Γράφει ο Σ. Παιδάκος
Μπορεί
η ΕΕ να ανακουφίστηκε προσωρινά από το αποτέλεσμα των Γαλλικών εκλογών,
ωστόσο η κατάρρευση της Ένωσης εκ των έσω δεν ματαιώθηκε, αλλά πήρε μία
μικρή αναβολή. Και το πρόβλημα δεν είναι τόσο ότι η κ. Λεπέν μπορεί να
χάσει το δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών, όσο οι βουλευτικές εκλογές
για την Εθνοσυνέλευση που θα λάβουν χώρα σε ένα μήνα. Μπορεί ο Μακρόν
να γίνει ο επόμενος πρόεδρος της Γαλλίας, ωστόσο θα είναι πρόεδρος άνευ
«χαρτοφυλακίου» μιας και δεν υπάρχει κόμμα πίσω του.
Ο μεγάλος κίνδυνος,
σύμφωνα με έμπειρους πολιτικούς αναλυτές, είναι τα ποσοστά που θα
φέρει η κ. Λεπέν στις βουλευτικές εκλογές με δεδομένη την σημαντική
αύξηση των ποσοστών του κόμματός της. Πέραν αυτού υπάρχουν και άλλα
σημαντικά μηνύματα που έβγαλε η κάλπη των Γαλλικών εκλογών και τα οποία,
όπως δείχνουν μέχρι στιγμής τα πράγματα, δεν έτυχαν της ανάλογης
προσοχής από την πολιτική καθεστηκυία τάξη της Ελλάδος, και ειδικά από
την αξιωματική αντιπολίτευση, μιας και η κυβέρνηση βρίσκεται σε άλλα
μήκη κύματος. Το βράδυ λοιπόν της Κυριακής των Γαλλικών εκλογών, ο κ.
Μητσοτάκης ανάρτησε στο προσωπικό του ιστότοπο το εξής: «Η νίκη Μακρόν
είναι η απάντηση των φιλελεύθερων δυνάμεων της λογικής στην επίθεση του
αριστεροδεξιού λαϊκισμού». Την απάντηση στον κ. Μητσοτάκη και στην
παράταξή του θα αφήσουμε να τη δώσει ο έμπειρος Γάλλος πολιτικός
αναλυτής κ. Claude Weill, ο οποίος, παρά την εμφανή του εμπάθεια στην κ.
Λεπέν, έγραψε μεταξύ άλλων: «Τα παραδοσιακά κόμματα σαρώθηκαν. Οι
μεγάλοι «σχηματισμοί» των σοσιαλιστών και της δημοκρατικής δεξιάς, που
κυβέρνησαν χωρίς διακοπή τη Γαλλία εδώ και μισό αιώνα, μονοπωλώντας τα
έδρανα της Εθνοσυνέλευσης, δεν έλαβαν παρά το ένα τέταρτο των ψήφων στον
πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών. Το σοσιαλιστικό κόμμα μοιάζει να
βγήκε από τον στύφτη, με τον Μπενουά Αμόν να εξασφαλίζει αστείο ποσοστό
της τάξεως του 6%.μία κατάρρευση, που μόνο με εκείνη του ΠΑΣΟΚ ή του
ισπανικού σοσιαλιστικού PSOE μπορεί να συγκριθεί. Οι ρεπουμπλικάνοι, από
τη μεριά τους, ταπεινώθηκαν. Για πρώτη φορά στην ιστορία της 5ης
Δημοκρατίας, ο υποψήφιός της δεν πέρασε στον δεύτερο γύρο./Πρόκειται για
πολιτικό σεισμό, όμοιο του οποίου η Γαλλία δεν έχει ζήσει από το 1958.
Μια επανάσταση; Πιο σωστά, το τέλος ενός κύκλου.»
Ο
κ. Μητσοτάκης διέκρινε την νίκη των δυνάμεων της «λογικής» στις
πρόσφατες γαλλικές εκλογές, αλλά η πολιτική του μυωπία δεν τον άφησαν να
διακρίνει ότι πλησιάζει και το τέλος της παράταξής του. Αναφορικά θα
αναφέρουμε ότι ψηλά στην ατζέντα της ψοφοδεξιάς είναι οι πολιτικές
εξελίξεις στην Βενεζουέλα, λες και οι Έλληνες δεν έμαθαν από πρώτο χέρι
τα «οφέλη» του κομμουνισμού και περιμέναμε τον Μητσοτάκη και την παρέα
του να μας τα μάθουν, μέσω Βενεζουέλας. Αυτό, αν μη τι άλλο, και αν
αποτελεί κορυφαία πολιτική στρατηγική από πλευράς αξιωματικής
αντιπολίτευσης, τρομάρα τους.
Η
μέθη για την εξουσία, με οποιοδήποτε κόστος, που έφερνε σε κατάσταση
νιρβάνα πασόκους και νεοδημοκράτες, δεν διαφέρει από τον βολονταρισμό
των κομμουνιστών που μας κυβερνούν σήμερα. Τα δεινά που προκάλεσαν στον
Τόπο οι εναλλαγές σοσιαλιστών και «δημοκρατικών» στην Ελλάδα έδειξαν ένα
πράγμα. Μπροστά στην «υφαρπαγή» της εξουσίας, θυσιάζουν τα πάντα και
τους πάντες. Ο κ. Μητσοτάκης νομίζει ότι η παράταξή του αποτελεί
εξαίρεση στον κανόνα. Πλανάται πλάνη οικτρά, και δεν θα αργήσει ο καιρός
που αυτό θα αποδειχθεί και μέσω της κάλπης.
Διαβάστε περισσότερα: https://ethnikismos.net/