητο δεν καθορίζεται, δυστυχώς, από κατοχικές ελληνόφωνες (και μόνον) κυβερνήσεις ανδρεικέλων που εξυπηρετούν τα συμφέροντα ξένων δυνάμεων, αλλά στην περίπτωση αυτή διεκδικείται, κατακτιέται και θεμελιώνεται ξανά και ξανά και όποτε χρειαστεί, με όλα τα μέσα που διατίθενται στην υπηρεσία του Έθνους και του Λαού, προκειμένου να κατοχυρωθούν και πάλι ως αυτονόητα.
Ιδίως, όταν η Ελλάδα αποκτήσει μια πραγματικά Εθνική Ηγεσία, η οποία όχι μόνο δεν θα κάνει την παραμικρή υποχώρηση πια στα Εθνικά Δίκαιά μας, αλλά θα φροντίσει να διεκδικήσει και όλα όσα οι προκάτοχοί της είχαν ως «χαμένα» επί αιώνες. ΖΗΤΩ Η ΝΙΚΗ!
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ