Γράφει ο Σ. Παιδάκος
«Αν κάποιος στην τουρκική ηγεσία αποφάσισε να γλείψει (sic) τους Αμερικανούς σε κάποιο συγκεκριμένο σημείο, δεν ξέρω αν πήρε τη σωστή απόφαση, όπως δεν ξέρω αν οι Αμερικανοί το είχαν ανάγκη», Αυτά δήλωσε μεταξύ άλλων ο ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πόυτιν, αναφερόμενος στην κατάρριψη του ρωσικού αεροσκάφους, κατά τη διάρκεια της καθιερωμένης συνέντευξης τύπου που παραχωρεί κάθε τέλος του έτους, απ΄ το παγκόσμιο κέντρο εμπορίου στη Μόσχα.
Πάμε τώρα στα δικά μας, ώστε να κάνουμε μία σύγκριση των υποτιθέμενων ηγετικών φυσιογνωμιών της Πατρίδος μας, με το χαρακτήρα και τη στάση του προέδρου της Ρωσίας.
Το 1996 τρείς αξιωματικοί του πολεμικού μας ναυτικού, σκοτώνονται όταν το ελικόπτερό τους καταρρίπτεται επί Ελληνικού εδάφους από τους τούρκους, στη νήσο Ίμια. Πριν πει το υποτακτικό «ευχαριστούμε τους αμερικανούς», ο Σημίτης, είχε αναφέρει ο Πάγκαλος το εξής ντροπιαστικό αλλά και προδοτικό συνάμα: «να πούμε ότι τη σημαία την πήρε ο αέρας», αφού μετά την κατάρριψη του ελικοπτέρου οι τούρκοι αφαίρεσαν από η νήσο και την Ελληνική Σημαία. Μάλιστα τότε είχε βγεί και ο στόλος μας στο Αιγαίο, αλλά μετά από απαίτηση των υποβολέων- αμερικανών- προς τους υποτακτικούς του μεγάρου Μαξίμου, ο στόλος ξαναγύρισε στον ναύσταθμο. Όπως ακριβώς συνέβη και το 1974 με τα γεγονότα της Κύπρου, προκαλώντας τότε το μένος και την οργή του στρατηγού Π. Κατσιώτα, όπου ο τελευταίος με μία δημόσια επιστολή κατακεραύνωνε τον τότε «εθνάρχη», Κ. Καραμανλή, για τις πολιτικές του επιλογές.
Σε κάποιο άλλο σημείο της συνέντευξης του, ο ρώσος πρόεδρος σημείωσε ότι τα δεδομένα για την Τουρκία άλλαξαν δραματικά μετά την εγκατάσταση ρωσικών πυραύλων τελευταίας γενεάς, S-400, στη βόρεια Συρία, κοντά στα τουρκικά σύνορα. Τόνισε δε, ότι: «Αν προηγουμένως η Τουρκία παραβίαζε σε μόνιμη βάση τον συριακό εναέριο χώρο, ας το επιχειρήσουν ξανά, αν το επιθυμούν», προειδοποίησε.
Είναι αμέτρητες οι παραβιάσεις, τόσο στον εναέριο όσο και στον θαλάσσιο χώρο μας, από τους προκλητικότατους τούρκους. Σε πολλές δε των περιπτώσεων παραβίασης των θαλασσίων συνόρων μας, έχουν το θράσος οι φρεγάτες τους να φτάνουν έως και ανοιχτά του Σουνίου. Βέβαια, οι εκάστοτε πολιτικές ηγεσίες της Ελλάδος, το μόνο που κάνουν για να αντιμετωπίσουν την αλγεινή στάση των τούρκων, είναι να επιδίδονται σε δηλώσεις διαμαρτυρίας, τόσο προς τη γείτονα χώρα, όσο και προς το συμβούλιο ασφαλείας του ΟΗΕ. Με λίγα λόγια, σα να λέμε ότι κάτι τρέχει στα γύφτικα. Μετά από τις απαραίτητες διαμαρτυρίες, το έχουν σύστημα οι πολιτικοί μας από το 1974 και έκτοτε, σε κάθε εχθρική στάση της Τουρκίας απέναντί μας, επιδίδονται σε διαβήματα προς τη γείτονα αναφερόμενοι στο ότι «θα το συζητήσουμε», ή «είμαστε έτοιμοι για διάλογο». Ωσάν κάποιος να μας λέει ότι θα μας πλακώσει στο ξύλο και εμείς να του απαντάμε : «να το συζητήσουμε ρε φίλε». Σε τέτοιο βαθμό υποτακτικότητας και δειλίας έχει φτάσει το πολιτικό σύστημα της Χώρας μας, ώστε να αντιμετωπίζει με μιζέρια και αθλιότητα τόσο σοβαρά ζητήματα που άπτονται, τόσο του κύρους του Έθνους μας, όσο και της Εθνικής μας αξιοπρέπειας και ασφάλειας. Η μόνη φωνή αντίστασης στις παραπάνω προκλήσεις είναι μόνο των βουλευτών του Λαϊκού Συνδέσμου που τόσο εντός του κοινοβουλίου , όσο και εκτός αυτού δύναται πάντα να διατρανώνουν την φωνή τους στα όσα η Πατρίδα μας με «σκυμμένο» το κεφάλι υπομένει