Λεωφόρος Ηρακλείου, 1η Νοεμβρίου 2013, απόγευμα Παρασκευής λίγο μετά της 19.00.
Τα σώματα τριών νεαρών ανδρών κείτονται αιμόφυρτα μπροστά από τα γραφεία της Τοπικής Οργάνωσης Βορείων Προαστίων. Ο Γιώργος Φουντούλης και ο Μανώλης Καπελώνης θα
διασχίσουν τον Αχέροντα ποταμό και θα περάσουν για πάντα στα Ηλύσια
Πεδία, δίπλα στους ένδοξους προγόνους, ήρωες και μάρτυρες του Μεγάλου
Γένους των Ελλήνων. Ο Αλέξανδρος Γέροντας θα τραυματιστεί σοβαρά αλλά θα επιζήσει.
Το ανθελληνικό παρα-κράτος πάνω στον τρόμο και στον πανικό του από την μεγάλη άνοδο του Λαϊκού Εθνικιστικού Κινήματος και κατόπιν απαίτησης του «αφέντη» διεθνή σιωνισμού, έχει εξαπολύσει την τελική του επίθεση. Πρώτα η παράνομη δίωξη ολόκληρης της κοινοβουλευτικής ομάδας της Χρυσής Αυγής, η προφυλάκιση του Αρχηγού και των περισσότερων ηγετικών στελεχών της καθώς και η δίωξη 78 ακόμη συναγωνιστών εκ των οποίων 30 επίσης θα προφυλακιστούν, με την γελοία κατηγορία της σύστασης εγκληματικής οργάνωσης και τώρα η άνανδρη δολοφονία δύο νέων Ελλήνων και ο σοβαρός τραυματισμός ενός τρίτου.
Η επίθεση λυσσαλέα, το χτύπημα αδυσώπητο, οι απώλειες μεγάλες. Το τελευταίο οχυρό του Ελληνισμού όμως δεν έπεσε είναι ακόμα εκεί. Τα τείχη του ακόμα βαστούν και οι μελανοχίτωνες Χρυσαυγίτες στέκουν αγέρωχοι στους προμαχώνες να κρατούν ορθά τα γαλανόλευκα και κοκκινόμαυρα λάβαρα του Έθνους και του Εθνικισμού.
Γιατί μπορεί με τα ψέματα, τις συκοφαντίες, την στοχοποίηση, τις διώξεις και τις δολοφονίες, το σάπιο και προδοτικό πολιτικό κατεστημένο να αποθάρρυνε και να τρομοκράτησε αρκετούς από αυτούς που έως τότε κατέκλυζαν τα γραφεία τον τοπικών σε όλη την Ελλάδα, συνέβη όμως και κάτι που δεν υπολόγισαν.
Εκείνο το απόγευμα ο Μάνος και ο Γιώργος μπορεί να έφυγαν από κοντά μας, εκείνο όμως το απόγευμα γεννήθηκαν και εκατοντάδες στρατιώτες. Άνδρες και γυναίκες που δεν λιγοψύχησαν, δεν έριξαν την ασπίδα, δεν λιποτάκτησαν. Χρυσαυγίτες και Χρυσαυγίτισες πρόθυμοι να αγωνιστούν με οποιοδήποτε κόστος. Γιατί πλέον κάθε ένας από εμάς ΓΝΩΡΙΖΕΙ, ΓΝΩΡΙΖΕΙ ότι μπορεί να είναι ο επόμενος που θα συκοφαντηθεί, φυλακισθεί ή δολοφονηθεί.
Τα Αδέρφια μας δεν έφυγαν μάταια, με τον θάνατο τους έδωσαν πνοή στον σκοπό μας που δεν είναι άλλος από την απελευθέρωση της Πατρίδας από τα δεσμά του διεθνούς σιωνισμού και της παγκοσμιοποίησης που προωθεί και θέλει να επιβάλει.
Σκοπός μας ακόμα αλλά και καθήκον και χρέος προς τους προγόνους και την Φυλή, ο εδώ και αιώνων διακαής πόθος των Ελλήνων η πραγμάτωση της Ιδέας της Μεγάλης Ελλάδας.
Συναγωνιστές και Συναγωνίστριες, για εμάς που συνειδητά επιλέξαμε το σκληρό και επώδυνο μονοπάτι του Εθνικισμού δεν υπάρχει πισωγύρισμα. Η ζωή μας μονόδρομος με μοναδικό προορισμό την ΤΕΛΙΚΗ ΝΙΚΗ.
Άγνωστο τι επιφυλάσσουν οι Μοίρες για τον κάθε έναν από εμάς. Ένα όμως είναι σίγουρο Αδέρφια, στο τέλος της διαδρομής περιμένει η Δόξα. Δόξα για τους νικητές μα ακόμη περισσότερη για όσους πέσουν μαχόμενοι.
Στους σκοτεινούς αυτούς καιρούς ο Γιώργος και ο Μάνος έγιναν η δάδα που διαλύει τα σκοτάδια στο διάβα μας. Μόνιμοι οδηγοί μα και συνοδοιπόροι. Ο Αλέξανδρος πηγή δύναμης και θέλησης για ζωή και νίκη.
Την 1η Νοεμβρίου του 2013 ο Γιώργος και ο Μάνος κέρδισαν την ΑΘΑΝΑΣΙΑ αφού θα ζουν για πάντα στην καρδιά και το μυαλό μας.
Την 1η Νοεμβρίου του 2013 η ιστορία έγραψε: Γιώργος Φουντούλης, Μανώλης Καπελώνης, ΑΘΑΝΑΤΟΙ.
Παναγιώτης Παναγιωτούλιας
Τ.Ο. Πατρών