Γνωστός ο βίος και η πολιτεία της Τατιάνας Στεφανίδου.
Η «βασίλισσα» της μεσημεριανής «trash tv» την δεκαετία του 2000, νόμιζε
ότι μπορούσε να αναβαπτίσει ποιοτικά το άθλιο περιεχόμενο των ελεεινών
εκπομπών της, αγνοώντας ότι, όπως λέει και ο Λαός μας «στα κόπρανα όση
ρίγανη κι αν βάλεις, κόπρανα θα μείνουν».
Η έτερη «προλετάρια» των Βορείων Προαστίων (η άλλη είναι η Λιάνα
Κανέλλη) χαρακτηρίζεται από ένα έντονα εκνευριστικό και αντιπαθέστατο
γέλιο, το οποίο κάνει «κρα» με την αντιαισθητικότητά του, και με το
περιεχόμενο των εκπομπών της φροντίζει και προσβάλλει την νοημοσύνη όσων
έχουν το κουράγιο να τις παρακολουθούν. Μέχρι και σε παιδεραστή
έδωσε το δικαίωμα να μιλήσει, όχι όμως και σε Χρυσαυγίτες, γιατί, όπως
χαρακτηριστικά λέει και η ίδια «σιγά μην μιλήσω σε Χρυσαυγίτες».
Τελευταίο κατόρθωμα της Στεφανίδου (της οποίας μια χαρακτηριστική φωτογραφία που την δείχνει κλαμένη δημιουργεί πιθανότατα κάποιους… περίεργους συνειρμούς) ήταν το να παρουσιάσει μια άσημη ηθοποιό, η οποία «βγάζει το ψωμί της» στην εκπομπή της παριστάνοντας (με διάφορες μορφές) την κλόουν και «σατιρίζει» (υποτίθεται) πρόσωπα και καταστάσεις. Η πανελληνίως άσημη (και άσχημη…) αυτή ηθοποιός εμφανίστηκε ντυμένη με στολή Μακεδονίτισσας σαρκάζοντας το Συλλαλητήριο στην Θεσσαλονίκη. Και είπε χαρακτηριστικά πως ένα μέρος του Συλλαλητηρίου ανταγωνίστηκε το πατρινό καρναβάλι, κοροϊδεύοντας τις πατροπαράδοτες Μακεδονίτικες ενδυμασίες. Ενώ, χαρακτήρισε τους διαδηλωτές «φολκλόρ», λέγοντας πως αν αυτοί (οι διαδηλωτές) ήταν στον Στρατό του Μεγάλου Αλέξανδρου θα έκαναν το βασίλειο του Φραπέ, σε ένα προσβλητικό σχόλιο για τους Θεσσαλονικείς. Και τέλος, πρόσθεσε πως αν οι σκοπιανοί δούνε όλα αυτά τα νούμερα ίσως κάνουν πίσω. Και όλα αυτά υπό τους ήχους του εκνευριστικού «κακαρίσματος» της οικοδέσποινας της εκπομπής, η οποία προφανώς και επιδοκίμαζε τα λεγόμενα της υπαλλήλου της.
Μιας και είπαμε για την υπάλληλο, είναι γνωστή η ρήση ότι «καμιά δουλειά δεν είναι ντροπή». Από την άλλη, όμως, καμιά ντροπή δεν μπορεί να είναι δουλειά. Ειδικά, μάλιστα, όταν βασίζεται στην προσπάθεια εξευτελισμού των Ιερών και των Οσίων ενός ολοκλήρου Έθνους και της Ιστορίας του. Τέτοιες «κρυάδες», που βασίζονται στο στυλ ηθοποιίας που ονομάζεται «stand up comedy», το μόνο που καταφέρνουν είναι «να κάνουν ρόμπα» όποιο πρόσωπο επιχειρεί, εντελώς αποτυχημένα και πρόστυχα, να διακωμωδήσει Πρόσωπα και Καταστάσεις που αντέχουν στην ροή του Χρόνου πολύ περισσότερο από ηθοποιούς «της πλάκας».
Τέλος, το γεγονός ότι (και) η συνομοταξία της δημοσιογραφίας του πάτου και της κλειδαρότρυπας τύπου Τατιάνας Στεφανίδου βγάζει απύθμενη λύσσα κατά της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ, δείχνει αναμφίβολα ότι ακολουθούμε τον δρόμο της Τιμής, της Αλήθειας, της Πατρίδας.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ