Θα ήθελα να εκφράσω την αδικία που γίνεται στη Σαντορίνη όπου και
μένω μόνιμα. Κάναμε προεγγραφή στο προνήπιο τον Ιούνιο του 2016 για τη
σχολική χρονιά 2016-2017 και μας είπαν ότι θα γίνει κλήρωση γιατί τα
παιδιά είναι πολλά. Θεωρώ, ότι σαν Ελληνίδα μάνα στη χώρα μου,
παραβλέποντας το γεγονός ότι έχω 3 παιδιά, δεν είναι ορθό να μπαίνει το
παιδί μου σε κλήρωση για να φοιτήσει στο προνήπιο. Είναι δικαίωμα κάθε
Ελληνα η δωρεάν φοίτηση. Παρόλα αυτά μετά την κλήρωση για όλα τα
προνήπια (ανάμεσα σε αυτά και τα αλλοδαπά) το παιδί έμεινε εκτός. Οι
Έλληνες γονείς το αναφέραμε στο δημαρχείο και όντως φάνηκε να μας
συμπαραστέκονται και κάνουν ότι μπορούν για τα παιδιά μας που έμειναν
εκτός φοίτησης.
Εν τω μεταξύ έκανα αίτηση σε άλλο χωριό και ενώ μου είπαν ότι θα το
δεχτούν αρχικά,- μετά από την απόφαση να ανοίξει το παλιό νηπιαγωγείο
στο χωριό μου για να δεχτεί τα υπόλοιπα παιδιά,- δεν δέχτηκαν τελικά
την αίτηση. Το παιδί μου μέχρι σήμερα παραμένει εκτός φοίτησης. Το
συμπέρασμα: Εμείς οι Έλληνες έχουμε την υποχρέωση να πληρώνουμε ένα
σκασμό φόρους αλλά δεν έχουμε το δικαίωμα προτεραιότητας σε αυτά που
πληρώνουμε για να έχουμε. Κατά τη γνώμη μου, εξ αρχής θα ένοιωθα
δικαιωμένη αν τα Ελληνάκια είχαν προτεραιότητα στη δωρεάν φοίτηση και τα
αλλοδαπά , εφόσον υπάρχουν κενές θέσεις να μπουν σε κλήρωση για το ποιο
θα φοιτήσει. Φροντίστε γι αυτό όταν θα γίνετε κυβερνών κόμμα. Ο
ρατσισμός υπάρχει είναι αλήθεια αλλά μόνο για τους Έλληνες που κοντεύουν
να γίνουν μειοψηφία τη πατρίδα τους.
Ε.Μ.
Με Τιμή
Ιωάννης Κ.Π.
Το έτος 1818, ο Νικηταράς μυείται στη Φιλική Εταιρεία, και στη συνέχεια, βρίσκεται στη Μάνη κι από εκεί, στην κατάκτηση της Αλαμάνας, στις μάχες του Βαλτετσίου, των Δολιανών, στην άλωση της Τριπολιτσάς, στην καταστροφή του Δράμαλη, στο Καρπενήσι, στο Μεσολόγγι, στο Αγρίνιο, στη Λαμία, στην Εύβοια, στην Στυλίδα, στην Αράχωβα, στον Πειραιά, στο Φάληρο. Και μετά από τόση προσφορά στην Επανάσταση; Αντί να αναρριχηθεί ως ήρωας Νικηταράς στα υψηλά αξιώματα και στην οικονομική ευημερία, υφίσταται πολλές ταπεινώσεις, εξευτελισμούς, διώξεις και φυλακίσεις. Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι ίσως θα ήταν καλύτερα να «έφευγε» σε μια από τις τόσες μάχες που έδωσε ώστε να αποφύγει από το ψευτορωμέικο τους εξευτελισμούς που στωικά σαν γνήσιος Αγωνιστής υπέμεινε. Για τη συμμετοχή του στη Φιλορθόδοξη Εταιρεία, μια εταιρεία που δεν σκόπευε στην ανατροπή του καθεστώτος, αλλά που αποσκοπούσε στην απελευθέρωση των εδαφών, της Θεσσαλίας, της Ηπείρου, με προσωπική εντολή του Όθωνα, συλλαμβάνεται και φυλακίζεται στην Αθήνα.
Εκεί, γνωρίζει ταπεινώσεις και ξυλοδαρμούς. Και, ύστερα, οδηγείται στις φυλακές της Αίγινας, όπου ζεί μέσα σε άθλιες συνθήκες, για 14 μήνες. Γυρνά από την Αίγινα στην Αθήνα με υψηλό ζάχαρο, σχεδόν τυφλός, ράκος, πραγματικό λείψανο του παλαιού αγέρωχου εαυτού του. Συνεχίζει να ζει πάμφτωχος, μολονότι αργότερα μετά την επανάσταση του 1843, του δίνουν το βαθμό του υποστρατήγου με ένα πενιχρό μισθό και τον αποπέμπουν στο Ναύπλιο. Αδικημένος, εγκαθίσταται αργότερα με την οικογένειά του σε ένα χαμόσπιτο της Καστέλας. Τις Παρασκευές δε, σχεδόν τυφλός, ζητιανεύει στο δρόμο μπροστά από το Ναό της Ευαγγελιστρίας. Η υγεία του Νικήτα Σταματελόπουλου, ουδέποτε αποκαθίσταται. Και, τον Ιούνιο του 1847, έρχονται τα προμηνύματα του τέλους. Υπηρετών στο Ναύπλιο, ασθενεί αρκετά σοβαρά. Το τέλος έρχεται μετά από δύο, περίπου, χρόνια. Αποβιώνει στην Καστέλα και τάφεται στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών, δίπλα ακριβώς από τον τάφο του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη. Σήμερα μόνο οι Έλληνες Εθνικιστές της Χρυσής Αυγής θυμούνται και τιμούν τόσο τον Νικηταρά αλλά και όλους τους ήρωες που αγωνίσθηκαν για την πατρίδα.
Σ.Μ.