Γράφει ο Σ. Παιδάκος
Καλό μήνα σε όλους!
Τι
θυμόμαστε αλήθεια, τις τελευταίες δεκαετίες μια μέρα σαν και τη
σημερινή; Το μόνο που μας επέβαλαν να θυμόμαστε είναι οι «γιορτές» της
εργατιάς και η ταξική πάλη. Σε κάθε πόλη, σε κάθε χωριό στήνονται από
βραδύς οι εξέδρες και τα μεγάφωνα, ώστε η «κυρίαρχη» ιδεολογία να μας
υπενθυμίσει ότι ο αγώνας για την πάλη των τάξεων βρίσκεται σε συνεχή
ένταση ( ανάθεμα και αν θυμόμαστε αν ποτέ βρισκόταν ύφεση). Αλλά το
φαινόμενο του καπελώματος της γιορτής της Πρωτομαγιάς από τους
εκφυλισμένους κομμουνιστές, δεν είναι σημερινό.
Η έγκριτη εφημερίδα
«Εστία», στην Κυριακάτικη έκδοσή της, είχε εκτενές αφιέρωμα στη γιορτή
της πρωτομαγιάς, απ’ όπου και το σχετικό απόσπασμα του άρθρου του Σπύρου
Μελά( 2 Μαΐου 1947) : «Μία – μία εκφυλίζονται και χάνονται οι ωραίες
παλιές μας γιορτές. Τα καρναβάλια μας, τις όμορφες Απόκριες της παλιάς
Αθήνας μας τις έφαγε η πολυκοσμία και η ακρίβεια. Την Λαμπρή μας την
τρώνε, τα τελευταία χρόνια, οι απρόοπτοι χιονιάδες, που τη μετέβαλαν σε
Χριστούγεννα. Τέλος την Πρωτομαγιά μας την έφαγε αυτός, που δηλητηρίασε
τα πάντα στην Ελλάδα – ο ερυθρός κομμουνισμός. Την ανακάτεψε με Μαρξ, με
διεκδικήσεις, με ταραχές με αίματα. Ήταν μια γιορτή, καθαρώς
ειδωλολατρική, αφιερωμένη στην ανάσταση της ομορφιάς στη φύση, στα
λαμπρά της ανοιξιάτικα στολίδια, στις θαλερές τις πρασινάδες, στα
εξαίσια χρώματά της, στη θαλπωρή και στον διονυσιαμό της, σ’ αυτή την
ανανέωση των μορφών και των χυμών, στη ζωική μέθη, που είναι διάχυτη
παντού, αυτή την ωραία εποχή του έτους. Τι σχέση μπορούσε να έχει Μάη
τέτοια γιορτή με τις επαναστατικές γκρίνιες της εργατικής
μειοψηφίας;/Ήρθε όμως ύστερα ο κομμουνισμός, που έβαλε τη θλιβερή του
«γιορτή» – το πανηγύρι του μίσους – σε αυτή τη μέρα της χαράς, σαν να’
θελε να μας τη στερήσει. Τι γυρεύουν οι φοβέρες του, το σήκωμα της
γροθιάς του, τα σφυριά του και τα δρεπάνια του, οι χειροβομβίδες και τα
χωνιά του, μέσα σ΄ αυτή τη γελαστή φύση, που είναι όλη άρωμα, χρώμα,
φως, κελαϊδισμό, αγάπη; Πηγαίνετε να σας εξηγήσουν οι έμποροι του
μίσους, οι πολιτικομανείς εργατοεμπρηστές κι’ εργατοεκμεταλλευτές, που
θέλουν τάχα να ανακουφίσουν τον άνθρωπο από τη δυστυχία του ( πολύ που
σκοτίσθηκαν για τέτοια πράγματα) και η πρώτη τους δουλεία είναι να
κλείνουν ερμητικά την καρδιά του στην ομορφιά του φυσικού κόσμου, αφού
σταλάζουν στην ψυχή του τα πιο σκοτεινά αισθήματα, τα πάθη τα πιο
αιμοδιψή, – την εκδίκηση κατά προσώπων αθώων, που δεν του έφταιξαν ποτέ
σε τίποτα. Θα προσπαθήσουν να τον μαζέψουν σήμερα πάλι να του πουν, αντί
τραγουδιού, το αιώνιο τροπάρι της ανταρσίας και της σφαγής». Περιττό να
προσθέσουμε κάτι περισσότερο από πλευράς μας.
Καλή Πρωτομαγιά!
Διαβάστε περισσότερα: https://ethnikismos.net/