Γράφει ο Σ. Παιδάκος
Φρόνιμο
είναι αυτές τις ημέρες που εορτάζουμε την μνήμη της Εθνικής
παλιγγενεσίας, να μην ενθυμούμαστε μόνο τις θυσίες των προγόνων μας με
τις οποίες οδηγήθηκε το Έθνος μας στην Εθνική του Ανεξαρτησία, αλλά και
τα κακώς κείμενα της τότε εποχής που σημάδεψαν την πορεία της
επανάστασης του Έθνους και τα οποία θα έπρεπε να είναι αρωγός συνέτισης
της μετέπειτα πορείας του Έθνους των Ελλήνων.
Ορμώμενος από τη στάση του
τωρινού ηγέτη της Εκκλησίας της Ελλάδος που απαρνήθηκε το εγκόλπιο του-
εμμέσως πλην σαφώς την ομολογία της Πίστης του- για να μοιράσει τρόφιμα
στους λαθρομετανάστες, μία ανάλογη περίπτωση συμβάντος έλαβε χώρα στα
χρόνια της Επαναστάσεως. Ο Εμμ. Παπάς, τραπεζίτης και μεγαλέμπορος από
τις Σέρρες, έδωσε όλο του το βιός για την έναρξη της επανάστασης στο
Άγιο Όρος. Κάποτε τα χρήματα τελείωσαν και παρέστη ανάγκη εξευρέσεως
χρηματικών πόρων διότι ο αγώνας κινδύνευε να χαθεί από τις ορδές του
Αβδούλ Αμπούδ. Κατόπιν παροτρύνσεως του Αλέξανδρου Υψηλάντη προς τους
Υδραίους προύχοντες, οι τελευταίοι ζήτησαν με επιστολή τους προς τους
αγιορείτες μοναχούς την οικονομική ενίσχυση του αγώνος στη Μακεδονία. Οι
μοναχοί αρνήθηκαν να ανοίξουν τα σεντούκια των μονών που ήταν γιομάτα
από χρυσάφι, και το οποίο χρυσάφι το μάζευαν από το υστέρημα των φτωχών
Ελλήνων. Ιδού η επιστολή, όπως αυτή αναφέρεται στο β΄ τόμο της Ελληνικής
Επανάστασης και στη σελίδα 412 από τον Διονύση Κόκκινο:
«Υμείς
άρα οι άγιοι πατέρες, ούς ως φωστήρες έθεσεν ο Θεός επί της γής ίνα
τους λοιπούς χριστιανούς φωτίζητε και ποιμαίνητε, δεχθείτε άξιοι του
υμών επαγγέλματος. Ας ιδή η Ευρώπη όλη ότι εκείνους τους θησαυρούς όπου
το γένος αφιέρωσε εις χείρας σας δεν τους εδέχθητε φιλοχρηματία
φερόμενοι, αλλά τους εφυλάξατε δι ον καιρόν το Γένος ήθελε τους χρειασθή
δια να συναριθμηθή και αυτό με τα φωτισμένα, πεπολιτισμένα και ελεύθερα
λοιπά έθνη της Ευρώπης. Βοηθήσατε μεγαλοδώρως τους Ολυμπίους, ίνα
υψώσωσι το ιερόν σημείον εις την πάλαι κατοικίαν των μυθολογικών θεών,
ίαν αυτοί βοηθήσωσι με τα όπλα των τους Κασσανδρίους να κυριεύσωσι την
Θεσσαλονίκην, να βάλωσιν ούτω εν ασφαλεία και τα ιερά υμών μοναστήρια
και να μην ελπίσωσι πλέον οι βάρβαροι Αγαρινοί να φέρωσιν αυτού το πύρ
και την μάχαιραν κατακαίοντές τα ως τώρα μανθάνομεν ότι κατέκαυσαν τον
Άγιον Τάφον».
Η
επανάσταση καταπνίγηκε στο αίμα και ο Εμμ. Παπάς τελευταία στιγμή
γλίτωσε κρυμμένος στην μονή Εσφιγμένου. Οι πραματευτάδες του πασά
άρχισαν να διαπραγματεύονται την παράδοση του Αγίου όρους λέγοντας
μάλιστα στους μοναχούς ότι, με την παράδοση του Εμμ. Παπά θα μετριαστεί
και η χρηματική καταβολή. Σαν να μην έφθανε η πρώτη άρνηση των μοναχών
για συνεισφορά στον αγώνα, η φιλοχρηματία τους ήταν σε τέτοιο βαθμό που
δεν δίστασαν να αποφασίσουν την παράδοση του πρωτεργάτη της επανάστασης
στα άγια εδάφη. Ο Παπάς κατάφερε όμως να ξεφύγει με ένα καΐκι για την
Ύδρα, όχι όμως και οι ευκολόπιστοι αγιορείτες μοναχοί από την πονηριά
του πασά. Αφού κατέβαλαν, το αστρονομικό για την εποχή, ποσό των δυόμιση
εκατομμυρίων γροσιών οι στρατιές του Αβδούλ Αμπούδ εισέβαλαν στο Αγ.
Όρος και αφού άρπαξαν και τους υπολοίπους θησαυρούς, πλήθος μοναχών
σύρθηκαν αιχμάλωτοι στη Θεσσαλονίκη όπου οι περισσότεροι πέθαναν από την
εκεί μαρτυρική ζωή. Σαν να μην έφθαναν όλα αυτά, ο πασάς εγκατέστησε
μόνιμη φρουρά στο Αγ. Όρος και η οποία αποχώρησε με διαταγή του
σουλτάνου με το τέλος της επανάστασης το 1830.
ΖΗΤΩ Η 25Η ΜΑΡΤΙΟΥ 1821
Διαβάστε περισσότερα: http://ethnikismos.net/