Δευτέρα 15 Φεβρουαρίου 2016

Η ΙΣΧΥΣ ΕΝ ΤΗ ΕΝΩΣΕΙ

Γράφει ο Σ. Παιδάκος
Όταν το 2012 οι «αγανακτισμένοι» πλημμύριζαν  την πλατεία Συντάγματος στην Αθήνα διαμαρτυρόμενοι για τα τότε πολιτικά δρώμενα, το ΚΚΕ προσπαθούσε να καπηλευτεί το γεγονός στέλνοντας τα ιδεολογικά λοβοτομημένα τσιράκια του, με σημαίες του ΠΑΜΕ, μέσα στο συγκεντρωμένο πλήθος. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα, το γιουχάρισμα της πληθώρας των παρευρισκομένων προς τους «προοδευτικούς» μπολσεβίκους, και εν τέλει την αποχώρηση των τελευταίων. Προχθές, πάλι στην πολύπαθη πλατεία των Αθηνών, η συγκέντρωση των αγροτών καπηλεύτηκε από το ΚΚΕ, όταν το τελευταίο ήρθε σε αγαστή συνεργασία με το Σύριζα λίγες μέρες πριν.

 Δεν είναι τυχαίο που ο αγροτοπατέρας Μπούτας, κι ενώ είχε αποφασιστεί από την πληθώρα ανά την Ελλάδα των αγροτικών μπλόκων η μαζική κάθοδος αυτών με τους γεωργικούς τους  ελκυστήρες στην Αθήνα, αυτός να προτείνει μία συμβολική κάθοδο μόνο 17 γεωργικών μηχανημάτων. Όπερ και εγένετο. Τα «κόκκινα» μηχανήματα, με αναρτημένη σημαία που απεικόνιζε το αίσχος του θεσσαλικού κάμπου, Αντύπα, έμπαιναν πανηγυρικά στην πρωτεύουσα υπό τις επευφημίες των σύγχρονων μπολσεβίκων, και μάλιστα σε ζωντανή σύνδεση από κάμερα του καθεστωτικού Σκάι, η οποία βρισκόταν πάνω στο πρωτοπόρο της πομπής αγροτικό μηχάνημα. Και το φιάσκο δεν σταματά εδώ. Ήδη, αναρτημένες στο διαδίκτυο ψηφιακές ταινίες δείχνουν και το γιουχάρισμα των παρευρισκομένων αγροτών στην πλατεία, προς τους κομμουνιστές, όπως επίσης δείχνουν και τους φωνασκούντες κατ επανάληψη αριστερούς σε κάθε προσπάθεια να ακουστεί φωνή διαφορετική από τη δική τους. Είναι ηλίου φαεινότερο ότι, από τη στιγμή που προ ημερών έγινε η συνάντηση Τσίπρα – Κουτσούμπα, κάτι θα στράβωνε στην μεγάλη συγκέντρωση των αγροτών στην πλατεία Συντάγματος. Και εδώ έγκειται το ζήτημα που θα απασχολήσει το σημερινό άρθρο. Άλλο είναι ένας γραφικός να διαδηλώνει στην πλατεία Συντάγματος για τα κακώς κείμενα, άλλο να διαδηλώνουν 10.000 άτομα, και άλλο να διαδηλώνουν 100.000 νοματαίοι. Φέτος δεν είχα την δυνατότητα, να παρευρεθώ με άλλους συναγωνιστές μου, στην εκδήλωση τιμής για τα Ίμια. Ανειλημμένες υποχρεώσεις με καθήλωσαν στην γενέτειρα μου. Οι ίδιες υποχρεώσεις με εμπόδισαν, παρ’ όλο που δεν είμαι αγρότης, να πηδήξω σε ένα λεωφορείο και να παραστώ κι εγώ στο Σύνταγμα κρατώντας μία Ελληνική Σημαία. Δεν έχει σημασία που στερούμαι την αγροτική ιδιότητα, αλλά έχει μείζονα σημασία η συμπαράσταση στο δίκαιο στον συν Έλληνα, είτε αυτός  λέγετε αγρότης, είτε γιατρός, είτε δικηγόρος, είτε έμπορος. Μπορεί σήμερα να βάλλονται περισσότερο οι αγρότες, έχετε υπόψη σας ότι αύριο θα έρθει και η δική μας σειρά, και σε όποια κοινωνικά εργασιακή ομάδα ανήκει ο καθένας από μας. Προσωπικά, η συγκέντρωση των αγροτών στην πλατεία Συντάγματος μου προκάλεσε αλγεινή εντύπωση, και εξηγούμαι. Δεν είναι δυνατόν να ξεκινούν αγρότες, από Κρήτη, Πελοπόννησο, Στερεά και Μακεδονία ώστε να δώσουν το παρόν στο μεγάλο συλλαλητήριο της Αθήνας, και οι ίδιοι οι Αθηναίοι, που τα σπίτια τους να απέχουν μόνο μερικά οικοδομικά τετράγωνα από την πλατεία Συντάγματος, να κάθονται στη ζεστασιά του σπιτιού τους και να παρακολουθούν τη συγκέντρωση από τους δέκτες τους. Εσύ δικηγόρε, που το σπίτι σου είναι στους Αμπελοκήπους, εσύ γιατρέ που διαμένεις στο Κολονάκι, εσύ έμπορε που διαμένεις στο Χαλάνδρι, ΤΙ ΣΑΣ ΕΜΠΟΔΙΖΕ ΩΡΕ ΝΑ ΚΑΤΕΒΕΤΕ ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ; Η απάντηση δόθηκε αιώνες πριν και παραμένει επίκαιρη ακόμη και σήμερα.  ΑΙΔΩΣ ΑΡΓΕΙΟΙ.