Γράφει ο Σ. Παιδάκος
Ανησυχία εξέφρασαν κατά την χθεσινή μεταξύ τους συνάντηση οι, Κ. Μητσοτάκης – Φ. Γεννηματά, τόσο για τις εξελίξεις στο Νταβός, όσο βέβαια και για το φλέγον ζήτημα του ασφαλιστικού όπου με πρωταγωνιστές τους αγρότες, η Χώρα έχει κοπεί στα δέκα. Πόσο εύλογες όμως, όσο και ειλικρινείς είναι αυτές οι ανησυχίες της μείζονος αξιωματικής αντιπολίτευσης, όταν οι σημερινοί της ηγήτορες, κατάγονται από χώρους που στο παρελθόν χάιδευαν τα αυτιά των αγροτών μοιράζοντας τους προνόμια; Αλήθεια κ. Μητσοτάκη, όταν το 2008 μοίραζε η κυβέρνησή σας, μέσω του υπουργού Χατζηγάκη, άνω των 500 εκ. ευρώ σε αγροτικές επιδοτήσεις, γιατί δεν εκφράσατε ανησυχία για το παράνομο της όλης διαδικασίας; Μάλλον, όπως απεδείχθη, η ανησυχία για το συμφέρον της Πατρίδος υπερφαλαγγίζεται από το κομματικό συμφέρον. Αρχάς τη δεκαετία του 1960 ο τότε αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης Γ. Παπανδρέου είχε πει: «όποιος πολιτικός καταφέρει να γεμίσει την πλατεία του Κιλελέρ στη Λάρισα, θα γίνει πρωθυπουργός», έχοντας απόλυτο δίκιο.
Δεκαετίες τώρα, τα δύο μεγάλα κόμματα που κυβέρνησαν την Ελλάδα, επιδίδονταν σε αγώνα δρόμου για το ποιο από τα δύο θα τάξει περισσότερα στους αγρότες, έχοντας παράλληλα και τις κατάλληλες ψηφοθηρικές απολαβές. Και επί επαναστάσεως ακόμη το 1967, δεν λίγα αλλά ούτε ευτελούς αξίας, τα δάνεια που χαρίστηκαν στους αγρότες.
Πριν ο τωρινός πρωθυπουργός αναλάβει τα ηνία της Χώρας μας, έλεγε το 2013 σε δημόσια εμφάνιση: «ο αγώνας που εσείς δίνετε δεν είναι πια ένας αγώνας που μπορούσε παλιότερα να ήταν για καλυτέρευση ζωής. Είναι ένας αγώνας επιβίωσης. Αυτό που συζητιέται και διακυβεύεται δεν είναι να έχετε ένα καλύτερο εισόδημα, αλλά αν θα μείνετε στα χωράφια σας και εάν αυτή η χώρα θα έχει παραγωγή. Ολα τα αιτήματά σας, τα οποία είναι δίκαια, έχουν σχέση με ένα πράγμα. Με το μνημόνιο. Ας μη γελιόμαστε. Γιατί οι δανειστές μας θέλουν αυτή η χώρα να μην μπορεί να παράγει. Για να είμαστε μια αποικία χρέους, να είμαστε δέσμιοι των δανειστών και των δανείων».
Δεν είναι τραγικά τα όσα υποσχέθηκε ο κ. Τσίπρας, τα ίδια υπόσχονταν δεκαετίες τώρα όλοι όσοι παρέλασαν ως ένοικοι από το μέγαρο Μαξίμου. Υπάρχει όμως μία ουσιαστική διαφορά του τότε με το τώρα. Τότε υπήρχαν και κάποια χρηματικά αποθεματικά, έστω και δανεικά, με τα οποία καταλάγιαζαν την οργή των αγροτών, όταν δεν ικανοποιούνταν τα αιτήματα των τελευταίων, τα όχι πάντα δίκαια, ή οι υποσχέσεις που έδιναν οι πρώτοι. Σήμερα δεν υπάρχει φράγκο για να ικανοποιηθεί όχι αίτημα των αγροτών, αλλά και κανενός άλλου κλάδου που συνθέτει τον κοινωνικό ιστό της Πατρίδος μας. Σήμερα τα μόνα χρήματα που κυκλοφορούν στην Ελληνική αγορά, είναι ότι υπάρχει στην τσέπη του καθενός από εμάς και δεν είναι και κανένα ποσό άξιο λόγου. Οι παλαβοί εθνοσωτήρες που μας κυβερνούν καθώς και οι λαοσώστες της μείζονος αντιπολίτευσης είναι καθ΄όλα υπεύθυνοι για την σημερινή μας κατάντια, χωρίς βέβαια να μένει στο απυρόβλητο ο ηθικός αυτουργός όλων αυτών, ο Ελληνικός λαός. Ακόμη και τώρα που οι πάντες έχουν βγει στο δρόμο και διαδηλώνουν, και ορθώς διαδηλώνουν, οι εφ αψηλού κυβερνώντες επιδίδονται σε επικοινωνιακά τρυκ μπας και καταλαγιάσει ο κουρνιαχτός, αλλά και οι υποκριτές της αντιπολίτευσης παίζουν καλά το έργο τους, εκφράζοντας ανησυχίες για τις εξελίξεις που τρέχουν. Κλαυθμούς και κοπετούς έχουμε μπόλικους στην πολιτική σκηνή της Χώρας, λύσεις δεν έχουμε. Το μόνο που βλέπουμε συχνά πυκνά είναι, προτάσεις επί προτάσεων, εξαγγελίες με φανφαρονισμούς, κοντολογίς μόνο μεγαλεπήβολα σχέδια επί χάρτου. Δυστυχώς για τους πολιτικούς μας, κάποια πράγματα απαιτούν και σκληρές αποφάσεις για να λυθούν. Αλλά αυτές οι αποφάσεις προϋποθέτουν και το ανάλογο πολιτικό κόστος, που στην προκείμενη ουδείς εκ των εθνοσωτήρων είναι πρόθυμος να αναλάβει. Οι μόνοι, που εκ των πραγμάτων έχει αποδειχθεί, ότι κινούνται και ενεργούν εκτός κομματικών συμφερόντων και προσωπικής ιδιοτέλειας, είναι μόνο οι βουλευτές της Χρυσής Αυγής. Δεν χρειάζονται αποδείξεις γι αυτό. Και μόνο αυτά που συνέβησαν στο χώρο του κινήματος τα τελευταία τρία έτη φτάνουν και περισσεύουν. Αυτό που δεν περισσεύει είναι η επιθυμητή επάνδρωση του κινήματος από όλους εμάς. Εμείς θα δώσουμε την ώθηση και τα δύναμη που χρειάζονται – οι βουλευτές μας- για να γίνει αυτό που δεν θέλουν οι άλλοι πολιτικοί χώροι να επιτελέσουν.