Γράφει ο Σ. Παιδάκος
Η εύθραυστη κυβερνητική συμμαχία των μεταλλαγμένων αριστερών με τους καιροσκόπους α(ν)- Έλληνες, έρχεται πλέον αντιμέτωπη τόσο με τις εξαγγελίες της όσο και με τον χρόνο εφαρμογής των εφαρμοστικών νόμων του τρίτου μνημονίου. Μετά τους, Μεϊμαράκη – Λεβέντη, έβγαλαν και άλλοι πολιτικοί αρχηγοί, ( Φώφη – Σταύρος ), την ουρά τους έξω από το πλαίσιο συνεργασίας με τη νέα κυβέρνηση. Βρήκαν την ευκαιρία όλοι τους, μήπως και εξιλεωθούν στα μάτια της κοινής γνώμης από τη ψήφιση του μνημονίου, επικυρώνοντας συγχρόνως, την υποκριτική τους στάση έναντι του νωπής ακόμη ψήφισης του τρίτου μνημονίου, αλλά μήπως και ανακτήσουν τη χαμένη τους δύναμη από τις τελευταίες εκλογές. Υπάρχει όμως και μία άλλη παράμετρος εντός του Σύριζα, και γι αυτό μίλησα στην αρχή για εύθραυστο κυβερνητικό σχήμα.
Είναι η λεγόμενη κίνηση των (53), όπου είναι θέμα χρόνου να εκφράσουν τις όποιες διαφωνίες τους, με την ψήφιση των επώδυνων εφαρμοστικών νόμων του μνημονίου. Τι θα πράξουν αυτοί οι νέοι αντιδρώντες; Θα εναρμονιστούν με τις επιταγές των ξένων τοκογλύφων ή θα ακολουθήσουν το παράδειγμα της φτερούγας Λαφαζάνη, σέρνοντας τη Χώρα σε νέες εκλογικές αναμετρήσεις; Βέβαια, μπορεί οι τελευταίες δηλώσεις των μνημονιακών αρχηγών να δείχνουν αρνητικά σημάδια συνεργασίας με την κυβέρνηση, αλλά τι θα πράξουν αν τύχει ανάλογη περίπτωση σαν αυτή που προέκυψε τον περασμένο Αύγουστο; Κοντολογίς, μπορεί να υπάρχουν πρόσφοροι τόποι πολιτικών συνεργασιών για τον κ. Τσίπρα, αλλά ποιος μπορεί να του έχει εμπιστοσύνη, μιας και είναι η τρίτη φορά που εξαπατά το εκλογικό σώμα. Ήδη μετά την συνάντηση Τσίπρα – Καμμένου, δήλωσε ο πρώτος: «σταθερά βήματα για να σταματήσει ο λαός να ματώνει», οπότε καταλαβαίνεται τι μας περιμένει στο άμεσο μέλλον. Αν εξαιρέσει κανείς, από το παραπάνω πλαίσιο, τους οπισθοδρομικές ιδεολογικές αγκυλώσεις του Περισσού, μιας και μια μέρα μετά των εκλογών, το μόνο που τους απασχόλησε είναι η αποχή των εκλογών και το ποσοστό της Χρυσής Αυγής, δεν υπάρχει κανείς άλλος πέρα από τον Λαϊκό Σύνδεσμο ώστε να σταθεί απέναντι στα εθνοκτόνα μέτρα που πρόκειται να εφαρμόσουν. Ναι υπήρχε μεγάλη αποχή του εκλογικού σώματος όπου την πλήρωσαν όλα τα μνημονιακά κόμματα, αλλά προσέξτε, τα προβεβλημένα μνημονιακά κόμματα. Γιατί, μέσα σε όλο το προεκλογικό πλαίσιο, οι μόνοι που δεν έτυχαν ανάλογης πολιτικής προβολής ήταν οι Έλληνες Εθνικιστές. Λογικό και επόμενο τα ποσοστά μας να μην έχουν την ανάλογη άνοδο, που θα είχαν σε περίπτωση πλήρους προβολής των θέσεων και των προτάσεων μας. Δεν πειράζει, σιγά-σιγά όλα όσα λέγαμε θα επαληθευτούν, δυστυχώς με τον χειρότερο τρόπο, και θα μας μάθουν όλοι θέλοντας και μη.
Στο προκείμενο τώρα, ο χρόνος της μνημονιακής κλεψύδρας τελειώνει, τόσο για τους φέροντες το μνημόνιο, τσαρλατάνους της αριστεράς, όσο και για τους ξάφνικά κόπτοντες «αντιμνημονιακούς». Το βέβαιο και σίγουρο είναι ότι, πέρα από το χρόνο που θα πιέζει από τούδε και στο εξής όλους τους καταστροφείς του Τόπου μας, θα νιώθουν και την καυτή ανάσα των Ελλήνων Εθνικιστών, όλο και πιο έντονη. Με το θρίλερ που θα παίζεται εντός του κοινοβουλίου, ο Ελληνικός λαός θα έχει και διαλλείματα ξενοιασιάς, μιας και η παρουσία Λεβέντη θα πράττει τα αυτονόητα.